| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
คอลัมน์หน้า 3 : สะพาน ความคิด เชื่อมร้อย ‘45 ปี 6 ตุลา’ กับ 48 ปี 14 ตุลา
ยังไม่ทันที่ควันความอันเนื่องแต่งานรำลึก “45 ปี 6 ตุลา” จะผ่านพ้น บรรยากาศแห่ง “48 ปี 14 ตุลา”
ก็มาเยือน
นี่ย่อมกลายเป็นอีก “ฝันร้าย” หนึ่ง
ไม่ว่าบางส่วนของคนที่เคยเคลื่อนไหวในสถานการณ์เมื่อวันที่ 14 ตุลาคม 2516 จะพลิกผันและ
แปรเปลี่ยนไปอย่างไร
ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามกฎแห่ง “อนิจจัง”
เพราะเอาเข้าจริงๆ คนที่เคยอยู่ในสถานการณ์เดือนตุลาคม 2516 คนที่เคยอยู่ในสถานการณ์เดือนตุลาคม 2519
ย่อมดำรงอยู่อย่างมี “พลวัต”
เมื่อมีคนอย่าง นายศุภชัย โพธิ์สุ ก็ย่อมจะต้องมีคนอย่าง นพ.พรหมินทร์ เลิศสุริย์เดช วางเรียงอยู่เคียงกัน
กระนั้น 45 ปี 6 ตุลา ก็ไม่ห่างไปจาก 48 ปี 14 ตุลาคม
จากภาพที่เห็นในงานรำลึก “45 ปี 6 ตุลา” ณ อนุสรณ์สถาน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ ยืนยันอย่างเด่นชัด
โลกนี้อยู่ในมือของ “คนรุ่นใหม่”
ไม่เพียงแต่ความเร่าร้อนอันสะท้อนออกผ่าน “กลุ่มทะลุฟ้า” เมื่อชักธงแดงขึ้นไปโบกสะบัดเหนือตึกโดม เจ้าพระยา เท่านั้น
หาก “วัยดรุณี” ที่เข้าแถววางหรีดอาลัย ก็แจ่มชัด
ไม่จำเป็นต้องถามถึงคนอย่าง นายธงชัย วินิจจะกูล ไม่จำเป็นต้องถามถึงคนอย่าง นายเกษียร เตชะพีระ
เพราะโลกนี้อยู่ในมือของ เยาวเรศรุ่นเจริญศรี ไปแล้ว
คบไฟแห่งการต่อสู้เมื่อเดือนตุลาคม 2516 ที่เคยอยู่ในมือแกร่งของ นายเสกสรรค์ ประเสริฐกุล
ได้อยู่ในมือของคนรุ่น นายพริษฐ์ ชิวารักษ์ แล้วอย่างสมบูรณ์
ไม่ว่าจะเป็น 45 ปี 6 ตุลา ไม่ว่าจะเป็น 48 ปี 14 ตุลาคม
พลันที่เกิดปรากฏการณ์ “อนาคตใหม่” ขึ้นในสนามเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม 2562 โลกที่วางอยู่เบื้องหน้าก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
เห็นได้จากเมื่อมีการ “ยุบ” ในเดือนกุมภาพันธ์ 2563
จากนั้น ก็บังเกิดการเคลื่อนไหวผ่านรูปของ “แฟลชม็อบ” เริ่มจากธรรมศาสตร์ไปยังจุฬาฯขยายไปยังเกษตรและแม้กระทั่งศาลายา
มหิดล
เดือนกรกฎาคม ก็ออกมาบนถนนราชดำเนิน
เริ่มต้นจาก “เยาวชนปลดแอก”ตามมาด้วย “แนวร่วมธรรมศาสตร์และการชุมนุม” ที่สุดก็ยกระดับขึ้นเป็น “คณะราษฎร 2563”
เมื่อขบวนจาก “ธรรมศาสตร์” เข้าไปยัง “สนามหลวง”
การเคลื่อนไหวของเยาวชนคนรุ่นใหม่ไม่เพียงแต่พลิกฟื้นจิตวิญญาณแห่ง “เดือนตุลาคม” ขึ้นมาเท่านั้น หากยังประสานไปยัง “คณะราษฎร” เมื่อปี 2475
เยาว์ที่รัก โลกนี้เป็นของเธอ
ในความเป็นจริง จิตวิญญาณแห่ง “48 ปี 14 ตุลา” กับจิตวิญญาณแห่ง “45 ปี 6 ตุลา” ดำรงอยู่อย่างเป็นเอกภาพ
ไม่เคยแยกห่างออกจากกัน
สิ่งเหล่านี้ไม่เพียงเป็นผลผลิตจากการเปลี่ยนแปลงการปกครองเมื่อเดือนมิถุนายน 2475 หากแต่ยังเท่ากับย้ำเตือนถึงภารกิจที่ค้างคาอยู่
เป็นภารกิจสถาปนา “ประชาธิปไตย”
