แม้จะมีบาง “นิ้ว” พยายามจะชี้สถานการณ์ “วินาศกรรม” 7 จังหวัด 17 จุด
ให้เป็นเรื่องของ “กลุ่มการเมือง”
“การเมืองที่ขัดแย้งมายาวนานตั้งแต่ปี 2549 และเกิดมาจากปัญหาทางการเมืองหลังจากมีการลงประชามติ”
ดังที่ นายถาวร เสนเนียม ตั้งข้อสังเกต
แต่หาก “ล้างหู” น้อมรับฟัง “ข้อมูล” จากด้านของ “ผู้เชี่ยวชาญ”ในเรื่องระเบิด
ก็จะสามารถ “จับทาง” ได้ราง-ราง
“เป็นระเบิดแสวงเครื่อง ใช้ลูกปราย ลูกเหล็ก ท่อเหล็ก บรรจุใส่กระป๋องทำเป็นระเบิด จุดชนวนด้วยโทรศัพท์มือถือ ทุกจุดที่เกิดเหตุมีลักษณะก่อเหตุใกล้เคียงกัน อาจเป็นกลุ่มเดียวกัน”
เป็นบทสรุป พ.ต.อ.กำธร อุ่ยเจริญ ผู้กำกับการกลุ่มงานเก็บกู้ระเบิดและตรวจสอบวัตถุระบิด หรือที่เรียกว่า อีโอดี
ก็เริ่มได้ “กลิ่น”
มิได้เป็นกลิ่นเหมือนกับ “ระเบิด” บริเวณศาลท้าวมหาพรหม แยก ราชประสงค์
หากเป็นกลิ่นเหมือนเมื่อปี 2549 ต่อ 2550
หากเป็นกลิ่นเหมือน “กัมปนาท” อันบังเกิดขึ้นบนเกาะสมุย จังหวัด สุราษฎร์ธานี
แรกที่เกิดก็มองว่าเป็นเรื่อง “การเมือง”
การเมืองเหมือนที่ นายถาวร เสนเนียม วิเคราะห์และ “ชี้”ออกมานั่นแหละ
แต่พอตามๆไปกลับ “ไม่ใช่”
ไม่ว่าเหตุบริเวณมหาวิทยาลัยรามคำแหง ไม่ว่าเหตุบนเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี
โยงไปยัง “3 จังหวัดชายแดนภาคใต้”
1 เป็น”ลายเซ็น”อันอ่านจากระเบิด 1 เป็นผู้ต้องหาจากพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้
นั่นคือ “บทเรียน” ใน “อดีต”
เบื้องต้น ฐานข้อมูลบ่งบอกอย่างเด่นชัด แน่นอน ว่าเป็นงานในลักษณะ “ขบวนการ”
ก็ดังที่ ผบ.ตร.ระบุ
“คนที่จะก่อเหตุได้ต้องมีศักยภาพพอสมควรในการเคลื่อน ย้ายของ การพกพาของมา”
เหมือนย้ายจาก”ปัตตานี”มา”สุราษฎร์ธานี”
เหมือนย้ายจาก 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้มายังบริเวณย่าน มหาวิทยาลัยรามคำแหง
ไม่ใช่ “หมาป่าโดดเดี่ยว” เพราะสามารถก่อการได้ใกล้เคียงกัน 7 จังหวัด และวางเอาไว้ถึง 17 จุด
เมื่อเป็น”ขบวนการ” ก็ต้องมี “การจัดตั้ง”
อย่างนี้ “มือสมัครเล่น” มิอาจและ “มิสามารถ”
