| ผู้เขียน | การ์ตอง |
|---|
ใครที่อยู่ในแวดล้อมที่เรียกว่า “วงใน” ทางการเมืองระดับ ไม่ต้องถึงกับ “วงในที่สุด” ย่อมรับทราบมาระยะหนึ่งแล้ว สำหรับข่าว
“เขาไม่ปล่อยหรอก คอยดูเถอะว่าธนาธรไม่มีทางได้เข้าสภา”
เป็นกระแสข่าวที่ออกมาหลังการเลือกตั้ง เมื่อเกิดปรากฏการณ์ “พรรคอนาคตใหม่” ที่มี ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ เป็นหัวหน้าพรรค และ ปิยบุตร แสงกนกกุล เป็นเลขาธิการพรรค ได้ ส.ส.มาในจำนวนที่ทุกคนทุกฝ่ายต้องเหลียวมาดู
แม้จะยังทำใจให้เชื่อไม่ได้ แต่นับวันก็ยิ่งตอกย้ำความเป็นจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่า “คนรุ่นใหม่เริ่มส่งสัญญาณทวงคืนสังคมไทยจากผู้เฒ่าทั้งหลายที่ไม่ยอมถอยลงจากเวทีแล้ว”
ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ และสมาชิกพรรคอนาคตใหม่มีภาพของตัวแทนคนหนุ่ม คนสาวชัดเจน
กระบวนการทางการเมืองถูกรื้อใหม่ทั้งหมด
นำเสนอ อุดมการณ์ ความเท่าเทียม เชิดชูประชาธิปไตย ปิดทางเผด็จการทหาร ด้วยความเชื่อมั่นใจพลังคนหนุ่มสาว
เป็นพรรคที่กล้าหาญขับเคลื่อนจุดยืนชัดเจน ทรงพลัง และไม่มียืดหยุ่น แปรเปลี่ยน
และตรงนี้เองที่เสียงจาก “วงใน” กระซิบกันว่า “อันตรายเสียยิ่งกว่าทักษิณ” อันหมายถึง ทักษิณ ชินวัตร
อันเป็นที่มาของเสียงกระซิบในวงในว่า “เขาไม่ปล่อยไว้หรอก”
ก่อนหน้านั้นเป็นเสียงกระซิบที่ไม่มีใครอยากเชื่อ อย่างมากก็แค่รับฟังไว้เฉยๆ
นักการเมืองหน้าใหม่ ที่ไม่เคยมีบทบาทอะไรทางการเมืองให้ต้องตรวจความไม่ชอบมาพากล มีความุ่งมั่นสูงยิ่ง และประสบความสำเร็จจากความมุ่นมั่นนั้น
ไม่น่าจะมีระบบมีขบวนการอะไรมาเขี่ยนักการเมืองที่ไม่เคยทำงานลงจากเวทีได้ง่ายๆ
ดังนั้นเมื่อถึงวันที่ “ธนาธร” ถูกเล่นงานรอบด้าน ถึงขนาดที่ “ให้หยุดบทบาท ส.ส.ไว้ก่อน” ผลการตัดสินของศาลรัฐธรรมนูญจะชี้ขาดออกมาในทางหนึ่งทางใด
เรื่องราวที่เกิดขึ้นเหมือนว่าการเมืองเดินไปตามปกติ
แต่นั่นเป็น “ความปกติ” ที่ถูกมองว่าคือภาพที่สร้างขึ้นให้คนทั่วไปรับรู้เท่านั้น
สำหรับ “คนวงใน” ชะตากรรมของ ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ เป็นสัญญาณที่จะออกมาบอกกับสังคมว่า “อำนาจทางการเมืองดำเนินไปในทิศทางไหน”
ไปตามการคาดหวังของคนรุ่นใหม่
หรือเป็นไปตามแผนที่วางไว้แล้วของอำนาจเก่า
แต่ทั้งหมดทั้งสิ้นยังไม่น่าสนใจเท่า ท่าทีของ “ธนาธร” ต่อการถูกจัดการโดยอำนาจ
“ธนาธร” ยังขับเคลื่อนอุดมการณ์อย่างขันแข็ง ไม่ละล้า
“ธนาธร” ไปต่อหรือไม่
อารมณ์ ความรู้สึกนึกคิดของคนรุ่นใหม่ ผู้จะมีบทบาต่อประเทศในอนาคต จะเป็นอย่างไร หาก “ธนาธร” ต้องหลุดวงโคจร ด้วยเหตุผลที่ก่อหน้านั้นได้ฟังแล้วเกิดความคิดว่า “เป็นไปไม่ได้”
เมื่อ “เป็นจนได้” ย่อมเป็นสัญญาณที่ชัดเจนว่า “บ้านนี้เมืองนี้จะอยู่ร่วมกันแบบไหน”
