| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
จดหมายเปิดผนึกของ นายนคร มาฉิม อดีต ส.ส.พิษณุโลก พรรคประชาธิปัตย์ กำลังจะได้รับการยกระดับให้กลายเป็น 1 ในวาระสำคัญ
ยิ่งพรรคประชาธิปัตย์หงุดหงิดเพียงใด ยิ่งกลายเป็นประเด็นเพียงนั้น
หากทำถึงขั้นมีมติออกมาว่าจะอาศัยบทบัญญัติแห่ง พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ เพื่อแจ้งความและฟ้องร้องประเด็นอันเนื่องแต่ “จดหมายเปิดผนึก” ก็จะได้รับการขยาย
และ “ศาล” จะกลายเป็นอีก “พื้นที่” 1 ในทางการเมือง
เพราะว่าเนื้อหาที่ดำรงอยู่ภายใน “จดหมายเปิดผนึก” มิได้เป็นเรื่องในลักษณะอันเป็น “ส่วนตัว” ระหว่าง นายนคร มาฉิม กับ พรรคประชาธิปัตย์
หรือกับ นายทักษิณ ชินวัตร และ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร
หากแต่ได้ลากเอาสถานการณ์ก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 กับ ก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 มาโยงเข้าด้วยกัน
ตรงนี้แหละ คือ ประเด็น ตรงนี้แหละ คือวาระ
ต้องยอมรับว่าที่หลายคนสรุปรวมและระบุว่าจากก่อนปี 2549 มายังเดือนกรกฎาคม 2561 เป็น “ทศวรรษ ที่ สูญเสีย” นั้น
สถานการณ์ที่ระบุใน “จดหมายเปิดผนึก” ยืนยัน
ยอมรับเถิดว่า ปรากฏการณ์อย่างที่เรียกว่า สนธิ ลิ้มทองกุล นั้นมิได้เป็นอุบัติเหตุหรือเป็นไปเองหากแต่เป็นสิ่งที่มีการสร้างขึ้น
เหมือนกับปรากฏการณ์ “มวลมหาประชาชน”
ยอมรับเถิดว่ามีนักการเมืองคนใด ตัวแทนพรรคการเมืองใดที่ไปโอบกอด นายสนธิ ลิ้มทองกุล ที่สำนักงานหนังสือพิมพ์ผู้จัดการ
ใครบ้างที่เอา “นกหวีด” มาคล้องคอและเป่าดังกังวาน
ไม่ว่าปรากฏการณ์ สนธิ ลิ้มทองกุล ไม่ว่าปรากฏการณ์ “มวลมหาประชาชน” ล้วนนำไปสู่สถานการณ์รัฐประหารเดือนกันยายน 2549 และเดือนพฤษภาคม 2557
และยังเป็น “ปัจจัย” สำคัญกระทั่ง ณ วันนี้
หากว่าการเคลื่อนไหวในเรื่อง “พลังดูด” คือเงาสะท้อนหนึ่งเพื่อตระเตรียมการเลือกตั้ง การทำ “จดหมายเปิดผนึก” และออกเผยแพร่ก็เป็นอีกเงาสะท้อนหนึ่งเช่นเดียวกัน
2 การเคลื่อนไหวนี้เสมอเป็นเพียง “อุ่นเครื่อง”
ตลอด 2 รายทางนับแต่ประกาศและบังคับใช้รัฐธรรมนูญเมื่อเดือนเมษายน 2560 ก็เห็นอย่างเด่นชัดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ยิ่งใกล้เดือนกุมภาพันธ์ 2562 จึงยิ่งระทึกใจ
เป็นความระทึกใจไม่เพียงแต่จะปรากฏ “พลังดูด” โดยพุ่งเป้าไปยังพรรคเพื่อไทยอย่างไม่คำนึงถึงคำสั่งหัวหน้า คสช.ใดๆ ทั้งสิ้น
หากแต่จะมี “ข้อมูล” จำนวนมหาศาลหลั่งไหลกันออกมา
ทุกอย่างล้วนแวดล้อมอยู่กับสถานการณ์ก่อนรัฐประหาร ไม่ว่าเมื่อเดือนกันยายน 2549 ไม่ว่าเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
ใครเป็น “พระเอก” ใครเป็น “ผู้ร้าย” ก็จะได้เห็นกัน
เหมือนกับว่า นับแต่เดือนพฤษภาคม 2557 คสช.จะเป็นฝ่ายรุกอย่างต่อเนื่องในทางการเมือง เพราะเป็นฝ่ายกำหนดกฎ กติกา เพราะสามารถเล่นบทเป็นฝ่ายกระทำ
เหมือนกับที่แผลงฤทธิ์ผ่าน “พลังดูด” กับ “ครม.สัญจร”
แต่พลันที่ปรากฏ “จดหมายเปิดผนึก” มาจาก นายนคร มาฉิม ก็เหมือนกับการโยนระเบิดลงไปกลางบ่อน บังเกิดอาการแตกฮือตามมา
“ระเบิด” การเมืองในแบบนี้ยังจะมีมาอีก แน่นอน
