การประกาศและบังคับใช้ “รัฐธรรมนูญ” ตรงกับวันที่ 6 เมษายน มากด้วยความหมาย
ความหมายอันลึกซึ้งยิ่งกว่านั้นก็คือ เป็นการประกาศและบังคับใช้ก่อนกำหนด
เหมือนกับเป็นเรื่อง “ปกติ”
เพราะเมื่อเรียบร้อยแล้วก็ควรที่จะประกาศและบังคับใช้ในทางเป็นจริง
ไม่ควรที่จะ “ยื้อ”
ยิ่งกว่านั้น การประกาศและบังคับใช้ “รัฐธรรมนูญ” เท่ากับเป็นการเริ่มต้น
เริ่มต้นนับ 1 ในทางเป็นจริง
ไม่ว่าจะมอง “รัฐธรรมนูญ” จากมุมด้านใดในทางการเมือง การประกาศและบังคับใช้ล้วนสำคัญ
1 เท่ากับสิ้นสุดยุคแห่ง”รัฐประหาร”
ขณะเดียวกัน 1 เท่ากับเป็นการเริ่มต้นเบิกสถานการณ์ใหม่ให้กับ “ประเทศ”
กระบวนการที่จะตามมา คือ “การเลือกตั้ง”
พลันที่มี “การเลือกตั้ง” นั่นหมายความถึงยุคแห่ง “รัฐประหาร” ได้จบสิ้นแล้วในทางเป็นจริง
ผู้ที่จะมา “ใหม่” ย่อมมีฐานจาก”การเลือกตั้ง”
ความหมายอันยิ่งใหญ่ของ “การเลือกตั้ง” คือเงาสะท้อนแห่งการตัดสินใจของ “ประชาชน”
“ประชาธิปไตย” คือ “อำนาจ”เป็นของ”ประชาชน”
หากดูจาก “เนื้อหา” ซึ่งปรากฏในแต่ละ “มาตรา”ของรัฐธรรมนูญสะท้อน “เจตจำนง”อย่างเด่นชัด
เป็นเจตจำนงที่ต้องการ “สืบทอด” อำนาจ
ไม่ว่าจะเป็นอำนาจของ “วุฒิสภา” ไม่ว่าจะเป็นอำนาจของ”องค์การอิสระ”
แต่ทุกอย่างล้วนดำเนินไปตามกฎแห่ง “อนิจจัง”แม้กระทั่ง “โรดแมป” ก็เลื่อนแล้วเลื่อนอีกจากปี 2558 เป็นปี 2559 และเป็นปี 2560 แล้วยังจะมีอะไรที่มีความแน่นอน เที่ยงแท้อีกเล่า
หลังวันที่ 6 เมษายน จะยิ่ง”แน่ชัด”ภายใต้กฎแห่ง”อนิจจัง”
