อะไรคือ “ปัจจัย”อันละเอียดอ่อนอย่างที่สุดจากกรณีของ”วัดพระธรรมกาย”
บ้างอาจเห็นว่าเป็นเรื่อง “พระ”
ไม่ว่าจะมีการตระเตรียมในทาง “ความคิด” ผ่านกระบวนการ “ปจว.”มาอย่างยาวนานเพียงใด
แต่เรื่องของ “พระ” ก็ยังเป็นความละเอียดอ่อน
ไม่ว่าจะมีการตระเตรียมในเชิงของ “ปริมาณ” แห่งจำนวนคดี ความที่มีมากกว่า 300 คดี
แต่เรื่องของ “พระ” ก็ยังเป็นความละเอียดอ่อน
ขนาดพระอย่าง “นิกร” ยังยากลำบาก ขนาดพระอย่าง”ยันตระ” ยังยากลำบาก
แล้วนี่เป็น “พระ” แห่ง “ธรรมกาย”
กระนั้น เรื่อง”พระ”ก็มากด้วยความละเอียดอ่อนอยู่แล้ว ยิ่งนำเอาเรื่อง “พระ” เข้ามาพันกับ “มาตรา 44” ยิ่งละเอียดอ่อน
ละเอียดอ่อนและ”อ่อนไหว”
แรกที่มีการเสนอและผลักดันให้นำเอา”มาตรา 44″ มาใช้ในกรณีของ “ธรรมกาย”
ทุกคน “รู้”มาจากใคร และผ่านไปทาง”ใคร”
ในเบื้องต้นจึงยังละล้าละลัง เพราะไม่แน่ใจว่าจะเหมาะสมและสมควรเพียงใด
แต่เมื่อผ่านเข้าไปในจุด “เหมาะสม”
เป็นความเหมาะสมทั้งฐาน “การข่าว” เป็นความเหมาะสมทั้งพลัง “หนุน”
จึงประกาศตูมออกมาในพื้นที่ คลองหลวง ปทุมธานี
ถามว่า “ความอ่อนไหว” อันเนื่องแต่ “มาตรา 44” อยู่ตรงไหนและเนื่องแต่อะไร
คำตอบ คือ สมมติว่า “ไม่เวิร์ก”
ความหมายของคำว่า”ไม่เวิร์ก”ในที่นี้หมายความว่า ไม่ได้ตัว
“เป้าหมาย”
ตรงนี้แหละคือจุด “สะเทือน”
แรงสะเทือนจาก “มาตรา 44” มีมากอย่างมหาศาลเพราะภายใน
“จินตภาพ”ของผู้คนมีลักษณะ “ร่วม”
เป็นลักษณะ “ร่วม” ใน “ความเฉียบขาด”
มองเห็นความสัมพันธ์กับ “มาตรา 17″ ในยุค จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์
แต่เมื่อมาถึงกรณี”ธรรมกาย” กลับ”ไม่เวิร์ก”
คำถามจึงมิได้อยู่ที่การวางแผนของ “ดีเอสไอ” รัดกุมมากน้อยเพียงใด
คำนึงถึงผลข้างเคียงหรือไม่
ความหมายของ “ข้างเคียง” ในที่นี้มิได้หมายถึง “อธิบดี” มิได้หมายถึง “ผู้บัญชาการ”
หากแต่แทงทะลุไปยัง “มาตรา 44”
