| ที่มา | มติชนรายวัน หน้า 18 |
|---|---|
| เผยแพร่ |
จันทบุรี นอกจากจะขึ้นชื่อเรื่องแหล่งท่องเที่ยว อาหารการกิน ตลอดจนเป็นแหล่งผลิตพลอยเมืองจันท์น้ำดีแล้ว
ยังเป็นแหล่งศิลปหัตถกรรมที่มีชื่อในหลายด้านโดยเฉพาะ “เสื่อจันทบูร” นอกเหนือไปจากนั้นยังมีภูมิปัญญาโบราณที่แสนมหัศจรรย์และช่วยส่งเสริมให้พลอยเมืองจันท์เปล่งประกายออกมา นั่นคือตัวแหวน หรือที่เรียกกันว่า “แหวนกล”
“แหวนกล” เป็นสัญลักษณ์ของความมั่งมีศรีสุข และความเป็นสิริมงคล ด้วยการออกแบบวงแหวน 4 8 12 ก้าน ให้เกาะเกี่ยวกันเป็นแหวนหนึ่งวง อันเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร กลไกในวงแหวนผู้สวมใส่และช่างจะต้องร่วมกันสร้างสรรค์ผลงานตั้งแต่ต้นจนจบ จึงมีเพียงเจ้าของแหวนและนายช่างเท่านั้นที่รู้วิธีประกอบ การทำแหวนกลจึงเป็นงานที่ต้องอาศัยทักษะชั้นสูงซึ่งสืบทอดมาจากครูช่างโบราณ
นายชูเกียรติ เนียมทอง หรือช่างหรีด ทายาทช่างศิลปหัตถกรรมเครื่องเงิน-เครื่องทอง (แหวนกล) ประจำปี 2561 จากศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ (SACICT) เผยว่า เริ่มฝึกทำแหวนกลตั้งแต่อายุ 12 ปี กับนายสายัณห์ ภูมิภักดิ์ ผู้เป็นลุง และในหมู่เครือญาติต่างแยกย้ายไปทำอาชีพอื่นมีเพียงช่างหรีดเท่านั้นที่สืบทอดภูมิปัญญาการทำแหวนกลจากลุง แหวนกลแตกต่างจากแหวนทั่วไปที่ฉลุลายด้วยมือ จึงมีลายที่ละเอียดคมชัด และดูนุ่มนวลกว่าแหวนที่เห็นตามร้านทองทั่วไปซึ่งมักจะเป็นแหวนที่ปั๊มลายจากเครื่อง ลวดลายจึงไม่ละเอียดและดูแข็ง
“ผมมุ่งมั่นที่จะสืบสานและพัฒนางานไม่ให้เป็นเพียงแค่ของดีเมืองจันท์ โดยงานต่อไปคิดไว้ว่าจะออกแบบแหวนเป็นลายกล้วยไม้ อยากรู้ว่าแหวนกลของผมจะทำได้มากสุดกี่ก้าน ส่วนเรื่องการถ่ายทอดองค์ความรู้ ประตูบ้านแหวนกลเมืองจันท์เปิดไว้เสมอ ขอให้มาจริงๆ เรียนจริงๆ ผมพร้อมที่แบ่งปัน” ช่างหรีดกล่าวด้วยเสียงเชื่อมั่น
ขณะที่ นางอัมพวัน พิชาลัย ผอ.ศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ กล่าวว่า สิ่งสำคัญในการพัฒนางานศิลปหัตถกรรมไทยให้เติบโตอย่างยั่งยืนในอนาคต คือ การสร้างการมีส่วนร่วมในงานศิลปหัตถกรรมระหว่างผู้ซื้อและผู้ผลิต ให้ผู้บริโภคมองเห็นว่างานศิลปหัตถกรรมเป็นเรื่องสนุก มีเสน่ห์ และเป็นชิ้นงานที่มีคุณค่าในตัวเอง การที่ผู้ซื้อและผู้ผลิตได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกัน จะทำให้งานศิลปหัตถกรรมเหล่านั้น ไม่ใช่เป็นแค่สิ่งของ วัตถุ แต่เป็นชิ้นงานศิลปหัตถกรรมที่มีคุณค่าทางใจทั้งต่อผู้ซื้อและผู้ผลิต
งานศิลป์คู่ไทย
