หลังจากอธิบายถึงเหตุผลเบื้องหลังชื่อสโมสรที่ไม่ธรรมดาของบรรดาทีมใน เจวัน หรือลีกสูงสุดของ เจลีก ประเทศญี่ปุ่นกันไปแล้ว วันนี้มาว่ากันต่อถึงสโมสรใน เจทู รวม 22 ทีมที่จะฟาดแข้งกันในฤดูกาลใหม่ปี 2017 ซึ่งเบื้องหลังชื่อก็สร้างสรรค์ไม่ต่างกัน
ชื่อทีมไหนมีที่มาที่ไปเก๋ๆ อย่างไรบ้าง ไปติดตามกันได้เลย…
มัตสึโมโตะ ยามางะ – สโมสรนี้ตั้งขึ้นเมื่อปี 1965 โดยการรวมตัวกันของนักเตะในจังหวัดนางาโนะ และเนื่องด้วยนักเตะเหล่านี้ชอบไปสังสรรค์กันที่คาเฟ่ชื่อ ยามางะ หน้าสถานีรถไฟมัตสึโมโตะ พวกเขาก็เลยเอาชื่อคาเฟ่โปรดมาตั้งเป็นชื่อสโมสรแรกเริ่มว่า ยามางะ คลับ มันเสียเลย
เกียวโต ซังงะ – คำว่า “ซังงะ” (Sanga) มาจากภาษาสันสกฤตว่า “สังฆ” หรือการชุมนุม การใช้รากศัพท์เก่าแก่เพื่อสะท้อนถึงความผูกพันกับศาสนาพุทธของเมืองหลวงเก่า เกียวโต โดยสโมสรนี้มีอายุเก่าแก่ที่สุดในเจลีก ตั้งมาตั้งแต่ปี 1922 เดิมใช้ชื่อ เกียวโต เพอร์เพิล ซังงะ ซึ่งสีม่วง (purple) สีประจำสโมสร เป็นสีที่สื่อถึงองค์จักรพรรดิซึ่งปกครองญี่ปุ่นมาตั้งแต่ยุคโบราณ และประทับที่เกียวโตเมื่อสมัยก่อน
ฟาเจียโน่ โอคายามะ – “ฟาเจียโน่” เป็นภาษาอิตาเลียน หมายถึง “ไก่ฟ้า” เพื่อสื่อถึงไก่ฟ้า 1 ในสัตว์ 3 ตัว (อีก 2 คือ ลิง และสุนัข) ซึ่งร่วมเดินทางไปปราบยักษ์กับ โมโมทาโร่ ในนิทานพื้นบ้านของจังหวัดโอคายามะ
มาจิดะ เซลเวีย – คำว่า “เซลเวีย” เป็นการผสมคำว่า “เซลโคว่า” ต้นไม้ประจำเมืองมาจิดะ กับ “ซัลเวีย” พันธุ์หญ้าที่มักใช้ปูสนามฟุตบอล
โทคุชิมะ วอร์ทิส – คำว่า “วอร์ทิส” มาจาก “วอร์ติเช่” ในภาษาอิตาเลียน หมายถึง “น้ำวน” เพื่อสื่อถึงน้ำวนนารูโตะบริเวณช่องแคบนารูโตะ สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของจังหวัดโทคุชิมะและเกาะอาวาจิ
เจฟ ยูไนเต็ด อิจิอาระ จิบะ – “เจฟ” ในชื่อทีม มาจากตัวย่อ “JEF” ที่ผสมชื่อของบริษัทเดินรถไฟ เจอาร์ อีสต์ และบริษัทผลิตอุปกรณ์ไฟฟ้า ฟุรุคาวะ อิเล็กทริก ซึ่งต่างถือหุ้นของทีมฝ่ายละ 50 เปอร์เซ็นต์ และคำว่า “ยูไนเต็ด” เพื่อสื่อถึงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันระหว่างทีมกับเมืองอิจิฮาระ รังเหย้าของพวกเขา
เรโนฟา ยามากุจิ – แรกเริ่มนั้น บรรดาครูอาจารย์ในจังหวัดยามากุจิรวมตัวกันเพื่อตั้งทีมฟุตบอล เลยใช้ชื่อทีมว่า ทีมฟุตบอลอาจารย์จังหวัดยามากุจิ กระทั่งปี 2006 เมื่อสมาคมฟุตบอลของจังหวัดต้องการสร้างทีมเพื่อลุยเจลีก จึงจดทะเบียนทีมใหม่และเปลี่ยนชื่อ โดยคำว่า “เรโนฟา” มาจากการรวมคำภาษาอังกฤษ 3 คำ คือ “renovation” (การปรับปรุงใหม่), fight (การต่อสู้) และ fine (ดี)
