| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
ปริมาณมวลชน 19 กันยาทวง‘อำนาจ’ ถึง‘แสน’หรือไม่
ทําไมทั้ง นายอานนท์ นำภา และนายสมบัติ บุญงามอนงค์ จึงเชื่อตามคำของ นายพริษฐ์ ชิวารักษ์ ว่าในวันเสาร์ที่ 19 กันยายน จะมีคนมาเป็น “แสน”
เป็นไปได้จริงละหรือ
ความเชื่อของ นายอานนท์ นำภา มาจากการที่ร่วมเคลื่อนไหวกับ “เยาวชนปลดแอก” มาตั้งแต่เมื่อวันเสาร์ที่ 18 กรกฎาคม ณ อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย
จากนั้น เดินสายปราศรัยต่อเนื่องจนถูกจับ
ความเชื่อของ นายสมบัติ บุญงามอนงค์ มาจากทีด้สัมผัสสถานการณ์ “วิ่งนะวิ่งนะ แฮมทาโร่” กระทั่งเข้าร่วมในวันอาทิตย์ที่ 16 สิงหาคม
แล้วประสบกับ “อาฟเตอร์ช็อก” ในเช้าวันจันทร์ที่ 17 สิงหาคม
ความมั่นใจอย่างมีนัยสำคัญของ นายสมบัติ บุญงามอนงค์ เป็นความเชื่อมั่นในกระสวนเดียวกันกับของ นายอานนท์ นำภา
นั่นก็คือ มองไปยังพลังของ “คนเสื้อแดง”
ต้องยอมรับว่าหลังสถานการณ์ล้อมปราบเมื่อเดือนเมษายน พฤษภาคม 2553 คนเสื้อแดงอยู่ในสภาพตั้งรับในทางการเมืองมาอย่างต่อเนื่อง
ไม่เพียงแต่ผ่าน “คดีความ”
หากที่สำคัญเป็นอย่างมากก็คือ การสร้างภาพให้เห็นว่าคนเสื้อแดงมีความรุนแรง เป็นเครือข่ายของ นายทักษิณ ชินวัตร
วาทกรรมสำคัญคือ “เผาบ้าน เผาเมือง”
การปรากฏขึ้นของ “แฟลชม็อบ” ของนิสิตนักศึกษาได้ค่อยประสานเข้ากับคนเสื้อแดงแน่นหนามากยิ่งขึ้นเป็นลำดับ
ไม่ว่าการปราศรัยที่ “จุฬาฯ” ไม่ว่าการยกป้าย “ขอโทษ”
การชุมนุมเมื่อค่ำวันอาทิตย์ที่ 16 สิงหาคม จึงมีคนเสื้อแดงเข้าร่วม ณ อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยอย่างคึกคักหนักแน่น
และเชื่อว่าใน “19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร” จะยิ่งเป็นกลุ่มเป็นก้อน
ไม่มีใครให้คำตอบได้ว่า ความเชื่อของ นายพริษฐ์ ชิวารักษ์ เมื่อประสานเข้ากับของ นายอานนท์ นำภา และของ นายสมบัติ บุญงามอนงค์ จะเป็นจริงได้หรือไม่
ทะลุ “เรือนหลายหมื่น” เป็น “เรือนแสน”
ทะลักออกจากบริเวณโดยรอบของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ กระทั่งเข้าไปใกล้กับท้องสนามหลวง และถนนราชดำเนินได้อย่างเป็นจริง
หรือเสมอเป็นเพียงคำคุยโว
กระนั้น ที่แน่นอนอย่างที่สุดก็คือ การตระเตรียมรับมือจากฝ่ายของรัฐบาล ไม่ว่าโดยกลไกของตำรวจ ไม่ว่าโดยกลไกของทหาร
รวมถึงปฏิบัติการจิตวิทยา ไอโอ
หากสัมผัสผ่านปฏิบัติการขนย้ายยุทโธปกรณ์และกำลังพล หากสัมผัสผ่านปฏิบัติการซ้อมสลายการชุมนุมของหน่วยปราบจลาจล
ยืนยันว่าไม่ได้ตั้งอยู่ในความประมาท
ภาวะไม่แน่นอนในเรื่องสถานที่อาจลดทอนและด้อยค่า “19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร” แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงแล้วจะขับเคลื่อนไปอย่างไร
อ่าน “แนวร่วมธรรมศาสตร์และการชุมนุม” ไม่ออก
แต่ที่แน่นอนอย่างยิ่งก็คือ การชุมนุมกลุ่มย่อย ไม่ว่าที่ร้อยเอ็ด ไม่ว่าที่ลพบุรี ไม่ว่าที่พัทลุง ไม่ว่าที่มหาสารคาม เกิดขึ้นอย่างไม่ขาดสาย
และจะไหลรวมไปยัง “ธรรมศาสตร์” ได้มากเพียงใด ยังต้องรอ
