มิได้เป็นเรื่องแปลกอย่างประหลาด ขณะเดียวกัน อาจเป็น”วลี”สุดเท่ด้วยซ้ำที่จะได้ยิน
“พี่ไม่ใช่นักการเมือง”
หลุดออกมาบ่อยครั้งและถี่ยิบในบรรยากาศหลังรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
เพราะคำว่า “นักการเมือง” ได้ “เสีย”ไปแล้ว
เสียตั้งแต่ในบรรยากาศแห่งการเคลื่อนไหวของพันธมิตรประ ชาชนเพื่อประชาธิปไตยก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549
ยิ่งในบรรยากาศแห่ง”ชัตดาวน์”โดย”กปปส.”ยิ่ง “เสีย”
เพราะหากไม่เสียถึงขั้นทรุดเสื่อมจะมีการเสนอคำขวัญ”ปฏิรูปก่อนเลือกตั้ง” ออกมาละหรือ
และก็เหมือน “แม่เหล็ก”แท่งมหึมา
ดูดดึงคนเข้าร่วมในการ”ชัตดาวน์” คึกคัก ดูดดึงคนออกมาสกัดขัดขวาง “การเลือกตั้ง” คึกคัก
“พี่ไม่ใช่นักการเมือง”จึงมี “ความขลัง”
กระนั้น พลันที่คำว่า “พี่ไม่ใช่นักการเมือง” หลุดออกมาจากปาก นางอภิรดี ตันตราภรณ์
“ผู้คน” ก็เริ่มอึ้ง
ยิ่งผู้คน “ภายใน” กระทรวงพาณิชย์ ยิ่งจำเป็นต้อง “อึ้ง” ทึ่งและก็ “เสียว”
เพราะเกี่ยวกับคำสั่ง “ยึดทรัพย์”
เป็นคำสั่งทางปกครองเพื่อนำไปสู่การเรียกค่าชดเชยจาก นาย บุญทรง เตริยาภิรมย์ และพวกอีก 7 คน
กรณีการขายข้าว “จีทูจี” อัน “อื้อฉาว”
ผลก็คือ เกิดการหลบ ไม่สบตาม “รัฐมนตรี” เป็นทิวแถวใน กระทรวง “พาณิชย์”
คำสั่ง “ปกครอง” จึงกลายเป็น “เผือกร้อน”
กรณีนี้กระทรวงพาณิชย์ได้รับมอบหมายจากนายกรัฐมนตรีตั้งแต่ เดือนกรกฎาคม
กรกฎาคม สิงหาคม กระทั่งกันยายน
นางอภิรดี ตันตราภรณ์ ซึ่งเป็น”รัฐมนตรี”ก็ไม่ยอม “ลงนาม”
โบ้ยไปทาง “ปลัดกระทรวง”
น.ส.ชุติมา บุณยประภศร ปลัดกระทรวง ก็รอ
“รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ต้องทำหนังสือมอบอำนาจมาให้ดิฉันก่อนจึงจะลงนามแทนได้”
คำสั่งปกครองจึงกลายเป็น “เผือกร้อน”
ขณะเดียวกัน น.ส.ชุติมา บุณยประภัศร ก็จะอยู่ในตำแหน่งจนสิ้นเดือนกันยายน
จากนั้นก็จะ “เกษียณ” จากราชการ
การลงนามใน “คำสั่งปกครอง” จึงร่อนไปร่อนมาระหว่างห้อง “รัฐมนตรี” กับห้อง”ปลัดกระทรวง”
เหตุผลก็คือ “พี่ไม่ใช่นักการเมือง”
