| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
คอลัมน์หน้า 3 : วาทกรรม การเมือง วาทกรรม อยู่เป็น สู้ไม่เป็น ‘คน’ ต้องคนให้ทั่ว
ทันทีที่วาทกรรม “อยู่ไม่เป็น” และ “สู้ไม่เป็น” ถูกนำเสนอขึ้นบนเวทีปราศรัยทางการเมืองอันร้อนแรงยิ่งเมื่อเดือนมกราคม
มิใช่ ไผ่ ดาวดิน มิใช่ เพนกวิน ที่ต้องสะดุ้ง
หากเชื่อได้เลยว่า แม้กระทั่ง โทนี่ วู้ดซัม และ ปู ยิ่งลักษณ์ ที่ติดตามการเคลื่อนไหวทางการเมืองอยู่ดูไบ
ก็ต้องหันไปมองกันอย่างเลิ่กลั่ก
เพราะ “อยู่ไม่เป็น” เพราะ “สู้ไม่เป็น” หรอกละหรือทำให้ไม่สามารถนั่งอยู่ในตำแหน่ง “นายกรัฐมนตรี” ได้
จำเป็นต้องกลายเป็น “บักน่อยตุหรัดตุเหร่”
กระนั้น หากเปิดหูให้ดี เปิดตาให้กว้าง รับฟังเสียงเรียกร้องให้ “ปล่อยเพื่อนเรา” ประสานกับความต้องการให้ “กลับบ้าน”
ก็น่าสงสัยว่า “อยู่ไม่เป็น” ก็น่าสงสัยใน “สู้ไม่เป็น” จริงละหรือ
ถามว่าตอนที่ จิตร ภูมิศักดิ์ นำเสนอ “มหาวิทยาลัย” ในฐานะสาราณียกร สโมสรนิสิตจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัยเขาคิดอย่างไร
อยู่ไม่เป็น สู้ไม่เป็น อย่างนั้นหรือ
เพราะ “อยู่ไม่เป็น” จึงได้แหกขนบของหนังสือ “มหาวิทยาลัย” อย่างชนิด 360 องศา กระทั่งในที่สุดถูกลงโทษอย่างรุนแรง
ถูก “โยนบก” ถูก “พัก” การเรียน
ยิ่งเมื่อผ่านรัฐประหารเดือนตุลาคม 2501 ที่พำนักของ จิตร ภูมิศักดิ์ แทนที่จะเป็น “อาจารย์” กลับกลายเป็น “นักโทษ”
นี่ย่อมสอดรับกับนิยามแห่ง “อยู่ไม่เป็น” และ “สู้ไม่เป็น”
กระนั้น ความเป็นจริงที่มิอาจปฏิเสธได้ก็คือ หลังสถานการณ์เดือนตุลาคม 2516 สถานะของ จิตร ภูมิศักดิ์ ก็กลายเป็น “แสงเทียน” อันส่องสว่าง
จริงละหรือที่ จิตร ภูมิศักดิ์ อยู่ไม่เป็น
ขณะเดียวกัน หากศึกษาบทบาทของ โทนี่ วู้ดซัม ในห้วงที่เล่นบทเป็น นายทักษิณ ชินวัตร เมื่อดำรงตำแหน่งเป็น “นายกรัฐมนตรี”
เหตุใดจึงถูก “รัฐประหาร”
บทบาทของ นายทักษิณ ชินวัตร ภายหลังชัยชนะจากการเลือกตั้งเมื่อเดือนมกราคม 2544 น่าศึกษาเป็นอย่างยิ่ง
หากมองจาก “ประชาธิปัตย์” ก็น่าชิงชังรังเกียจ
เป็นความน่าชิงชังรังเกียจไม่ว่าจะเป็นในเรื่อง “30 บาท รักษาทุกโรค” เป็นความน่าชิงชังรังเกียจไม่ว่าจะเป็นในเรื่อง “กองทุนหมู่บ้าน”
จึงได้เกิด “พันธมิตรประชาชน เพื่อประชาธิปไตย”
เมื่อพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยประสานกับกลุ่มทางการเมืองก็ก่อปฏิบัติในการปูทางและสร้างเงื่อนไขไปสู่ “รัฐประหาร”
สาเหตุจาก “อยู่ไม่เป็น” สาเหตุจาก “สู้ไม่เป็น” อย่างนั้นหรือ
การมองแต่ละสถานการณ์จึงต้องมองอย่างรอบด้าน การมองบทบาทของแต่ละคนจึงต้องมองอย่างเป็นกระบวนการ
คนต้องคนให้ทั่ว ตั้งแต่หัวถึงตีน จึงจะเรียกว่า “คน”
ไม่ว่าบทบาทของคนคน นั้นจะชื่อว่า ทักษิณ ชินวัตร ไม่ว่าบทบาทของคนคนนั้นจะชื่อว่า เพนกวิน จะชื่อว่า ไผ่ ดาวดิน
คนต้องคนให้ทั่ว ตั้งแต่หัวถึงตีน จึงจะเรียกว่า “คน”
