น้ำตาซึมบัณฑิตเกียรตินิยม ม.อุบลฯถ่ายภาพกับใบปริญญาบัตร ที่มีเพียงภาพถ่ายของพ่อกับแม่อยู่เคียงข้าง
อุบลราชธานี – ภาพแห่งความประทับใจ ที่ตราตรึงในใจของหลายคนกำลังจะผ่านพ้นไป หลายหลังจากหลายครอบครัว ญาติสนิทมิตรสหายจากทั่วสารทิศได้เดินทางมุ่งหน้าแสดงความยินดีกับบัณฑิตใหม่ “กันเกรา ช่อที่ 25” ที่เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร ปีการศึกษา 2558 ณ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี เมื่อวันที่ 13 ธันวาคม 2559 ที่ผ่านมา
ท่ามกลางความชื่นมื่นของเหล่าบัณฑิตและญาติๆ ที่มาร่วมยินดีในความสำเร็จกับบัณฑิตใหม่ ม.อุบลฯ ยังมีอีกมุมของบัณฑิตที่ชีวิตผกผัน “ร้อยตรีหญิงรัตนวรรณ ยังเฟื่องมน”หรือ “ตอง” บัณฑิตคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี บัณฑิตนักกิจกรรม เป็นผู้นำนักศึกษา จบมาได้พร้อมกับความภาคภูมิใจ บัณฑิตเกียรตินิยม อันดับ 1 จากชีวิตที่เคยมีสมบูรณ์ทุกอย่าง ความสุขจากครอบครัวอบอุ่นพ่อแม่ลูก มาถึงวันนี้วันแห่งความสำเร็จอีกก้าวของเธอ ท่ามกลางบรรยากาศการแสดงความยินดีของเพื่อนๆที่สำเร็จการศึกษา ถ่ายภาพพร้อมหน้าพร้อมตากันกับญาติพี่น้อง แต่ภาพที่ทุกคนเห็นถึงกับน้ำตาซึม นั่นคือ บัณฑิตรัตนวรรณ ยังเฟื่องมน ได้ถ่ายภาพกับใบปริญญาบัตร ที่มีภาพถ่ายของพ่อกับแม่อยู่เคียงข้างซ้ายและขวา ท่ามกลางบรรยากาศของสายฝนที่ตกลงมาดั่งน้ำตาคนบนฟ้าที่รับรู้ในความสำเร็จของลูก นับว่าเป็นภาพที่ตราตรึงในใจของเพื่อนบัณฑิต ตลอดจนญาติบัณฑิตได้มาร่วมถ่ายภาพและเป็นกำลังใจ
“ร้อยตรีหญิงรัตนวรรณ ยังเฟื่องมน”หรือ “ตอง” เล่าว่า ตนเป็นคนภูมิลำเนาที่กรุงเทพมหานคร ภายหลังจากที่เรียนมัธยมปลาย พ่อซึ่งรับราชการทหาร ท่านป่วยเป็นโรคมะเร็ง ได้มีโอกาสดูแลปรนนิบัติท่านจากที่ท่านอยู่ได้เพียง 3 เดือน ท่านสามารถอยู่ได้กว่า 3 ปี พ่อเสียชีวิตตอนตนเรียน ม.5 จึงต้องอยู่กับแม่เพียง 2 คน ตนคิดว่า พ่อใช้แพทย์ทางเลือกในการรักษา ทำให้มีแรงบันดาลใจ ความฝันอยากเป็นเภสัชกร อยากรู้จักสมุนไพร อยากคิดค้นยาได้ จากนั้นได้มุ่งมั่นมาเรียนที่คณะเภสัชศาสตร์ ที่ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี โดยมีแม่เป็นกำลังใจมาโดยตลอด ในช่วงของการใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย ได้ทำกิจกรรมนักศึกษาในหน้าที่ต่างๆ ทำกิจกรรมกับเพื่อนในคณะและต่างคณะ ตลอดจนมหาวิทยาลัยต่างๆ จนได้รับการยอมรับจากเพื่อนให้ทำหน้าที่ ในตำแหน่งอุปนายก สโมสรนักศึกษา ในปี 2555 และดำรงตำแหน่งนายกสโมสรนักศึกษาคณะเภสัชศาสตร์ ในปี 2556
จนในที่สุดจุดเปลี่ยนของชีวิตก็มาถึงอีกครั้ง ในช่วงใกล้สำเร็จการศึกษา ซึ่งเหลือเวลาอีกเพียง 3 เดือน แต่ทุกอย่างไม่เป็นดั่งที่คิด ในขณะที่ตนกำลังฝึกงานที่กรุงเทพฯ มีโทรศัพท์ของแม่โทรเข้ามา แต่เป็นเสียงผู้ชายพูด ตนได้แต่นึกในใจว่าแม่คงทำโทรศัพท์หล่นหายคนเก็บได้ สิ่งที่เขาบอกมาว่า ตอนนี้เจ้าของโทรศัพท์ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตแล้ว ดั่งสายฟ้าฟาดลงกลางใจทำอะไรไม่ถูก เคว้งคว้าง ชีวิตว่างเปล่าไร้เป้าหมายในการก้าวเดิน แต่ตนยังโชคดีที่มีเพื่อนๆทุกคนให้กำลังใจ ให้เข้มแข็งผ่านเหตุการณ์นี้ไปให้ได้ ทุกสิ่งต้องผ่านไปให้ได้ซึ่งตอนนั้นต้องเตรียมสอบใบประกอบวิชาชีพ แต่ก็สามารถสอบผ่าน สิ่งๆหนึ่งที่ตนทำให้ พ่อ แม่ ภาคภูมิใจแม้ท่านทั้งสองจะไม่ได้อยู่ดูความสำเร็จของลูกก็ คือตนได้สอบบรรจุเข้ารับราชการทหาร เป็นเภสัชกร ประจำโรงพยาบาลอานันทมหิดล จ.ลพบุรี เป็นอาชีพเหมือนพ่อ
“แม้วันนี้ลูกไม่รู้ว่าพ่อกับแม่อยู่ที่ไหน แต่อยากให้ท่านได้รับรู้ว่าวันนี้ลูกสาวคนนี้ทำสำเร็จแล้ว นำใบปริญญาบัตร และบัณฑิตเกียรตินิยมมาให้พ่อ แม่ชื่นชม และจะรำลึกถึงพ่อกับแม่คนบนฟ้าตลอดไป สร้างชีวิตและก้าวเดินต่อไปให้จงได้ “ตอง” รัตนวรรณ ยังเฟื่องมน กล่าวด้วยน้ำเสียงเครือที่มีน้ำใสในตาไหลซึมออกมา
นับว่าเป็นอีกแบบอย่างที่ดีของความเข้มแข็ง การก้าวเดินในชีวิตที่ยากที่หลายคนจะทำใจได้ แต่ บัณฑิตตอง รัตนวรรณ ยังเฟื่องมน ก็สามารถฟันฝ่าปัญหานั้นผ่านมามาได้ รับพระราชทานปริญญาบัตรในครั้งนี้ แม้ภาพที่หลายๆคนมองแล้วสะเทือนใจ แต่แท้ที่จริงพ่อกับแม่ของเธอไม่ได้ห่างหายไปไหน เพราะพ่อกับแม่อยู่ในใจของลูกคนนี้ตลอดไป อีกหนึ่งความภาคภูมิใจบัณฑิตแห่งมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
