“น้ำเสียง” และ “แนวโน้ม” ในการวิพากษ์วิจารณ์ต่อ พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ในทางการเมืองเกือบมิได้เป็นเรื่องแปลก หรือเป็นเรื่องใหม่
ไม่ว่าในแวดวง “การเมือง”
ไม่ว่าในแวดวง “สื่อสารมวลชน”
พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างต่อเนื่อง ทั้งอย่างเยาะเย้ย ถากถาง ทั้งอย่างรุนแรง แข็งกร้าว
การ์ตูนนิสต์บางคนเขียนถึงขั้นเห็นเป็น “ลิเก”
นักวิจารณ์ทางการเมืองหลายคนตั้งข้อสังเกตและสรุปด้วยความมั่นใจเป็นอย่างสูงว่า พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ พูดไม่รู้เรื่อง
บ้างถึงกับยกสำนวน “โกวเล้ง” มาเปรียบเปรย
ว่ากระบวนการพูดของ พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ หลายครั้งดำเนินไปอย่างพิรี้พิไรผิดวิสัย “ทหาร”
เข้าลักษณะ “ผายลม” แต่ยัง “ถอดกางเกง”
ในแวดวงการเมือง คำวิพากษ์วิจารณ์จาก ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ถือว่ารุนแรงที่สุด
โดยโยงไปเกี่ยวข้องและสัมพันธ์กับ “อดีต” คอมมิวนิสต์ 2 คน
คนหนึ่ง คือ นายประเสริฐ ทรัพย์สุนทร อีกคนหนึ่ง คือ นายผิน บัวอ่อน ซึ่งล้วนเคยเป็นกรรมการบริหารกลางพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย
หลังจากวิพากษ์วิจารณ์ยืดยาวก็ลั่นคำ 1 ออกมาอย่างดุเดือด
“กูไม่กลัวมึง”
แม้ว่าในแวดวง “สื่อสารมวลชน” แม้ว่าในแวดวง “นักการเมือง” พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ จะได้รับเสียงวิพากษ์วิจารณ์อย่างหลากหลาย
หลากหลาย”อารมณ์” หลากหลาย “ความรู้สึก”
แต่ก็ต้องยอมรับว่า ภายในแวดวง “ทหาร” ด้วยกันเอง พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ก็ยังได้รับความเคารพ
ได้รับ “ความเกรงใจ”
ความเคารพ ความเกรงใจ ในที่นี้ก็คือ หากจะวิพากษ์วิจารณ์ในลักษณะ “เล่นงาน” ก็ทำกันอย่างลับ-ลับ
ไม่กระทำอย่างชนิด “ตีกลางแสกหน้า”
อาจจะมีบ้างที่มาจาก พล.อ.สุจินดา คราประยูร ในห้วงแห่งเดือนเมษายน 2535 ระหว่างแถลง “นโยบาย” ในรัฐสภา
แต่นั่นก็ถือได้ว่ามาจาก “นักการเมือง”
เพราะ พล.อ.สุจินดา คราประยูร กล่าวขึ้นในระหว่างที่ดำรงตำแหน่งเป็น “นายกรัฐมนตรี”
นายกรัฐมนตรีอันถือเป็นตำแหน่ง “การเมือง”
ล่วงมาถึงสถานะ ของ พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ในยุคภายหลังรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 ก็เช่นเดียวกัน
อาจมีคนเยาะเย้ย หยามหมิ่น
อาจมีคนเล่นงาน พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ว่าเคลื่อนไหวเพื่อให้เข้าตากับ “ระบอบทักษิณ”
แต่ก็เป็นเสียงจาก “สื่อสารมวลชน” เป็นเสียงจาก “นักการเมือง”
ขณะที่กล่าวสำหรับแวดวงของทหาร จากภายใน “กองทัพ” ต่างมีความระมัดเป็นอย่างสูงในการเอ่ยถึง พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ
ยิ่ง พ.อ.ปิยพงศ์ กลิ่นพันธุ์ ยิ่งเก็บถ้อยเก็บคำ
แม้ พ.อ.วินธัย สุวารี จะเล่นงานคนอื่นอย่างดุเดือด เข้มข้น แต่เมื่อถึงกรณีของ พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ก็รัดกุมเป็นอย่างสูง
เรียกได้ว่า “การ์ด” ไม่ตก
สะท้อนให้เห็นว่าถึงอย่างไร คนใน “กองทัพ” ก็ยังให้เกียรติ ให้ความเคารพต่อ พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ไม่เสื่อมคลาย
อาจไม่ถึงระดับ พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์
แต่ก็ยังอยู่ในระดับที่ไม่ถึงกับสะท้อนลักษณะจาบจ้วง รุนแรง
