| ผู้เขียน | สถานีคิดเลขที่ 12 |
|---|
ถ้าว่าตามทฤษฎีกฎหมาย ทฤษฎีการเมืองที่เล่าเรียน สืบทอดและยึดถือกันในสังคมหรือประเทศประชาธิปไตย รัฐธรรมนูญไทยจะอยู่ห่างไกลจากหลักหรือแนวทางที่ชาวโลกเขาใช้กันอยู่มาก
มีครูบาอาจารย์กฎหมายรุ่นใหม่ๆ ที่ร่ำเรียนทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศ เขียนถึงเรื่องนี้มาก เป็นผลงานทางวิชาการที่หลายเล่มขายดีระดับยอดนิยม
ที่ชอบพูดกันว่า มาทำเป็นเรียกร้องให้แก้รัฐธรรมนูญ ได้อ่านรัฐธรรมนูญกันบ้างหรือเปล่า นั้น
ควรระวังกันให้ดี เพราะมีคนอีกมาก ทั้งรุ่นใหม่รุ่นเก่าที่อ่านและศึกษารัฐธรรมนูญ และรู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด
รัฐธรรมนูญไทยจำนวนหนึ่ง เกิดขึ้นหลังจากรัฐประหาร คณะทหารก็จะตั้งสภา หรือตั้งกรรมการขึ้นมาประชุมยกร่างกัน จากนั้นก็นำไปใช้
แต่หลังๆ มา เกิดมุขใหม่ นำรัฐธรรมนูญที่ร่างจากสภาจิ้ม หรือสภาแต่งตั้ง ไปทำประชามติ เพื่อให้ดูว่ามีที่ไปที่มาจากประชาชนมากขึ้น
ปัญหาคือ ถ้าเป็นประชามติแบบใครใคร่หนุน-หนุน ใครใคร่ค้าน-ค้าน ก็ว่าไปอย่าง
แต่นี่เป็นประชามติอีกแบบ กล่าวคือ ไฟเขียวสำหรับผู้ที่เคลื่อนไหวสนับสนุนหรือเชียร์ ส่วนที่เคลื่อนไหวคัดค้านจะเจอข้อหา
แทนที่จะเป็นโอกาสได้ถกเถียงกันอย่างผู้เจริญ แล้วแพ้ชนะก็ยอมรับผลไป สุดท้าย มีเยาวชน นักศึกษา ประชาชนโดนควบคุมตัวกันหลายคน
แล้วใช้ผลประชามติที่ว่านี้ มาเป็นข้ออ้างว่า รัฐธรรมนูญนี้ ประชาชนลงมติเห็นชอบแล้ว เพราะฉะนั้น ถ้าจะแก้ไข ต้องทำประชามติ ถามประชาชนก่อน
และเป็นฐานคิดของกลุ่มที่คัดค้านการแก้ไขหรือยกร่างรัฐธรรมนูญใหม่ ในเวลานี้
รัฐธรรมนูญ เป็นกฎหมายแม่บทของประเทศ ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า ควรจะมีที่มาจากประชาชนหรือคนส่วนใหญ่
เป็นไปตามหลักที่ว่า อำนาจอธิปไตยเป็นของปวงชนชาวไทย และอำนาจสถาปนารัฐธรรมนูญ เป็นของปวงชน
รัฐธรรมนูญโดยสภาแต่งตั้ง หรือองค์กรแต่งตั้ง แม้จะมีโลโก้ประชามติมาแปะ จึงถูกทักท้วงมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ในอีกด้านหนึ่ง ก็มีกลุ่มที่ได้ประโยชน์จากรัฐธรรมนูญแบบนี้ เป็นเครือข่ายที่เข้มแข็งและกว้างขวาง
การแก้ไข เปลี่ยนแปลง รัฐธรรมนูญ จะมีผลเปลี่ยนแปลงการเมือง ทำให้ดุลของความได้เปรียบเสียเปรียบ พลิกผันไป
จึงเป็นงานที่ยากมาก ต้องเผชิญกับอุปสรรคต่างๆ มากมาย ดังที่เห็นกันมาตั้งแต่เดือนกันยายนที่ผ่านมา
และวันที่ 17 พฤศจิกายนนี้ เป็นกำหนดนัดที่รัฐสภา จะลงมติในร่างแก้ไขที่เสนอกันมาหลายฉบับ
แม้ทุกฝ่ายยืนยันสนับสนุนการแก้ไข แต่ไม่มีใครยืนยันได้ว่าผลจะออกมาอย่างไร
เป็นอีกเกมการเมืองที่เดิมพันด้วยอำนาจ และไม่มีใครอยากปล่อยวางง่ายๆ
วรศักดิ์ ประยูรศุข
