| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
หมุดหมายการเมือง วันอาทิตย์ที่ 16 สิงหาคม สมควรมี‘คำตอบ’
คําเรียกขานปรากฏการณ์ “เยาวชนปลดแอก” ว่าดำเนินไปในแบบ “ม็อบวูบวาบ” มีรากฐานในทางความคิดเช่นเดียวกับคำนิยามที่ว่า “ม็อบมุ้งมิ้ง”
นั่นก็คือ หมิ่นหยาม สบประมาท
เพราะรายละเอียดของคำว่า “มุ้งมิ้ง” ก็ไม่แตกต่างไปจากที่บางกลุ่มเรียกว่า “ม็อบฟันน้ำนม” อันบ่งชี้ว่าเป็นเรื่องไร้เดียงสา
อาจน่าตื่นเต้น แต่ก็เป็นไปอย่างวูบวาบ
นั่นก็คือ วูบเข้ามา แล้วก็วาบหายไป ไม่มีอะไรที่จีรังและยั่งยืน กรอบและขอบเขตแห่งคำเรียกขานก็ยังเห็นว่าเป็นเรื่องของเด็ก
ไม่มีอะไรลึกซึ้ง ไม่มีอะไรจริงจัง
จึงเป็นเรื่องไม่ควรให้ความสนใจ จึงแทบไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะไปรับฟังข้อเรียกร้อง ไม่ว่าจะมาจากบนถนนราชดำเนิน ไม่ว่าจะมาจากประตูท่าแพ
นี่ย่อมเป็นข้อเสนอไปยัง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
คําถามก็คือ ปรากฏการณ์ของ “เยาวชนปลดแอก” ดำเนินไปในแบบมุ้งมิ้ง ดำเนินไปในแบบวูบเข้ามาแล้วก็วาบหายไปจริงละหรือ
ขอให้เริ่มจาก “ปริมาณ”
จำนวนของมวลชนที่ไหลจากบาทวิถีลงไปบนถนนราชดำเนินเมื่อตอนค่ำของวันเสาร์ที่ 18 กรกฎาคม อาจไม่มากเพราะเป็นเรือนพัน
แต่ถามว่ามากหรือไม่ หากเทียบกับก่อนหน้านี้
ขณะเดียวกัน ข้อเรียกร้องของพวกเขาเป็นอย่างไรที่เริ่มจาก 1 หยุดคุกคามประชาชน 1 จัดทำรัฐธรรมนูญใหม่ให้เป็นประชาธิปไตย 1 ยุบสภา
หลังจากนั้นก็ได้เพิ่มเข้ามาอีก 2 ความคิด
ความคิดหนึ่งซึ่งสำคัญเป็นอย่างมากคือ ไม่เห็นด้วยกับการรัฐประหาร ความคิดหนึ่งซึ่งสำคัญเป็นอย่างมากคือ ไม่เห็นด้วยกับรัฐบาลแห่งชาติ
นี่คือ “ปริมาณ” อันสะท้อน “คุณภาพ”
เพราะว่าข้อเสนออันงอกมาจาก “เยาวชนปลดแอก” ดำเนินไปอย่างมีระบบ ดำเนินไปอย่างมีกระบวนการจึงทำให้ได้เผยแสดงถึง “คุณภาพ”
เป็นคุณภาพในทางความคิด เป็นคุณภาพในทางการเมือง
อาจเป็นเพราะทั้งหมดนี้คือภาพสะท้อนของการเคลื่อนไหวในยุคแห่งดิจิทัล เมื่อมองเข้ามาจากคนในยุคแห่ง “อะนาล็อก”
จึงมิอาจเข้าถึงแก่นแกน จึงยังไม่เข้าใจ
เห็นแต่ในด้านอันมุ้งมิ้ง คลำพบแต่ลักษณะของฟันน้ำนม จึงประเมินจากความจัดเจนเก่าของตนว่าวูบมาแล้วก็วาบหายไป
ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงมี “ร่องรอย” ดำรงอยู่มากมาย
คำสบประมาทอาจเกิดขึ้นได้ แต่ภาพแห่งความจริงนับแต่วันเสาร์ที่ 18 กรกฎาคม กระทั่งในวันจันทร์ที่ 10 สิงหาคม ก็น่าจะให้คำตอบที่เข้มข้นมากยิ่งขึ้น
นี่จึงเป็นเรื่องของ “ปริมาณ” ซึ่งพัฒนาไปสู่ “คุณภาพ”
ไม่มีใครให้คำตอบได้ว่า ปรากฏการณ์อันมีจุดเริ่มมาจากวันเสาร์ที่ 18 กรกฎาคม จะมีบทสรุปที่เป็นจริงอย่างไรในทางการเมือง
วันจันทร์ที่ 10 สิงหาคม ณ ธรรมศาสตร์ รังสิต อาจเป็นคำตอบหนึ่ง
แต่คำตอบอย่างแท้จริงน่าจะเป็นปรากฏการณ์ในวันอาทิตย์ที่ 16 สิงหาคมซึ่งนัดหมายกันไปยังอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย
เชื่อว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา คงจะได้เห็นและได้ยิน
