การทำหนังสือของ นายชาญวิทย์ เกษตรศิริ ถึงอธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ การทำแถลงการณ์ของ “โดมรวมใจ” ถึงประชาคมธรรมศาสตร์มีความสำคัญ
สำคัญไม่เพียงเพราะ นายชาญวิทย์ เกษตรศิริ เคยดำรงตำแหน่งเป็น “อธิการบดี” มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือ นายชาญวิทย์ เกษตรศิริ เคยมีบทบาท เป็นอย่างสูงระหว่างเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไม่ว่าเมื่อเดือนตุลาคม 2516 ไม่ว่าเมื่อเดือนตุลาคม 2519
เขาคือ “นักเรียนนอก” รุ่นแรกๆที่จุดประกายแห่งประชาธิปไตยขึ้นในยุค จอมพลถนอม กิตติขจร ระหว่างที่ศึกษาอยู่สหรัฐอเมริกาผ่านการเขียนจดหมายผ่านคอลัมน์ “คิดถึงเมืองไทย”
เป็นเชื้ออย่างดีให้เกิดความตื่นตัวในหมู่นิสิตนักศึกษา ก่อให้เกิดการเคลื่อนไหวในทางความคิดตามมาอย่างคึกคัก กระทั่งนำไปสู่สถานการณ์ในเดือนตุลาคม 2516 ในที่สุด
ในฐานะนักประวัติศาสตร์ นายชาญวิทย์ เกษตรศิริ มองเห็นหน่ออ่อนอันจะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้อย่างแหลมคมเสมอมา
หาก นายชาญวิทย์ เกษตรศิริ คือผู้ดำรงอยู่ในสถานะผู้จุดประกายในทางความคิด ในทางความฝัน การปรากฏขึ้นของ ”โดมรวมใจ” คือผู้เคยเคลื่อนไหวอย่างมีกัมมันตภาพในเหตุการณ์ 2 เหตุการณ์ใหญ่
1 คือเหตุการณ์เมื่อเดือนตุลาคม 2516 และ 1 คือเหตุการณ์เมื่อเดือนตุลาคม 2519
เห็นทั้งด้านอันเป็น “ชัยชนะ” เห็นทั้งด้านอันเป็น “ความพ่ายแพ้”
ตระหนักถึงความเป็นจริงว่า ผู้ที่สร้างสถานการณ์และความรุน แรงมิได้เป็นด้านของ นักเรียน นิสิตนักศึกษาและประชาชน หากแต่เป็นผู้กุมกลไกแห่งอำนาจรัฐซึ่งเป็นสมุนบริวารของ “ทรราช”
ไม่ว่า นายชาญวิทย์ เกษตรศิริ ไม่ว่า “โดมรวมใจ” จึงยืนอยู่ข้าง เดียวกับนักเรียน นิสิต นักศึกษาและประชาชน เรียกร้องให้มหาวิทยาลัยเปิดประตูให้กับ “19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร”
มิควรเลยที่จะปิดประตู ลั่นกุญแจและผลักไสให้ “19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร” ไปที่อื่นซึ่งมิใช่ ธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์
เสียงของ นายชาญวิทย์ เกษตรศิริ เสียงของ “โดมรวมใจ” จึงเป็นเสียงแห่งมโนธรรม เป็นเสียงอันมาจากผู้ที่ตระหนักต่อการชุมนุมอย่างเป็นคุณของนักเรียน นิสิตนักศึกษาและประชาชน
เห็นชอบด้วยกับการเคลื่อนไหว “19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร”
เสียงนี้จะได้ยินถึงมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์หรือไม่
