| ผู้เขียน | แพงจ๋า |
|---|
งานคุณภาพซึ่งกลับมาได้อีกครั้งอย่างทันทีทันควัน แสดงว่า ‘นาคี’ เป็นงานที่ผู้ยังไม่ได้ชมสมควรติดตาม และผู้เคยชมแล้วอาจดูแบบจับรายละเอียด แสวงประโยชน์จากละครได้มากไปอีก
โดยเฉพาะในยามซึ่งสังคมกำลังต้องการสติกันอย่างมาก การบริโภคงานอย่างแยกแยะ เพียงจำแนกความสำราญจากงานสมมุติกับความจริงได้ ก็น่าจะสนุกอยู่
อย่างประเด็นที่ผู้เชี่ยวชาญโบราณคดีก่อนประวัติศาสตร์ อาจารย์ปรีชา กาญจนาคม ซึ่งสอนคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร มาหลายรุ่นหลายสมัย ย่อมรู้ดีว่า การออกศึกษาและทำงานสนามของครูอาจารย์และนักเรียนโบราณคดีเป็นอย่างที่ชี้แจงให้สาธารณชนได้รับรู้ คือมีการติดต่อเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นล่วงหน้า ทั้งเจ้าหน้าที่รัฐและบรรดาผู้นำชุมชน ตลอดครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา การขุดค้นหรือศึกษาในท้องที่ห่างไกล ดงดิบกันดารที่ไหนๆ จึงไม่เคยมีปัญหา
ย่อมไม่ใช่นักเรียนโบราณคดีอย่างที่เห็นในโทรทัศน์แน่นอน เพราะนั่นเป็นนักเรียนในละครหลังข่าว ไม่ใช่นักเรียนอย่างที่เป็นอยู่จริง
เช่นเดียวกับแอร์โฮสเตส ในละครหลังข่าว ไม่ใช่แอร์โฮสเตสอย่างที่เป็นอยู่จริง
เหมือนกับนักเรียนคอนแวนท์ ในละครหลังข่าว ที่ไม่ใช่นักเรียนคอนแวนท์อย่างที่เป็นอยู่จริง
หรือบรรดานักข่าวหนังสือพิมพ์ อย่างที่เห็นในละครหลังข่าว ก็ไม่ใช่นักข่าวหนังสือพิมพ์อย่างที่เป็นอยู่จริง
แน่นอนว่า นักข่าวสาวๆ โดยเฉพาะสาวสวยระดับนางเอกที่เป็นนักข่าวในละคร อาจจะโลดโผนโจนทะยาน แทรกซึมโลกอาชญากรรม ต่อกรกับผู้ร้าย ไปรักกับจอมมาเฟีย ช่วยตำรวจทะลายรังโจรได้ ตามแต่เนื้อหาจะพาไป แต่ที่นักข่าวดูแล้วอมยิ้มก็คือ ภาพการทำงานประจำวันของนักข่าวกับการประชุมร่วมในกองบรรณาธิการ ในหลายเรื่อง ไม่สามารถทำได้แนบเนียนเป็นจริง หรือน่าเชื่อถือ
ดูการทำงานข่าวการประชุมข่าวใน ‘สปอทไลท์’ (2558) หนังตุ๊กตาทองปีที่ผ่านมา ซึ่งชนะรางวัลหนังยอดเยี่ยม บทดั้งเดิมยอดเยี่ยม จะรู้สึกถึงความเป็นจริงอันเนื่องมาจากผู้สร้างศึกษาจนจำลอง ฿เดอะ บอสตัน โกลบ฿ ได้สนิท
หรือ ‘เดอะ เปเปอร์’ (2537) ซึ่งไมเคิล คีตัน หัวหน้าส่วนสปอทไลท์เคยเป็นบรรณาธิการมาก่อนหน้าอีกเรื่อง ผู้ชมจะเห็นงานสร้างที่ยังแตกต่างกันชัดเจนกับละครหลังข่าว ในความสมจริง
ดังนั้น เมื่อละครชุดหรือหนังชุดสร้างเรื่องแอร์โฮสเตส ก็ต้องถูกบรรดาแอร์โฮสเตรประท้วง สร้างเรื่องนักเรียนก็ถูกนักเรียนหรือบรรดาผู้รับผิดชอบโรงเรียนประท้วง สร้างเรื่องเกี่ยวกับสาขาอาชีพใด ก็มักถูกผู้คนในสาขาอาชีพดังกล่าวออกมาประท้วง อย่างหนึ่งอาจเพราะผู้ชมอาจยังไม่แยกความเป็นจริงกับที่เห็นเป็นหนังเป็นละครได้ จึงยังไม่อาจดูไปอมยิ้มไปไม่ถือสาว่านั่นเป็นละครหลังข่าว ไม่ใช่เรื่องจริงสักหน่อย
แต่อีกอย่างที่ทนกันไม่ค่อยได้ก็คือ ตัวละครที่สวมบทสาขาอาชีพใดอาชีพหนึ่งเหล่านั้น มักมีพฤติกรรมแบบละครไทยหนังไทยผิดมนุษย์มนาจริงๆ ไปมาก จึงทำให้อดประท้วงไม่ได้
อย่างเช่น เอาแค่นักเรียนโบราณคดีหญิงในละคร ครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา คงหายากที่มีนักเรียนหญิงสักคนลุ่มหลงเกาะแกะผู้ชายออกหน้าออกตา ผิดระดับวุฒิภาวะอุดมศึกษาอย่างเชื่อไม่ลงว่านักศึกษาหญิงขั้นมหาวิทยาลัยของเราจะมีพฤติกรรมเช่นที่เห็นจริงๆ-หรือมีอยู่แต่คนไม่เห็นก็ไม่รู้ อย่าว่าไปถึงวิธีการเรียนหรือศึกษาหาความรู้กันจริงๆ ไม่ใช่เข้าเรื่องผีสางนางไม้อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์
เพราะหากเจ้าของเรื่อง ผู้สร้างหนังโทรทัศน์ไม่อาจเห็นสำคัญในรายละเอียดที่จำเป็นต้องสมจริงอย่างหนึ่งอย่างใดได้ ก็ดูละครกันแบบไทยๆเฮฮากันไปคืนหนึ่งๆ ดีกว่า
ฝรั่งทำเรื่องแบบนี้ให้ดูถมไป ลองเปรียบที่เหลือที่ขาดดู หากถึงกับอยากประท้วง ก็วิจารณ์ถึงความสมจริงจะตรงประเด็นกว่า
