ประมาณปี 2556-2557 ไปทางไหนคงได้ยินเสียงบ่นว่า คุยกับเพื่อนฝูงเดี๋ยวนี้ ต้องระวัง
โดยเฉพาะเรื่องการเมือง ซึ่งเกิดปรากฏการณ์ “เลือกข้าง” ตามทรรศนะและแนวคิดทางการเมือง
แยกเป็นแดง vs เหลือง เป่านกหวีด vs ไม่เป่านกหวีด ลุงกำนัน vs ไม่ลุงกำนัน แม้ว vs ไม่แม้ว ฯลฯ
เ
พื่อนที่รู้จักกันมาแต่เด็กๆ จนเข้ามหาวิทยาลัยหลายคู่ เกิดปะทะ เลิกทักทายกันในโซเชียลมีเดีย หรือในแอพพ์อย่าง “ไลน์” ซึ่งเป็นช่องทางยอดนิยมในบ้านเรา
อย่าว่าแต่เพื่อนฝูง สามีภรรยาหลายคู่ตีกันบ้านแทบแตก จนต้องเซ็นเอ็มโอยู เลิกคุยกันเรื่องการเมือง ลุกลามไปถึงญาติโกโหติกา เลิกไปมาหาสู่ รวมญาติไม่ติดก็เยอะ
เพราะทรรศนะการเมืองไม่ตรงกัน
ต่างฝ่ายต่างถือข้อมูลคนละชุด ใครคิดต่างก็จะถูกถีบให้ไปอยู่อีกฝ่าย แถมด้วยข้อหาต่างๆ อีกเป็นกุรุส
การปะทะทางความคิดในครั้งนั้น รุนแรงตามสถานการณ์บ้านเมือง เมื่อลุงกำนันจัดม็อบขับไล่รัฐบาล โดยมีสมาชิกพรรคการเมืองจอมหลักการ
มาผสมโรง เป่านกหวีดกันหน้าดำหน้าแดง คนที่เชื่อถือลุงกำนัน ซึ่งแน่นอน ย่อมเกลียดทักษิณ ยิ่งลักษณ์ ก็เฮโลออกมาร่วมชุมนุมประท้วง
มีทั้งที่อยู่ในกรุงเทพฯ และมาจากภาคใต้อันเป็นฐานเสียงใหญ่ของพรรคการเมืองหนึ่ง
มีการแต่งเนื้อแต่งตัว ประดับธงชาติ และเครื่องประดับยืนยันแนวคิดของกลุ่มตนเอง ดูๆ ไปก็เหมือนจะสนุกดีเหมือนกัน
ในการชุมนุมจะมี “การ์ด” ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัย จะมีรูปลักษณ์หน้าเกรงขาม ด้วยหนวดเครา เค้าหน้า และเสื้อผ้าหน้าผม
เรียกว่า เห็นหน้าตาและคอสตูม ก็แยกออกเลยว่าเป็นพวกไหน
กลุ่มนี้ อ้างว่าประชาชนที่เห็นด้วยมีหลายล้าน ที่ออกมาชุมนุมในกรุงเทพฯก็หลายล้าน เยอะกว่า 14 ตุลาฯ 2516 อีกด้วย
ผู้ที่รักความจริง ออกมาทักท้วง แต่ก็พ่ายแพ้ต่อ “ความแรง” ของม็อบที่ฮึกเหิมมาก พร้อมบุกไปทุกหนทุกแห่ง
ส่วนพวกที่โดนขับไล่ คือรัฐบาลพรรคเพื่อไทย ซึ่งมีมวลชนคนเสื้อแดงสนับสนุน ก็มีการรวมกลุ่มแสดงพลังกันอยู่ แต่ก็ออกหน้าออกตามากไม่ได้ เพราะเป็นรัฐบาลอยู่ ถ้าเอาม็อบมาสู้ จะกลายเป็นการเอาประชาชนมารบกันเอง ซึ่งคนเป็นรัฐบาลไม่ควรทำ
ก็เลยต้องอยู่กันจ๋อยๆ กลุ่มสนับสนุนรัฐบาลที่ว่านี้ เคยจัดชุมนุมใหญ่ที่สนามกีฬาราชมังคลาฯ โดยระดมมาจากต่างจังหวัด ปรากฏว่าโดนม็อบอีกกลุ่มซึ่งชำนาญพื้นที่ย่านรามคำแหงมากกว่า ตามทำร้าย หัวร้างข้างแตก เสียชีวิตไปก็มี ในเหตุการณ์ที่เป็นการจลาจลย่อยๆ
เรื่องนี้มีรายละเอียดมากมาย มีบุคคลผู้มีชื่อเสียงเกี่ยวข้อง ซึ่งต้องรอให้การเมืองเปิดกว้าง คงจะมีการนำออกมาตีแผ่
