การออกมาแถลง ของกรมสอบสวนคดีพิเศษ หรือ “ดีเอสไอ” ต่อกรณี “รถหรู” ในความครอบครองของวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ
เหมือนกับเรื่องจะ “จบ”
เพราะไม่เพียงแต่อธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษเท่านั้น หากอธิบดีกรมศุลกากร และอธิบดีกรมสรรพสามิต
ก็ “สำทับ” ตามมาด้วยน้ำเสียง “ขึงขัง”
ก่อให้เกิด “ความเชื่อมั่น” เป็นอย่างสูงว่า การเสนอชื่อ สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ (ช่วง วรปัญโญ) น่าจะมาถึง “ทางตัน”
แม้จะเป็น “มติ” อันมาจาก “มหาเถรสมาคม”
แม้จะเป็นกระบวนการดำเนินการตาม พ.ร.บ.คณะสงฆ์ พ.ศ.2505 แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2535
ฟังจาก “น้ำเสียง” ของบางคน “บางท่าน”
สถานเบาก็คือ พระมหารัชมังคลาจารย์ (ช่วง วรปัญโญ) ยังสามารถดำรงอยู่ในฐานะ “ผู้ปฏิบัติการแทน” สมเด็จพระสังฆราช
แต่ไม่มีโอกาสได้รับการสถาปนาเป็น “สมเด็จพระสังฆราช”
สถานหนักก็คือ หากการสอบสวนของกรมสอบสวนคดีพิเศษคืบหน้าไปถึงที่สุดอาจต้อง “ปาราชิก”
เสื่อมเสีย ชื่อเสียง เสื่อมเสียเกียรติภูมิ
กระนั้น หากพิจารณาจาก “รายละเอียด” ของ “คำแถลง” จากกรมสอบสวนคดีพิเศษ
ไม่มีตรงไหนยืนยันว่า สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ (ช่วง วรปัญโญ)-ผิด
เท่าที่ฟังตั้งแต่ต้นจนจบ “รถหรู” คันนั้นนำเข้ามาอย่างผิดกฎหมายแน่นอน
ขณะเดียวกัน การจดประกอบก็ผิดกฎหมาย
ถามว่าเป็นเรื่องของ สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์(ช่วง วรปัญโญ)-หรือ
ท่านมีส่วนในการ “นำเข้า” รถหรูคันนั้นด้วยหรือ ท่านมีส่วนในการ”จดประกอบ”รถหรูคันนั้นด้วยหรือ
ตรงนี้เองที่ “กรมสอบสวนคดีพิเศษ”จะต้อง “พิสูจน์”
ตรงนี้เองที่อธิบดี “กรมสอบสวนคดีพิเศษ” ยืนยันว่า อาจต้องใช้เวลาประมาณ 2-3 เดือน
จึงเป็น 2-3 เดือนอันทรงความหมายเป็นอย่างสูง
ทรงความหมายไม่เพียงแต่ 1 ต่อตัวของ สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ (ช่วง วรปัญโญ) ในฐานะที่ถูกดึงเข้ามาพัวพัน
1 ต่อการสถาปนา”สมเด็จพระสังฆราช”
บทบาทของ “คสช.” บทบาทของ”รัฐบาล”และโดยเฉพาะบทบาทของ “กรมสอบสวน คดีพิเศษ”
จึงนำไปสู่ “บทเรียน” ใน “อดีต”
เป็นบทเรียนในกรณีอันเกี่ยวกับ สมเด็จพระพิมลธรรม แห่งวัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษดิ์
เกี่ยวกับ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์
มีความสัมพันธ์กับการเคลื่อนไหวของ “รัฐบาล” ในห้วงภายหลังรัฐประหารเมื่อเดือนตุลาคม 2501
เป้าหมาย คือ สมเด็จพระพิมลธรรม
หน่วยงานของรัฐที่แสดงบทบาทเป็นอย่างสูงในการนำเอา “เรื่องราว” ออกมาเปิดเป็น”ข่าว”อย่างอึกทึก ครึกโครม
1 เป็นบทบาทของ “พระ” ผู้ใหญ่ “บางรูป”
1 เป็นบทบาทของ “นายตำรวจ” ในสังกัดของกองบังคับการตำรวจสันติบาล
มีการปล่อยข่าวกล่าวหา สมเด็จพระพิมลธรรม ว่ากระทำความผิดธรรมวินัยโดยการเสพเมถุน
มีการเผยแพร่ภาพท่านไปปรากฏตัวในสถานที่ “อโคจร”
เป้าหมายสำคัญก็คือ สะท้อนให้”สังคม”รับรู้ว่าท่านมีวัตรปฏิบัติอันไม่เหมาะสม ไม่สมควร
กระทั่งลงความเป็นว่า “ปาราชิก”ต้องพ้นจาก “ภิกขุภาวะ”
บทเรียนอันมาจาก สมเด็จพระพิมลธรรม มีจุดจบอย่างไรรู้กันอยู่แล้ว แต่กรณีของ สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ เพิ่งจะเริ่ม
