ไม่ว่าจะชอบ ไม่ว่าจะชัง ต่อภาพลักษณ์และความเป็นนักการเมืองของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ
ใครก็ตามที่อ่าน “บทสัมภาษณ์” ใน “มติชน”
ต้องยอมรับว่า นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ มองสภาพการณ์ทางการเมืองอย่างชนิดที่เรียกว่า
“แตก”
มองว่าปี 2560 “เราจะต้องเดินเข้าสู่การเลือกตั้ง” น้ำเสียงเหมือนกับจะ “ฝัน” แต่หากติดตามต่อไปก็จะต้องยอมรับว่า
ไม่ได้ “ฝัน”
เพราะยังมีอีกประโยค “อาจจะไม่ได้เลือกภายในปี 2560 แต่ อย่างช้าภายในครึ่งแรกของปี 2561 สังคมจะต้องเดินไปสู่จุดนั้น”
ยื้อต่อไปอีก “ไม่ได้”
นี่เท่ากับเป็นการสั่น “ระฆัง” อันเหมือนกับเป็นสัญญาณ”เตือน”อย่างทรงความหมาย
เตือนพวกที่”ยื้อ” ให้”การเลือกตั้ง”ยาวออกไป
ถามว่าพวกที่ต้องการ “ยื้อ” หรือไม่ต้องการให้มี “การเลือกตั้ง”ยังมีอยู่อีกหรือ
เมื่อผ่านเดือนพฤษภาคม 2557 มาถึงขนาดนี้
ตอบได้เลยว่า มี ไม่ว่าจะอยู่ใน “สนช.” ไม่ว่าจะอยู่ใน “สปท.”
อย่างที่เรียกกันว่า “ไอ้ห้อย ไอ้โหน”นั่นเอง
ยิ่งยื้อออกไปได้ยาวนานเพียงใด บรรดา”ไอ้ห้อย ไอ้โหน”ยิ่งชอบ เพราะเท่ากับได้นั่งอยู่ในตำแหน่งยาวนานเพียงนั้น
อำนาจ วาสนา และบารมี ก็ยังเปล่งประกาย
แต่พลันที่ “การเลือกตั้ง” เดินทางมาถึง เท่ากับโอกาสเหลือน้อยอย่างยิ่ง
ต้องเบี่ยดเสียด เยียดยัดไปอยู่ใน 250 ส.ว.”ลากตั้ง”
แต่หากอ่าน “ความเห็น” อันสรุปรวบยอดจาก นายอภิสิทธิ์ เวชชาชี่วะ ก็ใช่ 250 ส.ว.”ลากตั้ง”จะเสพชิ้นปลามันสบายๆ
“หืด” ขึ้นคอเลยเชียว
หากเทียบ “พรรษา”ในทางการเมือง นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ย่อมมิใช่ “ละอ่อน” อย่างแน่นอน
เขาลงเลือกตั้งตั้งแต่ปี 2535
เคยเป็นรัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี ก่อนทะยานไปยังตำแหน่ง “นายกรัฐมนตรี”ในปลายปี 2550
เคยเป็น “นาย” ใครต่อใคร หลายคน
บทสรุปของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ จึงเท่ากับเป็นเสียงเตือน อันทรงความหมาย
มิใช่ “คริสต์มาส อีซ คัมมิ่ง”
ตรงกันข้าม เป็นการส่งสัญญาณบอกให้รู้ว่า ปี่กลองในเรื่อง”การเลือกตั้ง” ได้มาแล้ว
นับแต่เดือนมกราคม 2560 เป็นต้นไป
