ที่มา | กวีกระวาด, มติชนสุดสัปดาห์ |
---|---|
ผู้เขียน | อานนท์ นานมาแล้ว |
เผยแพร่ |
เผลอสบตาให้เขาราวตอบรับ เขาจึงเผยความลับกระชับแน่น
เจ้าหนุ่มจงดุ่มเดินทั่วดินแดน อย่าหวงแหนห่วงหาที่ผ่านเลย
ใช่แล้วแม่งูเฝ้าดูเจ้า ทั้งยังคงเร่งเร้าคำเฉลย
ในใจยังแค้นคั่งเหมือนอย่างเคย เจ้าหนุ่มจงแหงนเงยเอ่ยออกมา
ข้าพเจ้าราวอยู่ในภวังค์ ไม่เชื่อในความหวังกระทั้งว่า
สิ่งที่ได้เลือกสรรมิฝันคว้า สิ่งที่ติดในตาคือตรอมตรม
ใช่ไหมแม่งูเฝ้าดูเจ้า ยิ่งสืบค้นวัยเยาว์ยิ่งขื่นขม
เชิญสัมผัสรับรู้สู่อารมณ์ หาใช่สิ่งโง่งมหรืองมงาย
ข้าพเจ้าไม่แน่ชัด เริ่มรู้สึกอึดอัดกับสัตว์ทั้งหลาย
ข้าพเจ้าไม่ศรัทธาการเสี่ยงทาย คล้ายคล้ายจะเอ่ยไปเช่นนั้น
เขาจึงเผยรอยยิ้มทิ่มแทงใจ ลองดูสิความในใครหนาวสั่น
สิ่งที่มีอยู่เดิมเริ่มยืนยัน หรือว่ายิ่งบีบคั้นให้ผันแปร
เสียงผู้ชมเอ่ยแทรกแบกสิ่งใด วางลงก่อนก้าวไปให้รู้แน่
แม่งูผู้ศักดิ์สิทธิ์เป็นมิตรแท้ ทั้งยังคอยเผื่อแผ่ทุกแง่งาม
ข้าพเจ้าถูกกดทับกับความเชื่อ ยอมจำนนจนก้อนเนื้อจมกิ่งหนาม
เผลอสบตาให้เขาเฝ้าติดตาม จนหมดสิ้นถ้อยความยามเขาเลื้อย