ที่มา | คอลัมน์ สยามประเทศไทย มติชนรายวัน |
---|---|
ผู้เขียน | สุจิตต์ วงษ์เทศ |
เผยแพร่ |
อาหารไทย มาจากการประสมประสานอาหารในชีวิตประจำวันของคนอุษาคเนย์ ไม่น้อยกว่า 3,000 ปีมาแล้ว กับอาหารนานาชาติทั้งใกล้และไกล ที่ทยอยแลกเปลี่ยนติดต่อกันในสมัยหลังๆ จนเข้าสู่ยุคการค้าโลก เช่น เจ๊ก, แขก, ฝรั่ง ฯลฯ
เฉพาะอย่างยิ่ง จากการประสมประสานวิธีปรุงพื้นเมืองเข้ากับของจีน เช่น น้ำปลา, ไข่เจียว, ก๋วยเตี๋ยว ฯลฯ และเจ๊กกับลาว หรือเจ๊กปนลาว เช่น ส้มตำ
ไม่จำกัดและไม่หยุดนิ่งตายตัว โดยพร้อมรับจากแหล่งอื่นเพิ่มเข้ามาประสมประสานอีกเสมอเมื่อมีโอกาส และมีคนหิว หรืออยากกิน
ผล คือมีสิ่งใหม่เกิดขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งบางอย่างแม้ต่างจากต้นตำรับที่รับมา แต่อร่อย แล้วพากันเรียกว่า อาหารไทย หมายถึงอาหารของคนไทย
คนไทย มีขึ้นจากการประสมประสานของคนนานาชาติพันธุ์ในสุวรรณภูมิ ทั้งอุษาคเนย์ และจากที่อื่นๆ ในโลก เช่น เจ๊ก, แขก, ฝรั่ง ฯลฯ
หรือพูดอีกอย่างหนึ่งว่า จีน, จาม, พราหมณ์, กุลานานาชาติ อันมีอินเดีย, เปอร์เซีย, อาหรับ, มอญ, เขมร, ม้ง, เมี่ยน, ลาว, ชวา, มลายู ฯลฯ เท่ากับ คนไทยเป็นลูกผสมร้อยพ่อพันแม่
เพราะผู้คนและดินแดนในไทย เป็นส่วนหนึ่งของสุวรรณภูมิในอุษาคเนย์อย่างแยกออกจากกันมิได้ และมีความเป็นมาร่วมกันตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์เมื่อหลายพันหลายหมื่นปีมาแล้ว
ยิ่งกว่านั้นไทยยังอยู่บริเวณคาบสมุทร ราวกึ่งกลางภูมิภาคอุษาคเนย์ เป็นจุดพบกันของคนนานาชาติพันธุ์ ระหว่างตะวันตก-ตะวันออก
อุษาคเนย์มีพื้นที่กว้างขวางแต่มีคนน้อย บ้านเมืองแต่ละกลุ่มต้องการผู้คนเพิ่มเติมเพื่อความเจริญเติบโตด้านต่างๆ โดยกวาดต้อนโยกย้ายถ่ายเทผู้คนจากที่ต่างๆ ตลอดเวลา ทำให้กว่าจะเป็นคนไทยยิ่งมีการผสมผสาน ร้อยพ่อพันแม่
คนไทยมายังไง? อาหารไทยก็มายังงั้น เพราะอาหารไทยมีความเป็นมาคลุกเคล้าเป็นเนื้อเดียวกันกับคนไทย