| ผู้เขียน | สถานีคิดเลขที่ 12 |
|---|
การเมืองไทยกำลังเดินหน้าเข้าสู่กระบวนการของรัฐสภา
ถ้าพูดให้เบาๆ หน่อย ด้วยจุดยืนที่ยัง (พยายาม) มีความหวังอยู่บ้าง ก็คงต้องบอกว่า “การเมืองในสภา” คราวนี้ มีลักษณะ “ประนีประนอม” ค่อนข้างสูง
“ประนีประนอม” ในความหมายที่ว่าต่างฝ่ายต่างต้องเล่นเกมผ่านการแลกเปลี่ยน-เจรจา-ต่อรอง จนในที่สุด ผลลัพธ์ที่ออกมาจะไม่ได้สะท้อนเจตจำนงของประชาชนผู้ลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง อย่างตรงไปตรงมาเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์
ที่ชัดเจนตอนนี้ คือ คู่ท้าชิงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีหลังการเลือกตั้ง ซึ่งกลายเป็นการแข่งขันระหว่าง “พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา” แคนดิเดตจากพรรคพลังประชารัฐ ซึ่งมีจำนวน ส.ส.เป็นลำดับสอง กับ “ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ” หัวหน้าพรรคอนาคตใหม่ ซึ่งมีคะแนนเป็นลำดับสาม (แม้จะเป็นตัวละครการเมืองแห่งยุคสมัยที่ดึงดูดดอกไม้-ก้อนหินได้มากที่สุดก็ตาม)
ขณะที่พรรคเสียงอันดับหนึ่งอย่างเพื่อไทยจำเป็นต้องเลือกกลยุทธ์ “เสียสละ-หลีกทาง” ให้อนาคตใหม่
เช่นเดียวกับเกมชิงตำแหน่งประธานสภาผู้แทนราษฎร/ประธานรัฐสภา ซึ่งมีแนวโน้มว่าประธานสภาคนใหม่จะไม่ใช่สมาชิกของพรรคเพื่อไทย, พลังประชารัฐ หรืออนาคตใหม่ อันถือเป็นสามพรรคการเมืองใหญ่สุด
แต่น่าจะเป็นตัวแทนจากพรรคการเมืองขนาดกลาง ซึ่งยังไม่ชัดเจนนักว่าจะไหลไปรวมกับขั้วพลังประชารัฐ หรือเพื่อไทย-อนาคตใหม่
เกมชิงตำแหน่งประธานสภาที่เกิดขึ้นก่อน ย่อมมีผลกำหนดเกมการเลือกนายกรัฐมนตรีคนใหม่ไปในตัว
ในเกมดังกล่าว พรรคพลังประชารัฐคงยินดีอ้าแขนรับพรรคขนาดกลางอย่างประชาธิปัตย์กับภูมิใจไทยโดยปราศจากปัญหาหนักหนาสาหัสใดๆ แต่เป็นสองพรรคหลังต่างหากที่ต้องคิดใคร่ครวญคำนวณสถานภาพในอนาคตของตนเองอย่างถี่ถ้วน
ขณะเดียวกัน แม้แนวคิดการจับมือกันระหว่างเพื่อไทย-อนาคตใหม่ กับประชาธิปัตย์-ภูมิใจไทย อาจตอบโจทย์สำคัญของบริบทปัจจุบัน ว่าด้วยการ “ส่งทหารกลับเข้ากรมกอง”
แต่ย่อมสร้างความคลางแคลงและลำบากใจแก่ผู้คนฝ่ายประชาธิปไตยจำนวนไม่น้อย ที่ยังไม่ลืมเหตุการณ์ความรุนแรงเดือนพฤษภาคม 2553 และยังจดจำผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการสั่งปราบปรามประชาชนได้อย่างแม่นยำ
เกมการเมืองบนกระดานประชาธิปไตย (ไม่เต็มใบ) หลังการเลือกตั้งวันที่ 24 มีนาคม จึงเป็นเกมที่จะไม่มีใครได้อะไรทุกอย่าง สมดังความต้องการเฉพาะตน-เฉพาะกลุ่ม โดยแท้จริง
กระทั่ง พล.อ.ประยุทธ์ คสช. และพรรคพลังประชารัฐ ที่แม้จะกุมความได้เปรียบไว้หลายประการ และแม้อาจจะตั้งรัฐบาลใหม่ได้สำเร็จ โดยได้รับอะไรเหมือนๆ เดิม สมความปรารถนา
แต่ด้วยคะแนนเสียงที่ปริ่มน้ำ และด้วยเสถียรภาพทางการเมืองที่ไม่มั่นคงเท่าเก่า
ผู้มีอำนาจกลุ่มนี้คงต้องเรียนรู้ที่จะ “เสีย” อะไรไปบ้างเหมือนกัน ในเกมการเมืองซึ่งกำลังเคลื่อนตัวไป
