| ผู้เขียน | สุชาติ ศรีสุวรรณ |
|---|
การบริหารจัดการประเทศไทยเรา ณ ขณะนี้ควรจัดความสำคัญและเร่งด่วนไว้ที่ปัญหาอะไรกันแน่
ขณะที่ประชาชนในทุกระดับมีความกังวลกับสภาวะเศรษฐกิจ
คนระดับล่างทุกข์ใจกับรายได้ที่ลดลง และมองไม่เห็นโอกาสที่จะหาเสริม ใครที่มีหนี้สินยิ่งทุกข์หนักด้วยความสามารถที่จะปลดเปลื้องลดลง
นักธุรกิจไม่ว่าน้อยใหญ่ เห็นตัวเลขทางเศรษฐกิจทั้งระดับโลกและภายในประเทศแล้วหายใจไม่ทั่วท้อง
แม้รัฐบาลจะพยายามหาทางแก้ไข เยียวยาด้วยการแจกเงินให้ประชาชนได้ใช้จ่าย ด้วยความหวังว่าจะเป็นแรงกระตุ้นกำลังซื้อทำให้ระบบเศรษฐกิจหมุนไปได้ แต่จัดว่าไม่ได้ผล เงินที่ทุ่มลงไปหายอย่างรวดเร็ว
ตัวเลขส่งออกทรุด การจ้างงานแย่ลง คนตกงานมากขึ้น จบแล้วไม่มีงานทำ ร้านรวงต่างๆ พากันหยุดกิจการจำนวนมาก
ความกังวลในใจของผู้คนคือจะอยู่อย่างไรกับสถานการณ์แบบนี้ กับการบริหารประเทศไทยแบบนี้
ความหวังแทบไม่เหลือ
แต่แล้ว “ผู้บัญชาการทหารบก” ก็จัดบรรยายพิเศษขึ้นมา เนื้อหาพูดถึงความรักชาติ รักแผ่นดิน ปลุกจิตใจให้ประชาชนคิดถึงความมั่นคง ประณามนักการเมือง นักวิชาการ นักธุรกิจ และคนบางกลุ่มบางพวกในทำนองทำลายความมั่นคงของประเทศ
ด้วยท่าทีร้อนแรงเหมือนกับประเทศกำลังเผชิญกับปัญหาความมั่นคงอย่างหนักหน่วง จนทุกคนทุกฝ่ายต้องออกมาหาทางเยียวยาให้ชาติพ้นไปจากวิกฤตด้านความมั่นคง ไม่เช่นนี้ “วิญญาณปู่” ซึ่งเป็นบรรพบุรุษจะออกมาร้องด่าว่า “ลูกหลานจัญไร” เหมือนเพลงที่เปิดก่อนบรรยาย
“ผู้บัญชาการทหารบก” ของประเทศ เดือดร้อนมากมายในปัญหาความมั่นคงของประเทศ ขณะที่ประชาชนทั่วไป ไม่ว่าจะจนจะรวย เป็นลูกจ้าง หรือเป็นนักธุรกิจกำลังหัวหกก้นขวิดกับการแก้ปัญหาชีวิต เรื่องปากท้องบ้าง เรื่องอนาคตของธุรกิจบ้าง
“ผู้บัญชาทหารบก” เหมือนไม่รับรู้ด้วยเลยว่า ในความรู้สึกนึกคิด ชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชน กำลัง กลุ้มใจ หรือเดือดร้อนในเรื่องอะไร
ท่าทีที่แสดงออกเหมือนกับประเทศกำลังเข้าสู่ “ภาวะสงคราม” มีความจำเป็นเร่งด่วนต้องจัดการกับคนทำลายความมั่นคงของชาติ
เป็นการแสดงออกที่ก่อความงุนงงมากมายต่อประชาชนที่มองไม่เห็นว่าจะมีอะไรคุกคามความมั่นคงของประเทศที่ตรงไหน
“ความมั่นคง” ดูจะเป็นปัญหาที่คนบางคนเท่านั้นที่มองเห็นว่าเป็นความจำเป็นและเร่งด่วนยิ่งกว่าปัญหา ปากท้องและความอยู่รอดของธุรกิจที่คนทั้งประเทศต้องเผชิญ
ในยุคสมัยที่รัฐบาลอยู่ด้วยการเอื้อของอำนาจเช่นนี้
ท่าทีของกองทัพมีผลต่อการวางนโยบายที่จะจัดการบริหารประเทศสูงยิ่ง
ระหว่างปัญหาที่ประชาชนประสบและกลัดกลุ้มอยู่ กับปัญหาที่ผู้บัญชาการกองทัพชี้ให้เห็น
เป็นความน่าสนใจอย่างยิ่งว่า ผู้มีหน้าที่บริหารประเทศจะมองว่าอะไรคือปัญหาที่แท้จริง
ผู้บริหารประเทศจะทุ่มเทให้ความสำคัญและเร่งด่วนกับปัญหาไหน
มุมมองในการเลือกปัญหาที่จะเข้ามาแก้ไขจัดการให้เหมาะสม
เป็นชะตากรรมของประเทศ