มิโตะ ฮอลลี่ฮอค – “ฮอลลี่ฮอค” เป็นชื่อพันธุ์ไม้ดอกล้มลุกซึ่งปรากฏอยู่ในตราประจำตระกูลโตคุกาวะซึ่งปกครองมิโตะในยุคเอโดะ
มอนเตดิโอ ยามางาตะ – “มอนเตดิโอ” เป็นการผสมคำภาษาอิตาเลียน 2 คำ คือ “มอนเต” (ภูเขา) กับ “ดิโอ” (เทพเจ้า) เนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่ของจังหวัดยามางาตะเป็นภูเขาสูงนั่นเอง
วี-วาเรน นางาซากิ – ตัว V ในชื่อมาจากคำว่า “วิคตอรี่” (ชัยชนะ) ส่วน “วาเรน” เป็นภาษาดัตช์ หมายถึง “แล่นเรือ” เนื่องจากนางาซากิเป็นเมืองท่าที่ทำมาค้าขายกับพ่อค้าจากฮอลันดาในยุคที่โชกุนตระกูลโตคุกาวะปกครองประเทศ
โรอัสโซ่ คุมาโมโตะ – “โรอัสโซ่” เป็นการผสมคำภาษาอิตาเลียนระหว่าง “รอสโซ่” หรือ “สีแดง” ซึ่งเป็นสีประจำสโมสร กับ “อัสโซ่” แปลว่า “หนึ่ง” หรือ “เอก”
เดอะสปาคุซัตสึ กุนมะ – ชื่อไม่มีอะไรซับซ้อน คำว่า “เดอะ สปา” หมายถึง “น้ำพุร้อน” เนื่องจากเมืองคุซัตสึ ถิ่นกำเนิดของสโมสร มีแหล่งท่องเที่ยวแช่น้ำพุร้อนที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น
โตเกียว แวร์ดี้ – “แวร์ดี้” (Verdi) เป็นรูปพหูพจน์ของคำว่า “สีเขียว” (แวร์เด้) สีประจำสโมสร ในภาษาอิตาเลียน
คามาทามาเร่ ซานุกิ – “คามาทามาเร่” ประกอบด้วยคำว่า “คามาทามะ” หรืออุด้ง (อาหารประเภทเส้น) ชนิดหนึ่ง กับคำว่า “มาเร่” หรือ “ทะเล” ในภาษาอิตาเลียน ส่วน “ซานุกิ” เป็นชื่อเก่าของจังหวัดคากาวะ สถานที่ตั้งของสโมสร
ซไวเกน คานาซาว่า – คำแรกของทีมเป็นการเล่นคำ 2 ภาษา โดยในภาษาเยอรมัน “ซไว” หมายถึง “2” ส่วน “เกน” หมายถึง “ไปข้างหน้า” เหตุที่นำคำดังกล่าวมาใช้เนื่องจากในภาษาญี่ปุ่นมีวลีหนึ่งว่า “สึโย่ย โนดะ!” แปลว่า “พวกเราแข็งแกร่ง!” หรือ “สู้เขา!” ก็ได้ พออ่านด้วยสำเนียงคานาซาว่า จะออกเสียงเป็น “สึอี เกน!” ซึ่งใกล้เคียงกับคำว่า “ซไวเกน” นอกจากนี้ คำว่า “ซไวเกน” ในภาษาเยอรมันจริงๆ แล้วเป็นการแผลงรูปของคำว่า “ซไวเก้” ที่หมายถึง “กิ่งไม้” สโมสรก็เลยนำภาพ สัญลักษณ์ดอกลิลลี่ (เฟลอร์เดอลี) สัญลักษณ์ทางการเมือง ศิลปะ หรือดวงตราต่างๆ มาประกอบในโลโก้ของทีม
