| ที่มา | คอลัมน์จิปาถะ มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | ส.พลายน้อย |
เมื่อพระรามทำพิธีขอทางแก่พระสมุทร แต่พระสมุทรทำเฉยเสีย ครั้นพระรามจะแผลงศรกำจัดน้ำทะเลให้แห้ง พระสมุทรกลัวก็ขึ้นมาขอโทษ แล้วทูลว่า
“การที่จะแหวกทางเป็นถนนให้พวกไพร่พลเดินไปนั้นไม่ได้ เพราะผิดธรรมดาโลก แต่ถ้าจะโปรดให้ทหารจองถนนข้ามทะเลไป ข้าพระองค์ก็จะรับช่วยห้ามปรามคลื่นและห้ามสัตว์น้ำมิให้มารบกวนทหารในขณะที่จองถนน ส่วนผู้ที่จะเป็นนายช่างอำนวยการจองถนนนั้นก็มีอยู่แล้วในกองทัพหลวง คือพญาวานรชื่อ นล ลูก พระวิศวกรรม เทพศิลปี” (ซึ่งในรามเกียรติ์ไทยว่าเป็น “นิลพัทธ์” ลูกพระกาฬ)
เมื่อพระสมุทรทูลแล้วก็กลับไปยังที่อยู่ พระรามจึงตรัสสั่งให้พญานล เป็นผู้อำนวยการจองถนน กว้าง 10 โยชน์ ยาว 100 โยชน์ แล้วเสร็จในเวลา 5 วัน พระรามจึงตรัสสั่งให้กรีธาทัพข้ามไป พญาพิเภษณ์กับเสนายักษ์ทั้ง 4 เป็นผู้นำทัพ พระรามทรงหนุมานพระลักษณ์ทรงองคต (เพราะยังไม่มีรถใช้) ครั้นถึงฟากลงกาแล้วก็พักพลอยู่ ณ ที่อันบริบูรณ์ด้วยมูลผลาหาร น้ำใสจืดสนิท เมื่อจัดที่ประทับเรียบร้อยแล้วพระรามก็ตรัสสั่งสุครีพให้เตรียมการยกทัพไปประชิดกรุงลงกาแล้วโปรดให้ปล่อยศุกะที่จับไว้กลับไปลงกา ศุกะได้ทูลเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทศกัณฐ์ทราบโดยตลอด ทศกัณฐ์จึงใช้ให้ ศุกะ และ สารณ ไปดูลาดเลาอีกครั้งหนึ่ง ทั้งสองก็ถูกจับได้อีกแต่พระรามไม่ถือโทษเมื่ออยากดูก็ให้พิเภษณ์พาไปดูจนทั่วแล้วปล่อยตัวไป (ในรามเกียรติ์ไทยได้รวมศุกะและสารณเป็นตัวเดียวกันเรียกว่า สุกะสาร)
จากรายงานการไปดูกองทัพพระรามของศุกะและสารณ ที่ได้สรรเสริญพระรามกับพวกวานร ทำให้ทศกัณฐ์อยากเห็นจึงขึ้นไปบนป้อมดูพวกวานรให้เสนาทั้งสองชี้ให้ดูจนทั่ว แต่ทศกัณฐ์ก็ยังไม่พอใจ สั่งมโหทรให้จัดส่งกองสอดแนมออกไปสืบข่าวอีก โดยระดมพลพวกรากษสหนึ่งล้านมีแม่ทัพนายกอง 10 ตนคุมไป พระรามตรัสให้นายกอง 7 นายออกรบ พวกรากษสถูกฆ่าไม่มีเหลือแม้แต่ตนเดียว ทศกัณฐ์รอฟังข่าวเห็นเงียบหายไปก็ส่งรากษสที่เข้มแข็งออกไปสำรวจจึงทราบว่าถูกสังหารหมด ก็รู้สึกตัวว่าไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเสียแล้ว จึงให้ กุมภกรรณ ออกรบ วันแรกไล่ตีลิงตายไปหลายร้อย วันที่สองหนุมานออกรบเองพยายามแย่งตะบองของกุมภกรรณๆ เห็นท่าไม่ดีก็หนีไป วันที่สามรบกับพระรามเพื่อให้สงครามยุติโดยเร็ว แต่เรื่องไม่ง่ายอย่างที่คิด พระรามแผลงศรไปตัดเศียรกุมภกรรณ และแม่ทัพรองอีก 10 ตน ขาดแล้วจับเศียรกุมภกรรณกับตะบองใหญ่ขว้างไปถูกพวกรากษตายนับพัน
เรื่องที่เล่ามาย่อๆ นี้ เพื่อจะเปรียบเทียบว่าเรื่องกุมภกรรณของมลายูออกรบเพียง 3 วันก็ตาย ส่วนรามเกียรติ์ไทยกุมภกรรณได้สำแดงฤทธิ์เดชหลายครั้งนักเรียนรุ่นสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ต้องเรียนเรื่องรามเกียรติตอน “ศึกกุมภกรรณ” ยังจำเรื่องกุมภกรรณทดน้ำกันได้