นั่นคือสภาพความขัดแย้ง ที่มีผลต่อความคิดของคนในสังคม จนเกิดสภาพญาติสนิทมิตรสหายคุยกันไม่ได้
ความวุ่นวายในครั้งนั้น ยุติลงด้วยการรัฐประหารเมื่อเดือน พ.ค.2557
ในครั้งนั้น ผู้สนับสนุนม็อบ กปปส.ตื่นเต้นดีใจ ดังที่กลุ่มแกนนำไปเลี้ยงฉลอง แต่งชุดลายพรางชนไวน์กันเอิกเกริก
พร้อมกับตั้งความหวังว่า ปฏิวัติแล้ว ประเทศจะพ้นจากความชั่วร้ายฉ้อฉลของนักการเมือง จากนี้ไปกองทัพ ระบบราชการไทย และกลุ่มทุนที่สนับสนุน นักวิชาการ ปัญญาชนเสื้อเหลือง จะช่วยกันปฏิรูปประเทศ จัดระเบียบสังคมให้เข้าที่ แล้วจะคืนอำนาจ เลือกตั้งกันใหม่
ฟังดูเป็นนิทานหลอกเด็กที่ใช้มุขโบร่ำโบราณ เป็นเรื่องที่เอาไว้อ้าง ไว้โฆษณาชวนเชื่อ
แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า มีคนหลงเชื่อมุขปฏิรูปก่อนเลือกตั้งอย่างสุดจิตสุดใจ ว่าการรัฐประหาร ยุติกระบวนการปกติ เพื่อซ่อมแซมประเทศ เป็นเรื่องที่ทำได้จริง
ถ้าเป็นคนรุ่นที่ไม่เคยผ่านประสบการณ์การเมืองมาก่อน ก็พอจะเข้าใจได้ แต่อย่างที่เห็นกันก็คือ “รุ่นใหญ่” อีกหลายท่าน ที่ควรจะเป็นหลักทางความคิดในบ้านเมืองอีกหลายคน ดันผสมโรงเฮโลไปกับเขาด้วย
เอ่ยชื่อไป ก็อายแทน เพราะควรจะเอาปี๊บสวมหัว อายเด็กรุ่นหลังเขาบ้าง แต่หลักฐานการแสดงความคิดความเห็นของผู้อาวุโสกลุ่มนี้ ยังปรากฏอยู่จนทุกวันนี้
เวลาผ่านไป 5 ปีแล้ว หลายๆ อย่างเปลี่ยนไป กลุ่มผู้นิยมเป่านกหวีด จะออกตัวว่า ตอนนี้ไม่สนใจการเมืองแล้ว
เป็นการคิดมุขขึ้นมา เพื่อหลีกเลี่ยงการอธิบายสิ่งที่เกิดในสังคมประเทศไทย ภายหลังการรัฐประหาร
เกิดการเลือกตั้ง 24 มี.ค. พรรคที่ไม่เห็นด้วยกับ คสช.ได้รับเลือกเข้ามาจำนวนมาก ลุงกำนันแพ้เลือกตั้งแบบดูไม่จืด พรรคที่ไปสนับสนุนม็อบ สูญเสียเก้าอี้ที่เคยครอง จะต้องยกเครื่องกันใหม่เป็นการใหญ่
การเมืองไทยได้ผ่านข้อสรุป และได้คำตอบสำหรับคำถามว่า การปฏิวัติรัฐประหาร แก้ปัญหาประเทศได้หรือไม่ ไปแล้ว
เรื่องดีก็คือ ในช่วงปีสองปีก่อนหน้านี้ ผู้คนในสังคม เริ่มกลับมาพูดจากัน แม้จะยังคิดไม่เหมือนกัน
แต่ก็เริ่มเกิดสัญญาณของความแตกแยกรอบใหม่ขึ้นมาแล้ว
“คนรุ่นใหม่” กลายเป็นเป้าการโขกสับของ “ลุงๆ ป้าๆ” ที่มั่นอกมั่นใจเหลือเกินว่าตนเองอาบน้ำร้อนมาก่อน รู้มากกว่า พยายามเทศนาสั่งสอนคนรุ่นหลัง
โดยไม่สนใจจะหาคำตอบว่า ทำไมคนรุ่นใหม่ ที่เป็นลูกหลานของตนเอง ถึงคิดอย่างนั้น
ความขัดแย้งในรอบนี้ จะไปจบตรงไหน คนรุ่นเก่าๆ จะปลุกผีตัวเก่าๆ มาทำลายคนที่คิดไม่เหมือนตนเอง จนทำให้บ้านเมืองเสียหาย เหมือนที่เคยทำมาก่อนหรือไม่
คำตอบจะทยอยมาเรื่อยๆ กับสถานการณ์ที่จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างยากจะหยุดยั้ง
