จิก ประภาส กับแนวคิดทุกที่ที่ไป ทุกเล่มที่อ่าน ทุกเพลงที่ฟัง ล้วนมีอะไรให้ซึมซับ

ในความคิดผม ไม่ว่าเรียนที่ไหน เราก็สามารถได้อะไรดีๆ ติดตัวมาได้ทั้งนั้น ผมเชื่อเสมอว่าในทุกที่ที่เราไป ในหนังสือทุกเล่มที่เราอ่าน ในเพลงทุกเพลงที่เราฟัง มันมีอะไรดีๆ ให้เราซึบซับและมาตกตะกอนอยู่ในตัว แม้การเรียนที่เตรียมอุดมและโรงเรียนวัดกลางดอน เพื่อนร่วมชั้นจะแตกต่างกันมากมาย ที่แห่งหนึ่งล้วนเต็มไปด้วยเด็กเรียนเก่งที่ถูกคัดมาจากทั้งประเทศ ส่วนอีกที่หนึ่งก็เป็นเด็กบ้านนอกที่ไม่น่าถึงครึ่งห้องด้วยซ้ำที่จะได้เรียนต่อในระดับอุดมศึกษา

แต่ความสุขและความรู้นอกห้องเรียนก็มีอะไรให้ศึกษาไม่แพ้กัน โดยเฉพาะมิตรภาพและน้ำใจของเพื่อนรอบๆ ตัวเราในทั้งสองโรงเรียน ผมจึงภูมิใจไม่เบาที่มีเพื่อนที่จบดอกเตอร์ที่เคยเรียนเตรียมด้วยกัน และเพื่อนวัดกลางดอนที่ปัจจุบันท่านเป็นเจ้าอาวาส

ในทุกๆ ที่ที่เราไปใช้ชีวิต ผมเรียกว่าเราไปใช้ชีวิตนะ การไปโรงเรียนไม่ได้หมายความแค่ไปหาความรู้จากแค่ตำราและการสอนจากครูเพียงอย่างเดียวนี่ เราไปใช้ชีวิต เราไปทะเลาะ เราไปหัวเราะ เราไปร้องไห้ กับผู้คนที่สุดท้ายแล้วเราเลือกที่จะคบกันไปจนแก่เฒ่า

สำหรับผมแล้ว เพื่อนคือญาติที่เราเลือกได้ ดังนั้นเมื่อพูดถึงโรงเรียน พูดถึงมหาวิทยาลัยที่เราเรียน ผมมักไม่มองเพียงแค่มิติเดียวของตำราหรือแค่ความรู้ เพราะการใช้ชีวิตเป็นสิ่งที่สำคัญและน่าจดจำที่สุด และผมก็เชื่ออย่างเต็มหัวใจว่า ทุกโรงเรียนทุกวิทยาลัยมีอะไรดีๆ ติดตัวเราไปตลอดชีวิต

ผมแต่งเพลงนี้ให้กับความรักของผู้คนมีต่อสถาบันเล็กๆ ของตัวเอง
ในเพลงผมไม่ได้พูดถึงความรู้ ตำรา หรือใบเกรดเลย
ตลอดทั้งเพลงผมพูดถึงแต่สิ่งที่จับต้องไม่ได้

แต่สิ่งที่จับต้องไม่ได้เหล่านี้นี่แหละจะสร้างความชุ่มชื่นหัวใจในทุกครั้งที่นึกถึง’

ซึ่งมีคนเข้าไปกด ❤️ กด ??? แสดงความเห็นด้วยเป็นจำนวนมาก

ขอบคุณเฟซบุ๊ก  Prapas Cholsaranon