ผู้สื่อข่าวรายงานว่า วันที่ 25 ตุลาคม ที่บ้านไฮ หมู่ 3 ต.ปงดอน อ.แจ้ห่ม จ.ลำปาง ผู้สูงอายุในหมู่บ้านไฮหลายคน ที่เคยมีโอกาสเข้าเฝ้าฯ รับเสด็จพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ครั้งที่เสด็จพระราชดำเนินมาทรงเปิดฝายแม่มอญ เขตบ้านปงคอบ หมู่ 9 ต.วิเชตนคร อ.แจ้ห่ม จ.ลำปาง เมื่อวันที่ 8 มกราคม 2522 หรือเมื่อ 37 ปีก่อน ได้บอกเล่าถึงความปลื้มปีติที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ทรงห่วงใยพสกนิกรชาว ต.ปงดอน อ.แจ้ห่ม ในการแก้ไขปัญหาภัยแล้ง ที่ชาวบ้านตกทุกข์ได้ยากในครั้งนั้น ที่ไม่สามารถประกอบอาชีพการเกษตรใดๆ ได้เลย เพราะแห้งแล้งมาก ทำให้ชาวบ้าน ต.ปงดอน อ.แจ้ห่ม ได้ถวายฎีกาต่อพระองค์ท่าน เพื่อขออ่างเก็บน้ำ เมื่อพระองค์ทราบถึงความเดือดร้อน จึงได้มีพระราชกระแสรับสั่งให้ทางกรมชลประทานเข้ามาตรวจสอบ และสร้างอ่างขึ้นทันที ซึ่งอ่างเก็บน้ำดังกล่าวปัจจุบันนี้คืออ่างเก็บน้ำแม่แมะ ต.ปงดอน อ.แจ้ห่ม จ.ลำปาง และพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เสด็จพระราชดำเนินมาทรงเปิดอ่างในปี 2527
โดยนายเหลา สัตย์มาก อายุ 73 ปี ชาวบ้านในหมู่บ้านไฮ หมู่ 3 ต.ปงดอน อ.แจ้ห่ม จ.ลำปาง บอกว่า พื้นที่ ต.ปงดอน อ.แจ้ห่ม ขณะนั้นแห้งแล้งมาก ทำนา หรือปลูกสิ่งใดไม่ได้เลย ชาวบ้านก็ตกทุกข์ได้ยาก ไม่มีอาชีพ ไม่มีรายได้เลี้ยงชีพ ทำให้กำนัน ต.ปงดอน เมื่อ 32 ปี ก่อน คือ นายวัง ไปเร็ว ได้นำปัญหาความเดือดร้อนถวายฎีกา เมื่อพระองค์ท่านทรงทราบ และนึกถึงพสกนิกรในพื้นที่ที่ประสบปัญหาภัยแล้งอย่างหนัก หลังมีการยื่นถวายฎีกาไปได้เพียง 7 วัน พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช จึงได้รับสั่งให้ทางชลประทานเข้ามาสำรวจ และเริ่มดำเนินการสร้างขึ้นทันที ทำให้ทุกวันนี้อ่างเก็บน้ำแห่งนี้มีประโยชน์ต่อพื้นที่อย่างมาก พระองค์ท่านได้พลิกฟื้นจากแผ่นดินที่แห้งแล้ง เป็นแผ่นดินที่มีความอุดมสมบูรณ์ มีน้ำทำการเกษตรได้ตลอดทั้งปี
ด้านนางปลา มียัง อายุ 88 ปี ชาวบ้านไฮ ที่มีโอกาสเข้าเฝ้าฯ รับเสด็จพระองค์ท่านเหมือนกับชาวบ้านทั่วไป ได้เล่าว่า ในวันนั้น ตนจดจำได้เป็นอย่างดี ทุกคนในหมู่บ้านต่างตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะไปนั่งรออยู่ริมถนนที่พระองค์ท่านจะเสด็จพระราชดำเนินมายังฝ่ายแม่มอญ แต่ชาวบ้านไม่ได้เข้าไปถึงบริเวณพลับพลาที่ประทับ เนื่องจากมีข้าราชการมารอรับเสด็จอยู่เป็นจำนวนมาก จึงได้นั่งอยู่บริเวณทางเข้าด้านนอก พอขบวนรถพระที่นั่งของพระองค์ท่านผ่านเข้ามา ชาวบ้านก็ได้ก้มกราบ เพื่อแสดงความจงรักภักดี แต่ชาวบ้านก็ยังไม่ยอมกลับ กระทั่งพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ทรงเปิดฝายแม่มอญเสร็จ ก็ได้เสด็จออกมาเยี่ยม และพูดคุยกับชาวบ้านที่มานั่งรอรับ
“กระทั่งมาถึงตนเอง ที่พาลูกชายที่มีความพิการมาด้วย จึงได้ก้มกราบ พระองค์ท่านก็ทรงหยุดเดิน และรับสั่งสอบถามอาการของลูกชายตนเองที่มีความพิการ และยังรับสั่งสอบถามชีวิตความเป็นอยู่ของตนเองด้วย จากนั้นพระองค์ท่านก็ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมรับลูกชายของตนเองไว้ เป็นผู้ป่วยในพระบรมราชานุเคราะห์ในการรักษา กระทั่งลูกชายได้เสียชีวิตในภายหลัง ซึ่งในครั้งนั้นพระองค์ท่านยังได้พระราชทานทรัพย์ส่วนพระองค์มอบให้ตนที่มีฐานะยากจน เพื่อนำไปเลี้ยงดูลูก และดำรงชีวิต จึงนับเป็นพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้ที่พระองค์ท่านทรงห่วงใยต่อชีวิตความเป็นอยู่ที่ทุกข์ยากของราษฎรคนหนึ่ง
