เป้าหมาย ฝ่ายค้าน
ยุทธการ ไฟสุมขอน การเมือง
ใต้บัลลังก์ ประยุทธ์
3 วันแห่งญัตติขอเปิดอภิปรายทั่วไปเพื่อลงมติไม่ไว้วางใจ 3 ฝันแห่งการรับฟัง นายสุทิน คลังแสง เล่นบทเหมือนกับเป็นการชี้เป้าในแบบ “ลูกปราย”
ตามมาด้วย “ระเบิด” อันกระหน่ำตามมา
ไม่ว่าจะเรื่อง “บ่อน” การพนันโยงไปยังการจ่ายเงินเดือนจำนวน 2 แสนให้กับบริษัทบริวารในเครือข่ายทางการเมือง
ไม่ว่าจะเรื่อง การเบี่ยงเบนประเด็นในคดี “บอส กระทิงแดง”
ไม่ว่าจะเรื่องการแสวงหารายได้ของบรรดา “ทหารพาณิชย์” ทั้งหลายโดยใช้ทรัพยากรของกองทัพ โดยใช้กระบวนการจัดซื้อ จัดจ้าง
ไม่ว่าจะการชี้เบื้องหลังกรณีเกี้ยเซี้ยใน “คดีเหมืองทอง”
แล้วก็บอมบาร์ดจำนวนหลายตันไปยังปมเงื่อนอันทำให้การฉีด “วัคซีน” ของไทยตามหลัง ไม่ว่าจะเป็นลาว ไม่ว่าจะเป็นกัมพูชา ไม่ว่าจะเป็นพม่า
ถามว่า แต่ละ “ยุทธการ” วาง “เป้าหมาย” อยู่ที่ใด
หากยังประเมินว่าฝ่ายค้านต้องการโค่น พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา อย่างฉับพลันทันใด ก็ขอให้สวมหัวใจ “คิดใหม่ ทำใหม่” ได้แล้ว
เพราะนั่นมิได้เป็น “เป้าหมาย” อย่างแท้จริง
ทำไมคนที่คร่ำหวอดการเมืองระดับ นายสมพงษ์ อมรวิวัฒน์ จะไม่รู้ว่าจำนวน “มือ” ของตนเป็นรองต่อรัฐบาลแค่ไหน เพียงใด
ทำไม นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ จะมองไม่ออก
ทุกอย่างดำเนินไปเหมือนกับที่ นายสุทิน คลังแสง สรุปก่อนหน้านี้ว่า ทุกปฏิบัติการเหมือนกับเอาชนักปักที่กลางหลังของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
เรียกตามสำนวนอนาคตใหม่ก็คือ “ปักธง” ในทาง “ความคิด”
แต่ละคำอภิปรายอันจัดให้โดยขุนพลนักพูดจากพรรคร่วมฝ่ายค้าน ไม่ว่าจะเป็น พล.ต.อ.เสรีพิศุทธ์ เตมียเวส ไม่ว่าจะเป็น นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร
คือ ภาพต่อให้เห็นความเสื่อมทรุด เน่าเฟะที่เกิดขึ้น ดำรงอยู่
หากฟังจากนักประท้วงแห่งยุคอนาล็อกจากพรรคพลังประชารัฐ ประสานเข้ากับปฏิบัติการ IO ของสื่อในเครือข่ายพลังประชารัฐ
ก็จะพบแต่คำว่า ล้มเหลว น่าเบื่อหน่าย
แต่ภายในสำนวนและกระบวนการ “ประท้วง” ไม่ว่าจะมาจาก นายไพบูลย์ นิติตะวัน ไม่ว่าจะมาจาก น.ส.ปารีณา ไกรคุปต์ ไม่ว่าจะมาจาก นายสิระ เจนจาคะ
นั่นคือ ใบเสร็จ นั่นคือ การยอมรับ
ยอมรับว่าหอกอันพุ่งออกมาจาก พล.ต.อ.เสรีพิศุทธ์ เตมียเวส ทะลวงเข้าใส่ยอดอกของใคร ยอมรับว่าชนักที่ นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร ปักกลางหลังของใคร
ยุทธการครั้งนี้ของ “ฝ่ายค้าน” มิได้สูญเปล่าอย่างแน่นอน
ยังมีคำถามตามมาอีกมากมาย ไม่ว่าในกรณีของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ว่าในกรณีของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ไม่ว่าในกรณีของ พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา
ทั้งหมดนี้ต้องรอ “พัฒนาการ” ต้องรอ “การยกระดับ”
ปฏิบัติการของพรรคร่วมฝ่ายค้านจึงดำเนินไปในท่วงทำนองและกระบวนท่าแบบ “ไฟสุมขอน” เพื่อรอคอยผลที่จะตามมาในกาลข้างหน้า
เหลือเวลาอีก 2 ปี ในทางการเมือง
เป็นการเมืองที่จะต้องมีคำตอบในเรื่องของไวรัสโควิด เป็นการเมืองที่จะต้องมีคำตอบในเรื่องของวัคซีน เป็นการเมืองที่จะต้องมีคำตอบในเรื่องจะพลิกฟื้นเศรษฐกิจอย่างไร
ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความรับผิดชอบของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
