ผู้เขียน | สถานีคิดเลขที่ 12 |
---|
สถานีคิดเลขที่ 12 : สร้างงานสู้โควิด : โดย นฤตย์ เสกธีระ
ขอแสดงความยินดีกับประชาชนคนไทยที่มีโอกาสแสวงหารายได้ตามปกติอีกครั้ง
เมื่อรัฐบาลยอมผ่อนปรนมาตรการทางสาธารณสุขด้วยการอนุญาตให้ค้าขายกันอีกครั้ง
แม้จะกำหนดกิจกรรมกิจการแค่ 6 กิจกรรม แต่ก็ช่วยให้หลายชีวิตหลายครอบครัวมีรายได้เพิ่ม
เมื่อหารายได้ได้ ความเครียดก็ผ่อนคลายลงไป
เรื่องนี้สะท้อนให้เห็นว่า คนเราจะยืมจมูกคนอื่นหายใจไม่ได้นาน
เงินเยียวยาที่รัฐบาลกู้มาให้นั้น ไม่ยั่งยืน
ความยั่งยืนจะเกิดขึ้นได้ก็ต้องสามารถหารายได้ได้ด้วยตัวเอง
ดังนั้น การอนุญาตให้ค้าขาย ให้เปิดร้านค้า ให้ทำกิจกรรมต่างๆ ได้นั้น
ถือเป็นหนทางที่ดีแล้ว
สำหรับผู้คนที่มีโอกาสในเฟสแรกของการรีสตาร์ตธุรกิจ
ขอให้ช่วยกันทำให้การผ่อนปรนดำเนินไปสู่เฟสต่อๆ ไป
หวังว่า 14 วันข้างหน้าประเทศไทยจะผ่านเกณฑ์ความปลอดโรค
และสามารถทำให้ธุรกิจอื่นๆ มีโอกาสแสวงหารายได้กันได้บ้าง
วิธีการช่วยกันทำให้ประเทศกลับสู่ปกติก็ด้วยวิธีการที่มีการรณรงค์กันมาตั้งแต่โควิด-19 ระบาด นั่นคือ สวมหน้ากากผ้า ล้างมือด้วยสบู่บ่อยๆ เว้นระยะห่าง ใช้ช้อนส่วนตัว
และเมื่อถึงเวลา ตัวเลขผู้ติดเชื้อไวรัสอยู่ในความควบคุมได้
ประเทศไทยจะได้เปิดเมือง
อย่างไรก็ตาม โควิด-19 เป็นโรคระบาดระดับโลก
แม้ประเทศไทยจะผ่านพ้นวิกฤตไปได้ แต่อีกหลายประเทศในขณะนี้โควิด-19
ยังระบาดหนัก
อเมริกายังประสบปัญหา ยุโรปก็เช่นกัน
รวมไปถึงประเทศในอาเซียนที่ต้องอยู่ในสภาพไม่แตกต่างไทย
จึงคาดกันว่าเศรษฐกิจไทยจะยังไม่คืนกลับไปอยู่แบบเดิมในเร็ววันนี้
ดังนั้น ยังต้องมีคนไทยอีกจำนวนหนึ่งที่ได้รับผลกระทบ
เพราะเศรษฐกิจโลกตกต่ำ ทำให้ธุรกิจไทยอยู่ไม่ได้
ขณะเดียวกัน รัฐบาลจะหาเงินมาเลี้ยงดูแบบเยียวยาอย่างเดียวก็คงอยู่ไม่ได้นาน
คนที่รับเงินเยียวยาเองก็รู้ว่าไม่ยั่งยืน
หากยังไม่สามารถหารายได้ด้วยตัวเองได้
ทางที่ดีคือการสร้างงานให้กับคนไทยในภาวะที่เราเปิดเมืองกันได้
หลายคนคงคิดออกว่าเมื่อถึงเวลาเปิดเมือง
จะจ้างแรงงานไปทำอะไรได้บ้างเพื่อการพัฒนา
อาทิ ในช่วงแล้ง การจ้างงานเพื่อบริหารจัดการน้ำในฤดูกาลต่อไป
ทั้งขุดบ่อขุดสระลอกคลอง เก็บผักตบชวา สร้างฝาย และอื่นๆ
ในแต่ละชุมชนท้องที่ น่าจะก่อเกิดประโยชน์
การลงทุนเพื่อตระเตรียมคนในชุมชนท้องถิ่นเพื่อรับกับการท่องเที่ยวในโอกาสถัดๆ ไป อาจจะเป็นอีกวิธีหนึ่งที่สร้างรายได้ให้คนในพื้นที่
หรือท้องถิ่นท้องที่ใดที่มีไอเดียสร้างงานให้แก่ผู้คนที่ไม่มีงานทำ
หากคิดได้น่าจะทำโครงสร้างของบประมาณจากภาครัฐ
แม้เงินที่ใช้จ่ายในการสร้างอาชีพจะเป็นเงินงบประมาณเหมือนเงินเยียวยา
แต่ก็ถือเป็นงบฯ “ลงทุน” เพื่อประโยชน์ในอนาคต
ไม่ใช่เงิน “บริจาค” ที่ให้ไปเพื่อบรรเทาความเดือดร้อนเพียงอย่างเดียว
ขณะที่ภาครัฐเตรียมการสำหรับอุตสาหกรรมวิถีใหม่ มุ่งเน้น เอส-เคิร์ฟ
ส่วนการท่องเที่ยวเริ่มหันมาพึ่งรายได้จากนักท่องเที่ยวในประเทศมากกว่านักท่องเที่ยวต่างชาติ
เช่นเดียวกับภาคธุรกิจอื่นๆ ที่กำลังหาวิธีการใหม่เพื่อปรับใช้กับ “นิว นอร์มอล”
การสร้างงานในท้องถิ่นท้องที่โดยภาคส่วนต่างๆ ก็ยังน่าสนใจในยุคโควิด
ขณะนี้เริ่มเห็นหลายหน่วยงานเปิดจ้างงานผู้คนในพื้นที่กันแล้ว เช่น
มหาวิทยาลัยขอนแก่น เป็นต้น
นี่ถ้าแต่ละท้องถิ่นท้องที่ตระเตรียมงานส่วนนี้เอาไว้
เมื่อเวลาเปิดเมืองมาถึง
แม้หลายธุรกิจจะประสบปัญหาจากภาวะเศรษฐกิจโลกตกต่ำ
แต่อย่างน้อยประเทศไทยก็ยังมี “งาน” รองรับ
งานเพื่อการพัฒนา งานที่ทำรายได้
งานที่มีให้ทำไปจนกว่าโลกจะคืนสู่ปกติ
จนกว่าภัยจากโควิด-19 จะหมดไป
นฤตย์ เสกธีระ
[email protected]