วันก่อนได้ยกหูหาทั่น พิพัฒน์ รัชกิจประการ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา เพื่อสอบถามแนวโน้มของภาคการท่องเที่ยวในช่วงที่เหลือของปี และติดตามมาตรการกระตุ้นการท่องเที่ยวในประเทศ ที่คาดว่าจะออกมาใช้ให้ทันเดือนนี้
พอกดต่อสายไปครั้งแรก ก็ได้ยินแต่เสียง ตื๊ด..ตื๊ด…และตื๊ด โทรติดแต่ไม่มีคนรับสาย เลยลองกดไปใหม่อีกรอบก็ยังไม่มีใครรับสายอีกเหมือนเดิม ทำเอากระจิบข่าวออกอาการถอดใจ เลยมุ่งหน้าไปงานแถลงข่าวที่รู้ว่ามีชื่อของทั่นพิพัฒน์ เข้าร่วมงานและเป็นสักขีพยานด้วยแทน
พอปะหน้าทั่น จึงรีบยิงประเด็นคำถามที่เตรียมไว้ใส่ทันที จนกระทั่งได้ข้อครบถ้วนตามที่ตั้งใจไว้ จึงขอแยกย้าย และลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้ได้โทรไปหาทั่น
จนกระทั่งเช้าวันต่อมา ก็เห็นสายของทั่นพิพัฒน์ เรียกเข้ามาที่โทรศัพท์ ตอนแรกก็งงๆ ว่าทั่นโทรมาหาดิฉันทำไม พอคิดไปคิดมาก็จำได้ว่าเราโทรไปตั้งแต่เมื่อวานนี่นา!
พอกดรับสาย ก็ได้ยินเสียงทั่นพูดขึ้นว่า “เมื่อวานยุ่งมากนะ เห็นเบอร์โทรมาแล้วไม่ได้รับ ก็เลยโทรกลับ ตามมารยาทต้องโทรกลับใช่มั้ยครับ” พูดจบก็ทำเอาคนรับสายแอบขำ
โอเค..แบบนี้ใช่มั้ยที่เขาเรียกว่า นึกถึงกันแบบข้ามวันข้ามคืนอะค่ะ (ฮา)
