| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
คอลัมน์หน้า 3 : เส้นทาง การวิ่ง ของ ชัชชาติ สิทธิพันธุ์ วิ่งทาง ความคิด
ไม่ว่าจะเป็น “การวิ่ง” ไม่ว่าจะเป็น “ดนตรีในสวน” ไม่ว่าจะเป็น “กรุงเทพกลางแปลง” ที่ผลักดันผ่าน นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์
เป็นการเมืองในเชิง “วัฒนธรรม”
ปฏิกิริยาอันมาจาก นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ และ นายสุชาติ ชมกลิ่น ที่เน้นไปยังความอ่อนด้อยของตนในด้าน “พีอาร์”
จึงสามารถ “เข้าใจ” และ “เห็นใจ”
ยิ่งการออกมา “ไลฟ์” ของดาวตลกระดับ เทพ โพธิ์งาม ที่มองเห็นกระบวนการของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ เป็นกระบวนการ “สามกีบ”
ยิ่งน่าเห็นใจ ยิ่งบังเกิด “สมารมณ์”
เพราะเรื่องของ “ดนตรีในสวน” เพราะเรื่องของ “กรุงเทพกลางแปลง” วางพื้นฐานอยู่กับความบันเทิง สัมพันธ์กับอารมณ์ส่วนตัว
เช่นเดียวกับ “การวิ่ง” และการออกมา “เต้น”
น่าเสียดายที่แม้ นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ อยู่กับวงจรแห่งเทคโนโลยีและการสื่อสารสมัยใหม่ ของสันทนาการ
แต่กลับไม่เข้าใจ และไม่เก็ต
ยิ่ง เทพ โพธิ์งาม ซึ่งเติบใหญ่มาพร้อมกับธุรกิจบันเทิง ยิ่งมากด้วยความแปลกแยกเมื่อประสบเข้ากับท่วงทำนองอันเป็นนวัตกรรม
ดนตรีในสวน กรุงเทพกลางแปลง
เมื่อแยกข้างแบ่งฝ่ายของตัวเองว่าอยู่ตรงข้ามกับ “สามกีบ” เมื่อประเมินและสรุปว่า นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ เอนเอียงไปทาง “สามกีบ”
จึงต้องต่อต้าน จึงต้องหยามหยัน
หยามหยันแม้กระทั่ง “การเต้น” หยามหยันแม้กระทั่งเสียง “ดนตรีในสวน” และความรื่นรมย์จาก “กรุงเทพกลางแปลง”
ที่สุดก็ประเมิน “การวิ่ง” ว่าไร้ประโยชน์
ทั้งๆ ที่กระแสอันก่อตัวตั้งแต่ก่อนและหลังการเลือกตั้งเมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม เป้าหมายของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ เด่นชัด
เด่นชัดว่าอยู่ที่ “เมือง” อยู่ที่ “กทม.”
แต่วัตรปฏิบัติอันเปี่ยมด้วย “กัมมันตะ” ของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ กลับส่งแรงสะเทือนอย่างลึกซึ้งและกว้างขวาง
สะเทือนในทาง “วัฒนธรรม” และ “ความคิด”
ก่อให้เกิดการชุมนุมเพื่อความรื่นรมย์ สมอุรา ไม่ว่าจะเป็น “ดนตรีในสวน” ไม่ว่าจะเป็น “กรุงเทพกลางแปลง”
หรือแม้กระทั่ง “การวิ่ง” ในลักษณะ “ทำงาน”
สามารถก่อกระแส ก่อให้เกิดรูปในทางความคิด “ปรารถนา” ให้ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ได้เป็น “นายกรัฐมนตรี”
สะเทือน “บ้านป่ารอยต่อ” กระทบ “นายกรัฐมนตรี”
หากไล่เรียงปฏิกิริยาอันมาจาก นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ มายังความหงุดหงิดของ เทพ โพธิ์งาม ก็จะเข้าใจ
เข้าใจในความหงุดหงิด หยั่งรู้ถึงความไม่พอใจ
อาจเริ่มต้นจาก “กรุงเทพมหานคร” ไปยังเกือบทุก “จังหวัด” ในประเทศไทย และทะลวงไปถึง “ทำเนียบรัฐบาล”
ทั้งๆ ที่ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ มิได้ “เจตนา”
