| ที่มา | คอลัมน์ กรองกระแส มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับ 26 ก.พ.-3 มี.ค.2559 |
|---|
ไม่ว่าการทำศึกในยุคของ จูเลียส ซีซาร์ แห่งจักรวรรดิโรมัน ไม่ว่าการทำศึกในยุค นโปเลียน โบนาปาร์ต ในยุคแห่งจักรวรรดิฝรั่งเศส
ล้วนให้ความสนใจในจุดที่ “อ่อนเปราะ” มากที่สุด
น่าสนใจที่การปรากฏตัวอย่างอึกทึกครึกโครมของ นายทักษิณ ชินวัตร อาศัยเหตุปัจจัยในการเลือกจุดอัน “อ่อนเปราะ” จากอะไร
1 คือ จุดอ่อนเปราะในทาง “สากล”
จุดอ่อนเปราะในทาง “สากล” เสมือนกับเป็นปัจจัยภายนอก แต่ก็สัมพันธ์อย่างแนบแน่นอยู่กับปัจจัยภายในสำคัญ 2 ประการ
1 เป็นปัจจัยทาง “การเมือง”
เป็นการเมืองอันเนื่องจากกระบวนการรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 อันสัมพันธ์อย่างแยกไม่ออกจากกระบวนการรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549
1 เป็นปัจจัยทาง “เศรษฐกิจ”
ขณะเดียวกัน ก็อาศัยเงื่อนไขของ “ร่าง” รัฐธรรมนูญมาเป็นสภาพการณ์โดย “พื้นฐาน” เหมือนกับเป็นกระดานหกไปยัง “สภาพการณ์” อื่น
ทำไมจึงสรุปว่า 3 ปัจจัยนี้เป็นจุด “อ่อนเปราะ”
รัฐประหาร 2 ครั้ง
รัฐประหาร “เสียของ”
ไม่ว่าจะเป็นรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 ไม่ว่าจะเป็นรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 เด่นชัดยิ่งว่าเป็นเป้าหมายเดียวกัน
เป้าหมายนั้นคือ นายทักษิณ ชินวัตร
ไม่ว่าจะเรียกขานว่าเป็นการกระทำเพื่อกำจัดและขจัด “ระบอบทักษิณ” ไม่ว่าจะเรียกขานว่าเป็นการกระทำเพื่อกำจัดและขจัด “ทุนสามานย์” แต่ปลายหอกล้วนพุ่งเข้าใส่ นายทักษิณ ชินวัตร และเครือข่าย
หากมองผ่านพรรคไทยรักไทยอาจเด่นชัด ขณะเดียวกัน แม้มองผ่านพรรคพลังประชาชน แม้มองผ่านพรรคเพื่อไทยก็เด่นชัด
แต่ถามว่าแล้วสามารถกำจัดและขจัด นายทักษิณ ชินวัตร ได้หรือไม่
ผลการเลือกตั้งเมื่อเดือนธันวาคม 2550 ชัยชนะของพรรคพลังประชาชนคือเครื่องฟ้อง ผลการเลือกตั้งเมื่อเดือนกรกฎาคม 2554 ชัยชนะของพรรคเพื่อไทยคือเครื่องฟ้อง
1 ฟ้องว่ารัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 ล้มเหลว “เสียของ” ขณะเดียวกัน 1 ซึ่งสำคัญเพราะความล้มเหลวของรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 จึงจำเป็นต้องมีรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557
สถานการณ์ “ปัจจุบัน” กำลังพิสูจน์ว่า สำเร็จหรือล้มเหลว “เสียของ” อีก
ภายใน รายรับ
ปรากฏ รายจ่าย
เหมือนกับความสามารถในการก่อรัฐประหารไม่ว่าเดือนกันยายน 2549 ไม่ว่าเดือนพฤษภาคม 2557 ถือได้ว่าเป็นความสำเร็จ ถือได้ว่าเป็นชัยชนะ นี่คือ “รายรับ” ในทาง “การเมือง”