นาโกยา แกรมปัส – เดิมคือ นาโกยา แกรมปัส เอท ชื่อทีมนี้มาจากสัญลักษณ์สำคัญ 2 อย่างของเมืองนาโกยา โดยยอดปราสาทนาโกยาจะมีรูปปั้น “ชะชิโฮโกะ” หรือสัตว์ในตำนานที่หัวเป็นเสือ ตัวเป็นปลาคาร์พ เมื่อเทียบกับสัตว์โลกในความเป็นจริง ที่ใกล้เคียงที่สุดคือ โลมาริสโซในสกุล (genus) “แกรมปัส” และคำนี้ยังหมายถึง “วาฬเพชรฆาต” อีกด้วย สโมสรจึงนำวาฬเพชรฆาตมาเป็นแมสคอตไปในตัว ส่วน “เอท” ในชื่อเดิมนั้น คือ “8” มาจากสัญลักษณ์ของเมืองนาโกยาที่เรียกว่า มารุ ฮาจิ หรือวงกลมที่มีเลข 8 เขียนด้วยตัวคันจิอยู่ตรงกลาง
โชนัน เบลมาเร่ – “โชนัน” เป็นชื่อเรียกพื้นที่ชายฝั่งของจังหวัดคานากาวะ ซึ่งรวมถึงเมืองฮิราสึกะ รังเหย้าของสโมสร ส่วน “เบลมาเร่” มาจากการผสมคำละติน “เบลลุม” (งดงาม) กับ “มาเร่” (ทะเล)
อวิสป้า ฟุกุโอกะ – “อวิสป้า” เป็นภาษาสเปน หมายถึง “ต่อ” (แมลงชนิดหนึ่ง) สื่อถึงสไตล์การเล่นของทีมที่เน้นบุกหนัก
โออิตะ ทรีนีต้า – เมื่อแรกก่อตั้งในปี 1994 ทีมนี้ใช้ชื่อ โออิตะ ทรีนิตี้ แต่พอได้ขยับขึ้นไปเล่นในเจทูเมื่อปี 1999 ก็จำต้องเปลี่ยนชื่อสโมสร เนื่องจากติดปัญหาลิขสิทธิ์ และตัดสินใจใช้คำว่า “ทรีนีต้า” แทน โดยมองได้ 2 ทางว่าเป็นการผสมคำว่า “ทรีนิตี้” (3 สิ่ง) กับชื่อเมืองโออิตะ หรืออาจจะเป็นการเลี่ยงไปใช้คำภาษาอิตาเลียน “ทรีนีต้า” ซึ่งมีความหมายเดียวกันก็ได้ และการเลือกคำนี้มาใช้ก็เพื่อสื่อความหมายถึงองค์ประกอบ 3 ส่วนที่สนับสนุนทีม นั่นคือ ชาวเมือง ภาครัฐ และภาคเอกชน
สำหรับเจทูมีทีมร่วมแข่งขันทั้งสิ้น 22 ทีม ซึ่ง 19 ทีมที่เอ่ยถึงข้างต้นล้วนแล้วแต่มีชื่อไม่ธรรมดา ขณะที่อีก 3 ทีมที่เหลือต่างก็เลือกใช้ชื่อพื้นๆ ง่ายๆ เหมือนๆ กัน นั่นคือ เอฟซี กิฟุ, เอฮิเมะ เอฟซี และ โยโกฮามา เอฟซี ซึ่งในจำนวนนี้ โยโกฮามา เอฟซี ถือว่ามีกำเนิดไม่ธรรมดาที่สุด
ตามที่เอ่ยถึงทีม โยโกฮามา มารินอส ในเจวันเมื่อวันวานว่า ควบรวมกับทีม โยโกฮามา ฟลูเกลส์ คู่แข่งร่วมเมืองในปี 1998 จนกลายเป็น โยโกฮามา เอฟ. มารินอส นั้น แฟนบอลทีมฟลูเกลส์ไม่พอใจที่ทีมรักของตัวเองเหมือนโดนกลืนไปกับคู่ปรับร่วมเมือง และกลายเป็นรอง (เพราะเหลือชื่อแค่ตัวย่อ “เอฟ.” ในชื่อทีม) พวกเขาจึงรวมตัวกันเรี่ยไรเงินโดยความช่วยเหลือของ ไอเอ็มจี บริษัทที่ดูแลด้านการตลาดกีฬา จนได้งบก้อนหนึ่งตั้ง สโมสรกีฬาโยโกฮามา ฟูลี่ ขึ้น
ต่อมาในปี 1999 สโมสรกีฬาแห่งนี้ก็ตั้งทีมฟุตบอลอาชีพ โยโกฮามา เอฟซี ขึ้นมา อาศัยโมเดลเดียวกับ บาร์เซโลน่า ยอดทีมแห่งลาลีก้า สเปน
กลายเป็นทีมกีฬาอาชีพทีมแรกในประวัติศาสตร์วงการกีฬาญี่ปุ่นที่บริหารจัดการและถือกรรมสิทธิ์โดยแฟนกีฬาอย่างแท้จริง
