| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
ทั้งๆ ที่ร่างกฎหมาย “สุราก้าวหน้า” ทั้งๆ ที่ร่างกฎหมาย “สมรสเท่าเทียม” เสมอเป็นเพียงสามารถผ่าน “วาระหนึ่ง”
ยังเหลือ “วาระสอง” ยังเหลือ “วาระสาม”
แต่เหตุใดการแสดงความยินดี กระทั่งคล้ายกับมองเห็นว่าเป็น “ชัยชนะ” จึงปรากฏขึ้นอย่างเกินฐานะและความเป็นจริง
ตอบได้ว่า เพราะว่าเป็น “ร่างกฎหมาย” ของ “ฝ่ายค้าน”
มองสถานการณ์จากยุคหลังการเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม 2562 เป็นต้นมา 2 ร่างนี้ถือว่าเป็นร่างแรกและมีลักษณะประวัติศาสตร์
ถือได้ว่าเป็นเรื่อง “เหลือเชื่อ”เป็นความเหลือเชื่อไม่เพียงแต่ในหมู่พรรค “ฝ่ายค้าน” ด้วยกัน หากแม้แต่ “พรรคก้าวไกล” เองก็อยู่ในสภาพนะจังงัง
คำถามก็คือ เกิดขึ้นได้อย่างไร
มีความเด่นชัดอย่างยิ่งว่ารัฐบาลและมติพรรคร่วมรัฐบาลสำแดงออกอย่างเด่นชัดว่าต้องการสกัดและขัดขวางอย่างเต็มเปี่ยม
โดยการ “ดอง” ในช่อง “แช่แข็ง”ระยะหนึ่ง
แม้เมื่อพ้นกำหนดเวลาแห่งการดองจำเป็นต้องนำเข้าสู่ระเบียบวาระการพิจารณาในที่ประชุมก็มีมติอย่างเด่นชัด
ไม่ว่า “สุราก้าวหน้า” ไม่ว่า “สมรสเท่าเทียม”
พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็ออกมาแถลง วิปรัฐบาลคนแล้วคนเล่าก็ออกมาแถลงถึงมติจากที่ประชุม
แต่แล้ว “สุราก้าวหน้า” ก็ผ่าน “สมรสเท่าเทียม” ก็ผ่าน
ที่ผ่านได้เพราะเสียงสนับสนุนแม้กระทั่งจากพรรคเศรษฐกิจไทย และจากพรรคประชาธิปัตย์ และ
จากพรรคพลังประชารัฐ
เท่ากับได้ “กำลัง” จากการแตกแถวของ “รัฐบาล”
คําถามก็อยู่ที่ว่า ปัจจัยอะไรทำให้แม้กระทั่ง ส.ส.ในปีกของพรรคร่วมรัฐบาลก็ต้องยกมือให้กับทั้ง “สุราก้าวหน้า” และ “สมรสเท่าเทียม”
ส่วนหนึ่ง เพราะเห็นในความตั้งใจของ “ก้าวไกล”
อีกส่วนหนึ่ง เพราะตระหนักและรับรู้ว่า ความคิดของพรรคก้าวไกลได้ประสานเข้ากับความต้องการของสังคม
เท่ากับ “ความคิด” นี้ตรงกันกับของ “ประชาชน”
เมื่อการเคลื่อนไหวของพรรคก้าวไกลใน “รัฐสภา” สามารถเชื่อมร้อยเข้ากับความต้องการของประชาชน “นอก” รัฐสภา
จึงก่อให้เกิด “พลัง” และสามารถเปล่ง “อานุภาพ”
การทำงานของพรรคการเมืองจึงมิได้อยู่ที่ “รัฐสภา” เพียงอย่างเดียว จำเป็นต้องยึดถือเอาประชาชนเป็นเหมือนผังทองแดง กำแพงเหล็ก
สัมพันธ์เหมือนปลากับน้ำ เลือดกับเนื้อ
ไม่ว่าทิศทางของ “สุราก้าวหน้า” และ “สมรสเท่าเทียม” จะดำเนินไปอย่างไร แต่สถานะของมันมิได้ดำรงอยู่อย่างโดดเดี่ยว
ตรงกันข้าม สัมพันธ์กับ “อนาคต”
และอนาคตนั้นมิได้ชี้ขาดด้วย “มือ” ของสมาชิกรัฐสภา หากที่สำคัญเป็นอย่างมากอยู่ที่การหนุนเสริม
ในทางสังคม
นั่นคือ อยู่ใน “มือ” ของ “ประชาชน”
