หน้าแรก ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์
ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์
ระบอบการปกครองสมัยพุทธกาล
นักคิดชาวตะวันตกมักมองปัญหาการปกครองเป็นเรื่องของระบบ ซึ่งอาจเพราะเชื่อว่าปัจเจกชนเหมือนกันในคุณธรรม ล้วนเป็น “สัตว์การเมือง” และต่างก็แสดงความต้องการ...
ดุลยภาพ ดุลยพินิจ : ดวงตาของฌาน
ในฌานสูตรมีพระพุทธพจน์ว่าอาสวะสิ้นไปเพราะอาศัยฌานทั้งหลาย
ฌานเป็นปัจจัยของการบรรลุธรรม ทว่าทำไมพราหมณ์โบราณที่เป็นฤๅษีดาบสและเจริญฌานในสมัยก่อนพุทธ...
ผู้ไม่เลี้ยวกลับ โดย ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์
การเดินทางของปุถุชนไปสู่ความเป็นอริยะสำเร็จผลได้น้อย แม้ปรารถนาข้ามสู่ฝั่งโลกุตระหากใช้วิธีการที่ผิดย่อมมิอาจไปถึง บ้างไปได้แค่เลาะไปมาริมตล...
มรรคและอริยมรรค : โดย ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์
อริยมรรคอันมีองค์แปดจำแนกได้เป็น 3 ส่วนคือศีล สมาธิและปัญญาและเรียกอีกอย่างว่า “อริยอัฏฐังคิกมรรค” สติปัฏฐานหรือโพธิปักขิยธรรมเป็นทางสายเดียวที่จะนำไป...
การเดินทางในอริยสัจ : โดย ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์
สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้อริยสัจ 4 สิ่งที่ยากมากสำหรับชาวพุทธคือการปฏิบัติเพื่อให้เข้าใจอริยสัจ 4 นั้นกระทำได้อย่างไร
ในคืนวันตรัสรู้ พระพุท...
ปัญญาของโพชฌงค์ โดย ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์
โพชฌงค์เป็นคำที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติขึ้นใหม่ ไม่มีคำที่ใกล้เคียงในสมัยก่อนพุทธกาล พุทธศาสนิกชนจำนวนมากคุ้นเคยกับคำนี้ว่าเป็นบทสวดที่ทำให้หายจากความเจ...
สมาธิและจิตนอกสำนึก โดย ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์
ผู้ครองเรือนที่สนใจการปฏิบัติธรรมมีวัตถุประสงค์เฉพาะตน โดยทั่วไปในระยะเริ่มต้นอาจขาดความรู้พื้นฐานที่เกี่ยวข้อง การศึกษาปริยัติและคู่มือในระหว่างการฝึ...
สติและสัมปชัญญะ โดย ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์
การปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนามีความเป็นลำดับของศีล-สมาธิ-ปัญญา หลายท่านเห็นว่าสติเป็นสิ่งที่ขาดไปในการปฏิบัติทางจิตก่อนพุทธกาล และดังนั้นสติจึงเป็นหัวใ...
ธรรมฝ่ายตรัสรู้ : โดย ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์
สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมโปรดบุคคลจำนวนมากมายทั้งที่เป็นนักบวชและผู้ครองเรือน บางส่วนฝึกฝนทางจิตมาก่อน จำนวนมากไม่เคยปฏิบัติมาเลย
พุทธสา...
การฟื้นฟูการปฏิบัติธรรม สมัยกรุงรัตนโกสินทร์ (1) : โดย ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์
ในสยามสมัยหลังกรุงเก่า การฟื้นฟูการปฏิบัติธรรมเป็นส่วนสำคัญของการสืบทอดพระพุทธศาสนามิให้เสื่อมสูญไปตามภาวะสงครามและสภาพบ้านเมืองที่มีปัญหาขื่อแปเป็นเว...