คอลัมน์หน้า 3 : สงคราม ความคิด ต้องแยกมิตร แยกศัตรู คน หรือ ‘ไวรัส’
สถานการณ์อันเกิดขึ้นในตอนค่ำของวันที่ 3 เมษายน ณ สนามบินสุวรรณภูมิ สะท้อนลักษณะ “โกลาหล” อย่างเด่นชัด
แต่เป็นความโกลาหลจากความไม่เข้าใจ
มิได้ไม่เข้าใจต่อความล่อแหลมและเลวร้ายของไวรัส มิได้ไม่เข้าใจต่อมาตรการ “เข้ม” อันกำหนดขึ้นในสถานการณ์ฉุกเฉิน
หากไม่เข้าใจต่อ “วิธีคิด” ไม่เข้าใจต่อ “วิธีบริหาร” จัดการ
ไม่ว่าท่าทีของสนามบิน ไม่ว่าท่าทีของเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบ ไม่ว่าท่าทีของคนไทยที่เดินทางมาจากต่างประเทศ
จึงล้วนเป็น “ปัญหา”
คำถามอยู่ที่ว่าเป็นปัญหามาจากอะไร เป็นปัญหามาจากตัวเขาเองอันเป็นเรื่องของอารมณ์ อันเป็นเรื่องของความไม่รู้ ไม่เข้าใจ
หรือว่าเป็นปัญหามาจาก “ไวรัส”
แท้จริงแล้ว ไม่ว่าจะมองผ่านภาพของคนที่มาจากต่างประเทศ ไม่ว่าจะมองผ่านภาพของเจ้าหน้าที่ที่จะต้องปฏิบัติตามคำสั่ง
ล้วนเป็น “คนไทย”
ที่สำคัญมากยิ่งกว่านั้นก็คือ ล้วนเป็นคนที่จะต้องประสบชะตากรรมจากการแพร่ระบาดของ “ไวรัส” ด้วยกันอย่างเสมอหน้า
ไม่มียกเว้น ไม่มีอภิสิทธิ์
การแสดงอารมณ์ต่อกัน ความหงุดหงิด ไม่พอใจ ไม่ว่าจะมาจากคนที่เพิ่งเดินทางมาถึง ไม่ว่าจะมาจากคนที่จะต้องรับมือและนำไปสู่การกลั่นกรอง
ล้วนมาจากความหวาดกลัว และมาจากความไม่เข้าใจ
แต่ก็ต้องยอมรับว่าเป็นความหงุดหงิดจากลักษณะอันขาดการประสานและการบูรณาการจึงนำไปสู่ภาวะลักลั่นของมาตรการของคำสั่ง
ในที่สุด ก็อยู่ที่กรรมวิธีและกระบวนการทาง “การบริหาร”
เพียง 1 วันจากสภาวะโกลาหลอันเกิดขึ้น ณ สนามบินสุวรรณภูมิ แม้ในเบื้องต้นจะปรากฏลักษณะแข็งขืน แตกกระจาย
แต่เมื่อยืนยันใน “มาตรการ” ยืนยันใน “หลักการ”
จำนวน 100 กว่าคนที่แตกกระจายก็มีการรายงานตัว และเข้าสู่กระบวนการกักกันตัวเป็นเวลา 14 วันตามปกติ
นั่นก็ขึ้นอยู่กับการบริหารจัดการอย่างมีกฎ มีกติกา
ปัญหาอันเกิดขึ้นกระทั่งกลายเป็นความโกลาหลจึงมาจากความไม่แจ่มชัดระหว่างก่อนและภายหลังการเดินทางเข้ามา
เป็นเรื่องของการ “ประสาน” เป็นเรื่องของการ “บูรณาการ”
จากจุดนี้จึงไม่เพียงแต่จะเป็นบทเรียนสำหรับคนไทยทั้งในและนอกประเทศ หากแต่ยังจะเป็นบทเรียนของฝ่ายบริหารด้วย
ต้องสร้าง “ความเชื่อมั่น” บนฐานแห่ง “ประสิทธิภาพ”
ในความเลวร้ายของสภาพโกลาหลในแต่ละสถานการณ์ ก็สะสมประสบการณ์ สร้างแนวความคิดในบรรยากาศแห่งการแลกเปลี่ยนปัญหา
แยกมิตร แยกศัตรูให้ถูก
ศัตรูคือไวรัส คือการแพร่ระบาดเข้ามาในลักษณะรุก คุกคาม เป็นเรื่องของโรคาพยาธิสภาพ มีความจำเป็นต้องจัดการอย่างมีประสิทธิภาพและรวดเร็ว
ศัตรูมิใช่คน เพราะคนคือเหยื่อ
