คุณโผงมีที่ดินแปลงหนึ่งติดชายทะเล ว่างๆ เย็นๆ ขับรถมาเดินเล่นชมทะเล รับลมเย็นๆ จากทะเล ฟังเสียงทะเลเห่กล่อมแล้วทำให้สบายใจขึ้น
ยามอยากเล่นน้ำทะเล อยากออกทะเลก็เดินลงไปสะดวกสบาย
ทิ้งไปหลายวัน ไม่ได้แวะมาดู ด้วยธุระการงานมากมาย
แวะมาอีกทีพบว่า คุุณจำนูญมาปลูกสร้างโรงเรือนและบ้านอยู่บนที่ดินชายทะเลปิดหน้าที่ดินคุณโผงที่ติดกับทะเลเสียสิ้น
หมดกัน ที่เคยออกทะเลได้ เคยได้สัมผัสหาดทรายจรดน้ำเป็นอันจบสิ้นไป
พยายามเจรจาขอให้คุณจำนูญรื้ออาคารบ้านเรือนนั้นออกไปให้พ้นหน้าที่ดินที่จรดชายทะเลก็ไม่ได้ผล
ด้วยคุณจำนูญดื้อตาใสว่า ที่คุณโผงน่ะอยู่ตรงโน้น ส่วนตรงนี้ไม่มีเจ้าของ
คุณโผงจึงมาฟ้องคุณจำนูญต่อศาล ขอให้บังคับคุณจำนูญรื้อถอนโรงเรือนอาคารบ้านนั้นออกไป
คุณจำนูญให้การว่า คุณโผงไม่ใช่เจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินชายทะเลนั้นสักหน่อย จึงไม่มีอำนาจฟ้อง ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาให้คุณจำนูญรื้อถอนบ้านออกไป
คุณจำนูญอุทธรณ์
ศาลชั้นอุทธรณ์พิพากษายืน
คุณจำนูญฎีกาคดีอีก
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่ดินของคุณโผงจดชายทะเลหรือชายตลิ่งของทะเลอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกัน เมื่อคุณจำนูญปลูกเรือนและเข้าครอบครองที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินปิดเต็มหน้าที่ดินของคุณโผง จนคุณโผงไม่สามารถจะใช้หรือได้รับประโยชน์จากที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินได้โดยสะดวก คุณโผงจึงเป็นผู้ได้รับความเสียหายเป็นพิเศษ มีสิทธิฟ้องขับไล่คุณจำนูญออกจากที่พิพาทได้
พิพากษายืน
เป็นอันว่าคุณจำนูญต้องรื้อไปปลูกที่อื่น
(เทียบคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 647/2513)
++++++++++++++++++
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา 1337 บุคคลใดใช้สิทธิของตนเป็นเหตุให้เจ้าของอสังหาริมทรัพย์ได้รับความเสียหาย หรือเดือดร้อนเกินที่ควรคิดหรือคาดหมายได้ว่าจะเป็นไป ตามปกติและเหตุอันควรในเมื่อเอาสภาพและตำแหน่งที่อยู่แห่งทรัพย์สินนั้นมาคำนึงประกอบไซร้ ท่านว่าเจ้าของอสังหาริมทรัพย์มีสิทธิจะปฏิบัติการเพื่อยังความเสียหายหรือเดือดร้อนนั้นให้สิ้นไป ทั้งนี้ไม่ลบล้างสิทธิที่จะเรียกเอาค่าทดแทน
โอภาส เพ็งเจริญ [email protected]
