| ที่มา | หนังสือพิมพ์มติชน หน้า18 |
|---|---|
| เผยแพร่ |
เป็นเกียรติสูงสุดในชีวิตช่างตัดสูท สมภพ หลุยลาภประเสริฐ ทายาทรุ่น 2 แห่ง ยูไลยเทเลอร์ ร้านตัดสูทย่านถนนศาลาแดง สีลม กทม. หลังได้รับความไว้วางพระราชหฤทัยจาก พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ให้ตัดฉลองพระองค์ “สูทของพระเจ้าแผ่นดิน”
สมภพเล่าว่า ต้องย้อนไปตั้งแต่รุ่นคุณพ่อ (นุ้ย แซ่หลุ่ย) ที่ได้รับความไว้วางพระราชหฤทัยจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช หลังจากคุณพ่อได้แก้ไขฉลองพระองค์สูทสากลที่ตัดกับช่างฝรั่งจากกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ได้โดยไม่เสียรูปทรงเดิม จากนั้นจึงได้รับพระมหากรุณาธิคุณให้เป็นร้านที่คอยตัดฉลองพระองค์สูทตั้งแต่ปี พ.ศ.2503 เป็นต้นมา หรือนับได้ 56 ปีแล้ว
“ผมไม่ได้เที่ยวเหมือนเด็กทั่วไปเพราะติดตามคุณพ่อตลอด เลิกเรียนก็มาช่วยคุณพ่อทำงานจนดึกดื่น พ่อจะสอนว่าต้องทำอย่างไร ทำให้ซึมซับเทคนิคการตัดสูทจากคุณพ่อมาพอสมควร ตรงนี้ยังทำให้ผมได้รับโอกาสตัดฉลองพระองค์สูทต่อจากรุ่นพ่อ ตั้งแต่ผมอายุ 19 ปี หลังจากคุณพ่อเสียชีวิตไป”
ช่างตัดสูทวัย 67 ปีมีโอกาสถวายงานตัดฉลองพระองค์สูทมาแล้ว 48 ปี ไม่เพียงแต่ชุดสูทเท่านั้น ภายหลังยังได้รับพระมหากรุณาธิคุณให้ตัดฉลองพระองค์ทั้งหมด ตั้งแต่ฉลองพระองค์สูท พระสนับเพลา ฉลองพระองค์สูทเบลเซอร์ เพื่อใช้ในโอกาสลำลอง รวมถึงฉลองพระองค์ชุดทหาร 3 เหล่าทัพ ฉลองพระองค์จอมทัพไทยสีแดง กระทั่งฉลองพระองค์เชิ้ตคอปก คอตั้ง และฉลองพระองค์บรรทม
“เวลาตัดฉลองพระองค์ มหาดเล็กห้องบรรทมจะแจ้งว่าพระองค์ทรงโปรดหรือไม่โปรดอะไร อย่างทรงโปรดฉลองพระองค์สีสว่าง สดใส ทรงโปรดใส่ฉลองพระองค์ตามสีประจำวัน โดยเฉพาะฉลองพระองค์บรรทม
“ส่วนการตัดฉลองพระองค์จะต้องวัดไซซ์ให้เหมาะสม แต่ก่อนทุกปีผมจะได้รับพระราชทานพระบรมราชวโรกาสให้เข้าเฝ้าฯ เพื่อวัดไซซ์ตัดฉลองพระองค์ราชวัลลภ ก่อนใช้ในพิธีสวนสนามวันกองทัพไทยช่วงเดือนธันวาคม ซึ่งพระองค์จะคอยรับสั่งว่าให้วัดไซซ์ให้ละเอียด ให้เรียบร้อย เพราะพระองค์ไม่มีเวลามาก ต้องทรงงานตลอด วัดไซซ์แต่ละครั้งจึงต้องทำให้จบเลย วัดครั้งหนึ่งอยู่ได้เป็นปีๆ”
“แต่ปีหลังๆ ที่พระองค์ไม่ได้เสด็จออก เลยไม่ค่อยได้ไปวัดเท่าไหร่ แต่เราก็ตัดฉลองพระองค์บรรทมส่งไปที่โรงพยาบาลศิริราช ซึ่งพระองค์โปรดสีประจำวัน ส่วนเนื้อผ้านั้น พระองค์ทรงโปรดผ้าเนื้อนิ่มให้ความสบาย อย่างฉลองพระองค์เชิ้ต จะเป็นพวกผ้าคอตตอนผสมลินิน ฉลองพระองค์สูทเป็นผ้าวูล ที่ไม่คัน ไม่ร้อน และทรงไม่โปรดผ้ายับง่าย ซึ่งทั้งหมดเป็นผ้าที่ทอในประเทศไทย”
ความใส่ใจและละเอียดลออ ทำให้ทุกวันสมภพจะต้องติดตามข่าวในพระราชสำนัก คอยดูว่าชุดที่ทรงใส่มีข้อบกพร่องอย่างไร หากมีจะแก้ไขอย่างไร
“หากตัดไปแล้วเห็นในข่าวว่าย่นนิดหน่อย เช่น ที่ไหล่ ผมก็ประสานไปยังมหาดเล็กห้องบรรทมขอนำกลับมาแก้ เพราะฉลองพระองค์ต้องทำให้ดีที่สุด”
ส่วนการตัดฉลองพระองค์แต่ละครั้งใช้เวลานานขนาดไหน สมภพเล่าว่า แล้วแต่ภารกิจ อย่างฉลองพระองค์บรรทมจะตัดเร็วสุดประมาณวันละ 2 ชุด แต่ถ้าเป็นฉลองพระองค์ราชวัลลภใช้ในพิธีสวนสนาม ซึ่งใช้เวลาถึง 3 เดือน
“สิ่งที่ผมเห็นจากการถวายงานคือเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงของพระองค์อย่างฉลองพระองค์ทรงไม่ค่อยตัดใหม่ ส่วนใหญ่ให้นำฉลองพระองค์เดิมมาปรับปรุงแก้ไข ทุกฉลองพระองค์ทรงใช้เป็น 10 ปี ไซซ์เปลี่ยนก็ปรับแก้ไขขยาย ฉลองพระองค์บรรทมที่ยางยืด ก็พระราชทานให้เปลี่ยนยางใหม่ เรียกได้ว่าต้องชำรุดจริงๆ ถึงจะเปลี่ยน หรือกระทั่งพระสนับเพลาที่ถูกคุณทองแดงกัดจนเป็นรู พระองค์ก็ทรงใส่แบบนั้นเหมือนเดิม
“พระองค์ทรงอยากให้ประชาชนประหยัด พอเพียง ขยันทำงาน ทุกอาชีพต้องพยายามทำงานให้ดีที่สุด อย่างไรก็ตาม ผมเสียใจมากที่พระองค์สวรรคต เหมือนสูญเสียสิ่งที่เทิดทูนบูชา แต่พระองค์จะประทับอยู่ในใจผมตลอดกาล ไม่มีวันลืมเลือน ผมจะทำให้ปัจจุบันและอนาคตดีขึ้นเรื่อยๆ จะมุ่งมั่นตั้งใจถวายงานการตัดฉลองพระองค์ของพระบรมวงศานุวงศ์ให้ดียิ่งขึ้นต่อไป”
