| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
ไม่ว่า การเสนอแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญโดย พรรคพลังประชารัฐ ไม่ว่าการเสนอแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญโดย พรรคประชาธิปัตย์
ล้วนเป็นเรื่องดี
ดีในด้านที่ทำให้รู้ว่าพรรคพลังประชารัฐคิดอย่างไรในเรื่อง “รัฐธรรมนูญ” ดีในด้านที่ทำให้รู้ว่าพรรคประชาธิปัตย์คิดอย่างไรในเรื่อง “รัฐธรรมนูญ”
ยิ่งกว่านั้น ยังทำให้รู้ถึง “พันธมิตร”
เด่นชัดอย่างยิ่งว่า เนื้อหาการแก้ไขรัฐธรรมนูญของพรรคพลังประชารัฐ ไม่มีการแตะไปถึงมาตราที่สะท้อนบทบาทของ ส.ว.
นั่นหมายถึง 250 ส.ว.กับพรรคพลังประชารัฐเป็นพวกเดียวกัน
เด่นชัดอย่างยิ่งว่า เมื่อลงมือแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ พรรคประชาธิปัตย์ หมายมั่นที่จะจับมือร่วมกันกับพรรคภูมิใจไทย พรรคชาติไทยพัฒนา
นี่คือพันธมิตรในแนวร่วมของพรรคประชาธิปัตย์
พร้อมๆ กับที่พรรคพลังประชารัฐกับพรรคประชาธิปัตย์เตรียมในเรื่องที่จะเสนอการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญอีกวาระหนึ่ง การขับเคลื่อนใน “ภาคประชาสังคม” เป็นอย่างไร
หากติดตามบทบาทของกลุ่ม “ไทยไม่ทน สามัคคีประชาชน” ไม่ว่าจะเป็น นายจตุพร พรหมพันธุ์ ไม่ว่าจะเป็น นายพิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต
มองเห็นว่า “รัฐธรรมนูญ” คืออุปสรรค คือปัญหา
ขณะเดียวกัน หากติดตามบทบาทของกลุ่ม Re-Solution ซึ่งมาพร้อมกับสโลแกนทางการเมืองที่ว่า “ขอคนละรายชื่อ รื้อระบอบประยุทธ์”
ก็ถือได้ว่ากระหน่ำยิงชนิดตรง “เป้า”
ไม่ว่าจะเป็น นายปิยบุตร แสงกนกกุล จากคณะก้าวหน้า ไม่ว่าจะเป็น นายพริษฐ์ วัชรสินธุ แห่งกลุ่มรัฐธรรมนูญก้าวหน้า
ล้วนเห็นว่า “รัฐธรรมนูญ” คือ “ระบอบประยุทธ์”
จากนี้จึงเห็นได้ว่า เมื่อนำเอา การเคลื่อนไหวของพรรคพลังประชารัฐ ของพรรคประชาธิปัตย์ มาวางแบอยู่เบื้องหน้าประชาชน
ก็จะได้ยินเสียง นายจตุพร พรหมพันธุ์ วิพากษ์
เป้าหมายสำคัญของ “ไทยไม่ทน สามัคคีประชาชน” คือ จะเดินสายไปยังพรรคประชาธิปัตย์ พรรคภูมิใจไทย พรรคชาติไทยพัฒนา
เรียกร้องให้ถอนตัวจากรัฐบาล
เพราะหาก 61 เสียงจากพรรคภูมิใจไทย 51 เสียงจากพรรคประชาธิปัตย์ 12 เสียงจากพรรคชาติไทยพัฒนา ไม่หนุนรัฐบาล
รัฐนาวา พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็พังครืน
เมื่อนำเอาการเคลื่อนไหวของ กลุ่ม นายจตุพร พรหมพันธุ์ ประสานเข้ากับวิถีแห่งการเรียกร้อง “ขอคนละรายชื่อ รื้อระบอบประยุทธ์” ก็ชัดเจน
นี่ย่อมเป็นวิบากกรรมแห่ง พล.อ. ประยุทธ์ จันทร์โอชา
ระหว่างการเคลื่อนไหวของพรรคพลังประชารัฐ พรรคประชาธิปัตย์ กับการเคลื่อนไหวของภาคประชาชนที่เริ่มตั้งแต่วันที่ 4 เมษายน เป็นต้นมา
ไม่ว่าเป้าหมายอยู่ที่ “รัฐประหาร” ไม่ว่าเป้าหมายอยู่ที่ “รัฐธรรมนูญ”
แต่ทุกจังหวะก้าวเท่ากับเปิดโปง
ไม่เพียงต่อพรรคพลังประชารัฐ ไม่เพียงต่อพรรคประชาธิปัตย์ ไม่เพียงต่อพรรคภูมิใจไทย ไม่เพียงต่อพรรคชาติไทยพัฒนา
หากในที่สุดย่อมเป็นการ “รื้อระบอบประยุทธ์” สถานเดียว
