เมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ นายชัยวัฒน์ โกพลรัตน์ นักศึกษาระดับปริญญาโท สาขาดนตรีวิทยา วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ ม.มหิดล เปิดเผยถึงการพบคัมภีร์ใบลานอายุ 100 ปีเศษ ที่วัดบ้านทุ่งสว่าง หรือ ท่งประทาย โดยระบุว่า ตนได้พบคัมภีร์ดังกล่าวโดยบังเอิญจากกองขยะที่ถูกนำมารวมไว้บนศาลาของวัดดังกล่าว จึงเก็บมาอ่าน เนื่องจากตนมีพื้นเพเป็นชาวอำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม และสนใจศึกษาอักษรโบราณ เมื่ออ่านแล้ว พบว่าใบลานดังกล่าวเขียนด้วยอักษรขอม เป็นเรื่อง “อานิสงส์เผาผี” หรือ ทุกขขรรธา (ทุกขขันธา) นอกจากนี้ ยังมีข้อความที่กล่าวถึงผู้จดจารคัมภีร์ดังกล่าว ระบุนาม “พระปุน” แห่งวัดกลาง (วัดพระธาตุเรณู) รวมถึงศักราชที่เขียนคัมภีร์อย่างชัดเจนว่า “พระพุทธศักราช 2460″
ข้อความส่วนหนึ่ง เขียนไว้ดังนี้
“ข้า ฯ ผู้อุปสมบทในวัดกลางโบสถ์ใหม่ พระครูอินเถระเป็นอุปัชฌาย์ พระครูสงฆ์เจ้าอธิการ พระกา พระครูคองอาจารย์สูตร
Advertisementขอให้ได้อุปนิสัย ไปได้ดั่งความปราถนาเถิด อรหโตโหมิ? นิพฺพานปจฺเจยฺโยโหนฺตุ วันที่ 10 กรกฏาคม พระพุทธศักราช 2460 ริจนาแล้ว 5 โมงทัด ขอโทษเขียนไม่งาม พระปุนเขียน
วันอาทิตย์ เดือน 8 ปีมะเส็ง ข้าพเจ้าเขียนที่วัดกลางเรณูเก่า”
นายชัยวัฒน์ ยังกล่าวอีกว่า พระปุนนี้ ต่อมาได้เป็นพระผู้รับนายครรชิต แก่นจันทร์ (มหาจิล้อ) ลุงแท้ๆของตนไว้เป็นลูกเนื่องจากเลี้ยงยากและกำพร้าพ่อแม่นางคำป้อง เมียขุนสุภากร (ลา แก่นจันทร์) ซึ่งมีศักดิ์เป็นย่ากลัวจะไม่มีชีวิตรอด โดยคัมภีร์ที่เก็บได้โดยบังเอิญนี้ ช่วยให้ทราบข้อมูลเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ท้องถิ่น ว่าในช่วงเวลานั้น วัดดังกล่าวมีพระรูปใดเป็นเจ้าอาวาส และเป็นปีที่สร้างโบสถ์ใหม่ ดังปรากฏข้อความในใบลาน
