คอลัมน์หน้า 3 : โยนหิน ถามทาง กลุ่ม ประยุทธ์ จันทร์โอชา ผ่าน พลังประชารัฐ
ท่ามกลางปฏิบัติการ “ข่าวปล่อย” ที่ว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะสมัครเป็นสมาชิกพรรคพลังประชารัฐทีท่าและ “อาการ” น่าศึกษา น่าติดตาม
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทีท่าและอาการอันออกมาจาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ทีท่าและอาการอันออกมาจาก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
ล้วนเป็นท่าทีในการ “ปฏิเสธ”
ขณะเดียวกัน ภายในการปฏิเสธและประเมินว่าเป็น “ข่าวปล่อย” นั้น “อาการ” ของแต่ละคนมีความ
แตกต่างอย่างเห็นได้ชัด
คนหนึ่ง “หงุดหงิด” คนหนึ่ง “นะจ๊ะ” แจ่มใส
ยิ่งเมื่อรองหัวหน้าพรรคพลังประชารัฐระดับ นายไพบูลย์ นิติตะวัน ออกมาเปิดเผยแหล่งที่มาของ “ข่าวปล่อย” ยิ่งน่าตื่นตาตื่นใจ
ทุกอย่างเป็นไปในแบบ “ลับ ลวง พราง”
บรรดา “เกจิทางการเมือง” ไม่ว่าที่อยู่แวดล้อม พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ไม่ว่าที่ติดตามปัญหาภายในพรรคพลังประชารัฐ
ฟันธงว่าเป็นการ “ปั่น” และสร้าง “มูลค่า”
แม้ว่าจะเป็นเรื่องเก่าตั้งแต่เกิดสถานการณ์เดือนกันยายน 2564 แต่ก็ถือว่าช่วงชิงจังหวะได้อย่างเหมาะสม
หลังร่าง พ.ร.บ. “งบประมาณ” ผ่าน “ฉลุย”
รู้ทั้งรู้ว่าเป็นผลงานและความสามารถของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ประสานเข้ากับ นายอนุทิน ชาญวีรกูล
แต่ก็อยากชู พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
โดยขาดการประเมินถึงอารมณ์และความรู้สึกโดยพื้นฐานที่ดำรงอยู่ในพรรคพลังประชารัฐและพรรคภูมิใจไทย
ความหงุดหงิดจึงพวยพุ่งออกมา
คําถามอันแหลมคมในทางการเมืองจึงมิได้อยู่ที่ความโดดเด่นของพรรคภูมิใจไทย ขณะที่พรรค พลังประชารัฐเริ่มอยู่ในลักษณะระส่ำระสาย
ไม่มีใครตอบได้ว่า พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ คิดอย่างไร
โอกาสที่จะดึง ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า หวนกลับพรรคพลังประชารัฐ ได้กลายเป็นอดีตที่ยากจะเกิดขึ้นได้
แต่ก็มีแรงดันมาจากกลุ่มที่แวดล้อม พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
ถามว่าภายใน “กลุ่ม 4 รัฐมนตรี” ที่เคยแนบแน่นกับ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะยังดำรงคงเอกภาพอยู่หรือไม่
ในเมื่อพรรคเพื่อไทยกำลังจะถล่ม นายสันติ พร้อมพัฒน์
ในเมื่อ นายสุชาติ ชมกลิ่น แสดงท่าทีที่ประนีประนอมกับ ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า จึงเท่ากับโดดเดี่ยว นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ โดยปริยาย
เหล่านี้ล้วนอยู่ในสายตา นายสมศักดิ์ เทพสุทิน
มีความพยายามสร้าง “มูลค่า” ทางการเมืองให้กับ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เพื่อความมั่นใจในแนวทาง “ไปต่อ”
อย่าลืมการไปต่อของ พล.ต.อ.อัศวิน ขวัญเมือง อย่างเด็ดขาด
คำถามก็คือจะเป็นการไปต่อบนฐานอันง่อนแง่นของพรรคพลังประชารัฐ หรือว่าไปต่อบนฐานใหม่ในทางการเมือง
ทั้งหมดจึงเท่ากับ “โยนหินถามทาง”
