คำว่า “ผมขอรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว” อันเปล่งมาจากปากนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์ โอชา ในที่ประชุมผู้บริหารระดับสูงของประเทศ 800 คน
ทรง”ความหมาย”เป็นอย่างสูงในทางการเมือง
ก่อให้เกิดนัยประหวัดไปยัง จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
เหมือนกับ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ได้สวมเข้าไปภายในจิตวิญญาณของ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ไม่ว่าในฐานะนายกรัฐมนตรี ไม่ว่าในฐานะรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม
ไม่ว่าในฐานะหัวหน้าคณะรัฐประหาร
กระนั้น พื้นฐานของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็ต่างไปจาก พื้นฐานของ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์
พื้นฐานที่สำคัญที่สุดก็คือ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ กล่าวในขณะที่มีธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พ.ศ.2502 อยู่ในมือ
เป็นความแข็งแกร่งจากมาตรา 17
ขณะที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กล่าวในขณะที่อำนาจจากมาตรา 44 กำลังอยู่ในระหว่างการถกแถลงว่ายังอยู่หรือว่าหมดสิ้นไปแล้ว
ไม่ว่าจะมองผ่าน 251 ส.ส. 249 ส.ว.ที่ขานชื่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ในวันที่ 5 มิถุนายน
ไม่ว่าจะมองผ่านความสมบูรณ์หรือไม่สมบูรณ์ในวาระที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นำครม.เข้าถวายสัตย์ปฏิญาณตนต่อพระมหากษัตริย์ ในวันที่ 16 กรกฎาคม
ไม่ว่าจะมองผ่านความสมบูรณ์หรือไม่สมบูรณ์ในที่ประชุมรัฐสภาเพื่อแถลงนโยบาย ในวันที่ 25-27 กรกฎาคม
วันที่ 5 มิถุนายน อาจดำเนินไปอย่างถูกต้อง แต่คำถามอยู่ที่ว่า วันที่ 16 กรกฎาคม จะผิดมาตรา 161 หรือไม่
และวันที่ 25-27 จะผิดมาตรา 162 ของรัฐธรรมนูญหรือไม่
คำถามอยู่ที่ว่า ความรับผิดชอบของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะเริ่มต้นจากที่ใด
เริ่มต้นในวันที่ 16 หรือระหว่างวันที่ 25-27 กรกฎาคม
เริ่มต้นจากการขัดต่อรัฐธรรมนูญ มาตรา 161 หรือจากการขัดต่อรัฐธรรมนูญ มาตรา 162
เป็นของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา แต่เพียงผู้เดียว
หรือเป็นของครม.ทั้งคณะที่จะต้องรับผิดชอบร่วมกัน
