| ผู้เขียน | ขรัวตาขำ |
|---|
สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ : โดย ขรัวตาขำ
สงครามโควิด-19 ถล่มโลกเที่ยวนี้ ถึงเวลาที่มวลมนุษยชาติต้องหันกลับมาทบทวนตัวเอง โดยเฉพาะมนุษย์ประเภทผู้บริหารจัดการที่จะช่วยให้โลกอยู่รอดปลอดภัยยิ่งขึ้น
อย่างน้อย ชีวิตความเป็นอยู่ แม้จะเหลือต่ำกว่าปกติ ก็พอปลอบประโลมกันได้ว่า สั้นแต่มั่นคงเป็นของมีอยู่จริง ดีกว่ายาวแต่กลวง
ป่าชายเลนของเรา หวังรายได้จากการท่องเที่ยวเป็นเบื้องแรก ลืมความอยู่รอดแต่เบื้องแรกว่า ท่องเที่ยวของเราย่อมอยู่ได้โดยพวกเรา ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ ไม่มีใครเราก็พออยู่เป็นสุข
จากนั้น ก็ค่อยๆ นำร่องสถานที่ตัวอย่างให้เห็นทั้งประเทศสัก 4 หรือ 5 จุด ให้มองเห็น ให้เข้าใจ และทำจริง โดยส่วนรวมเพื่อส่วนรวม
ปีกสายตะวันออกทั้งหมด เป็นไปได้หรือไม่ว่าจะเป็นเส้นทางอาหารทะเลที่ยิ่งใหญ่ สลับกับผลไม้หลากรสชาตินานาพันธุ์ รวมทั้งแหล่งโอโซนใกล้ๆ เมือง
เหนือกรุงเทพฯ ขึ้นไป ตามถนนพหลโยธินสายเก่า อยุธยา อ่างทอง สิงห์บุรี ชัยนาท ผนวกกระหนาบด้วยปทุมธานี สุพรรณบุรี กาญจนบุรี นครปฐม ราชบุรี เป็นอาทิ คือแหล่งอาหารสำคัญอันยิ่งใหญ่ ทั้งข้าว ปลา อาหาร และการท่องเที่ยว รวมทั้งเป็นแหล่งรวมที่ราบต่ำ ที่น้ำจะถ่ายเทถึงกันตลอดเวลา ไม่ใช่ถูกปิดกั้นด้วยขยะและวัชพืช
ความหวังในการทบทวนอีหรอบนี้ ไม่ควรยกให้การท่องเที่ยวรับผิดชอบเพียงแหล่งเดียว หรือยกให้คุณประวิตรไปลุยขยะ ไปดับไฟป่าตามยถากรรมแต่คณะเดียว แต่ต้องระดมหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาร่วมรับผิดชอบทั้งหมด มีกำหนดเวลาเป็นกรอบ มีหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติ มีความรับผิดชอบที่ไม่เอาแต่ความชอบ
การท่องเที่ยวที่เพื่อนร่วมชาติร่วมเป็นอาสาสมัครนำเที่ยว เป็นอาสาสมัครที่พร้อมอุทิศวิชาความรู้ให้แก่เพื่อนในชาติทั้งแผ่นดินก็น่าจะมีความหวัง
ยิ่งทำให้นักท่องเที่ยวเป็นไข่ในหินด้วยความสะดวก และปลอดภัยไปด้วย
ความวิตกในเรื่องเหี้ยหรือโง่ที่จะตามมาก็น่าบรรเทาเบาบางลง
เพียงแต่ช่วยกันหยุดพล่ามโวโม้บ้า พูดภาษาคนให้รู้เรื่อง ความหวังเล็กๆ ก็จะไม่หวังเหวิด
