| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
คอลัมน์หน้า 3 : จุดตัด การเมือง การเลือกตั้ง ผู้ว่าฯกทม. ต่างจากปี 2556
ความเห็น “ต่าง” ต่อการเลือกผู้สมัคร “ผู้ว่าฯกทม.” ในกลุ่มที่อยู่ในกลไกแห่ง “อำนาจนำ” ของสังคมไทยปัจจุบัน
เป็นก้าวอีกก้าวสำคัญของการเมือง
ขณะที่ นายเสรี วงษ์มณฑา นพ.วรงค์ เดชกิจวิกรม นพ.ระวีมาศฉมาดล ออกมาเสนอชื่อ พล.ต.อ.อัศวิน ขวัญเมือง
นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ยืนหยัดต่อ นายสกลธี ภัททิยกุล
พล.ต.จำลอง ศรีเมือง นายสนธิ ลิ้มทองกุล นายพิภพ ธงไชย เด็ดเดี่ยวและมั่นคงต่อ น.ส.รสนา โตสิตระกูล
ประชาธิปัตย์ แน่วแน่ต่อ นายสุชัชวีร์ สุวรรณสวัสดิ์
นี่คือสภาพการณ์การเลือกตั้ง“ผู้ว่าฯกทม.” ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับเมื่อปี 2556 ที่มี ม.ร.ว.สุขุมพันธุ์ บริพัตร เป็นตัวแทน
สภาพการณ์เช่นนี้สะท้อนอะไร
คําตอบ 1 ยืนยันอย่างเด่นชัดถึงสภาวะแตกกระจายอันมีพื้นฐานมาจากความขัดแย้ง การแตกแยกที่พัฒนาไปสู่การแยกตัว
ทำให้แต่ละกลุ่มจำเป็นต้อง “เลือก”
ทั้งๆ ที่หากมองจากความสัมพันธ์ นพ.วรงค์ เดชกิจวิกรม กับ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ก็เคยแนบแน่นกันอย่างยิ่ง
เมื่อออกจาก “ประชาธิปัตย์” ก็มาอยู่ “รวมพลังประชาชาติไทย”
แต่ในวันนี้ นพ.วรงค์ เดชกิจวิกรม เลือกยืนอยู่ข้าง พล.ต.อ.อัศวิน ขวัญเมือง ขณะที่ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ฟันธง นายสกลธี ภัททิยกุล
ยิ่งมองไปยังการดำรงอยู่ของเบอร์ 3 และเบอร์ 6
พล.ต.อ.อัศวิน ขวัญเมือง ก็ได้เป็นผู้ว่าฯกทม.จากอำนาจของมาตรา 44 นายสกลธี ภัททิยกุล ก็ได้เป็นรองผู้ว่าฯกทม.จากการหนุนโดยทำเนียบรัฐบาล
การแตกกระจายเช่นนี้จึงเป็นเรื่องน่ากลัว
ความน่ากลัวเช่นนี้จะนำไปสู่คำตอบอีกคำตอบ 1 เนื่องจากเป็นอาการแตกกระจายในทางความคิดที่นำไปสู่การแบ่งฝ่ายในทางการเมือง
เป็นฝ่ายของ “เบอร์ 3” เป็นฝ่ายของ “เบอร์ 6”
ยิ่งเมื่อสำรวจลึกลงไปถึงการแบ่งฝ่ายที่อยู่ข้าง นายสุชัชวีร์ สุวรรณ สวัสดิ์ กับ ฝ่ายที่อยู่ข้าง นส.รสนา
โตสิตระกูล
ยิ่งกระจาย ขยายตัว
แม้ว่าในวันนี้อำนาจทางการเมืองยังอยู่ในกำมือของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ยังอยู่ในกำมือของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
แต่ก็มิอาจกำหนดและชี้นำได้
การเบียดขบระหว่าง นายสกลธี ภัททิยกุล กับ พล.ต.อ.อัศวิน ขวัญเมือง กับ นายสุชัชวีร์ สุวรรณสวัสดิ์ กับ น.ส.รสนา โตสิตระกูล ก็ยังดำรงอยู่
ย่อมท้าทายต่อการดำรงอยู่ของ “อำนาจนำ”
การดิ้นรนกระทั่งเรียกร้องการเลือกในเชิง “ยุทธศาสตร์”ภายใต้กระบวนการตกลงระหว่าง เบอร์ 3 เบอร์ 4 เบอร์ 6 เบอร์ 7
จึงท้าทายต่อ “อำนาจ” แห่ง “อำนาจนำ”
สะท้อนให้เห็นถึงการเสื่อมทรุดเป็นลำดับของ “อำนาจนำ” ที่แตกต่างเป็นอย่างมากกับสภาพที่ดำรงอยู่เมื่อปี 2556
นั่นเท่ากับ “ศูนย์กลาง” มิอาจ ชี้นำอะไรได้