กระนั้น ทุกการกระทำมิได้มีแต่รายรับด้านเดียว หากแต่ยังตามมาด้วย “รายจ่าย” จำนวนมากมายอย่างชนิดเหนือความคาดคิด
รายจ่าย 1 คือ เครดิตในทาง “สากล”
ปฏิกิริยาอันมาจาก “สหภาพยุโรป” ถือได้ว่าแจ่มชัด ปฏิกิริยาอันมาจาก “สหรัฐอเมริกา” ถือได้ว่าแจ่มชัด ปฏิกิริยาอันมาจาก “สื่อต่างประเทศ” สะท้อนลักษณะโน้มเอียงที่ไม่เห็นด้วยกับ “รัฐบาลทหาร”
ยิ่งรัฐบาลแสดงท่าทีแข็งกร้าวและลิดรอนสิทธิและเสรีภาพในการเสนอข่าว หรือจำกัดกรอบกระบวนการแสวงหาข่าวมากเพียงใด กระแสโต้กลับจากสื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสื่อต่างประเทศในทางสากลยิ่งรุนแรง
แทนที่จะเป็นพวกเดียวกับรัฐบาล สื่อเหล่านี้กลับแสดงบทบาทอันเป็น “อิสระ” มากยิ่งขึ้น กระทั่งกลายเป็น “ช่องทาง”
ช่องทางที่ไม่เพียงแต่ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร จะเบียดแทรกเข้าไป หากที่อึกทึกครึกโครมอย่างชนิดต่อเนื่องเป็นลูกระนาดก็คือ ช่องทางที่ นายทักษิณ ชินวัตร ได้นำเสนอบทบาทในเชิง “ชี้นำ” มากยิ่งขึ้น
กระนั้น การชี้นำทั้งหมดก็แทบจะไร้ประโยชน์ หากไม่ปรากฏ “เนื้อดิน” ภายในประเทศ
ปัจจัย เศรษฐกิจ
ปัจจัย การเมือง
หากรัฐบาลภายหลังรัฐประหารสามารถสร้างผลงานและความสำเร็จได้อย่างรุ่งโรจน์ในทางเศรษฐกิจ จุดอ่อนและช่องโหว่คงไม่ปรากฏ
ถามว่าทำไมต้องมีการเปลี่ยนตัว “ทีมเศรษฐกิจ”
คำตอบจากกรณีที่มีการเปลี่ยนตัวทีมเศรษฐกิจจากคณะของ ม.ร.ว.ปรีดิยาธร เทวกุล มาเป็นคณะของ นายสมคิด จาตุศรีพิทักษ์ อธิบายได้อย่างเป็นรูปธรรม ยืนยันความล้มเหลวของคณะ ม.ร.ว.ปรีดิยาธร เทวกุล
คำถามต่อไปก็คือ แล้วคณะของ นายสมคิด จาตุศรีพิทักษ์ สามารถสร้างผลงานและความสำเร็จให้กับรัฐบาลได้หรือไม่
คำตอบน่าจะเป็นอย่างเดียวกับคณะของ ม.ร.ว.ปรีดิยาธร เทวกุล
เมื่อปัจจัยทางเศรษฐกิจเป็นเช่นนี้ พลันที่มีปัจจัยทางการเมืองเนื่องแต่การปรากฏขึ้นของ “ร่าง” รัฐธรรมนูญก็ยิ่งทำให้สภาพการณ์ในทางการเมืองเพิ่มความอ่อนเปราะและมากด้วยความอ่อนไหวเป็นทบเท่าทวีคูณ
กระแสคัดค้าน กระแสต่อต้านกระหึ่มขึ้นจากรอบด้าน
ยุทธวิธี การเมือง
ของ ทักษิณ ชินวัตร
กลยุทธ์โดยพื้นฐานของ นายทักษิณ ชินวัตร ไม่มีอะไรสลับซับซ้อน นั่นก็คือ ยึดกุมแนวทางโจมตีไปยังจุดอันเปราะ อ่อนไหวมากที่สุด
ชี้ให้เห็นความล้มเหลวในทางเศรษฐกิจ ในทางการเมือง
ประเด็นอยู่ที่ว่า หากเนื้อหาการโจมตีของ นายทักษิณ ชินวัตร บิดเบือนและไม่เป็นความจริง ก็จะไม่มีคนเชื่อและก็ไม่มีพลังอะไรเลยในทางการเมือง
เงื่อนปมอยู่ที่ดูเหมือนว่าจะมีคนจำนวนไม่น้อยเชื่อถือและเห็นด้วยเท่านั้นเอง
