คุณดลฤดีแต่งงานอยู่กินกับคุณโผง แต่ต่อมาคุณโผงไปแอบมีคุณสมสวยด้วยอีกคน
คุณดลฤดีจับได้ จึงยื่นฟ้องขอหย่ากับคุณโผง
คุณโผงรับว่ามีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวและร่วมประเวณีกับคุณสมสวยจริง
ศาลพิพากษาให้คุณดลฤดีและคุณโผงหย่าขาดจากกัน ตามสัญญาประนีประนอมยอมความและคำพิพากษาตามยอม
คุณดลฤดีย้อนกลับมายื่นฟ้องคุณสมสวย ว่าการกระทำของคุณสมสวยทำให้คุณดลฤดีได้รับความเสียหาย ได้รับความอับอายต่อหน้าที่การงาน อาชีพ ชื่อเสียง และการใช้ชีวิตประจำวันและเดือดร้อนทรมานจิตใจตลอดมา ขอเรียกค่าทดแทนจากการเป็นชู้ของคุณสมสวย ขอให้ศาลบังคับจำเลยใช้เงินค่าทดแทนเป็นเงิน 500,000 บาท
คุณสมสวยให้การต่อสู้คดี ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
คุณดลฤดีอุทธรณ์
ศาลชั้นอุทธรณ์พิพากษายืน
คุณดลฤดียื่นฎีกาว่า การที่คุณดลฤดีกับคุณโผงทำสัญญาประนีประนอมยอมความกันในคดีที่คุณดลฤดีเป็นฟ้องหย่า การหย่ากันระหว่างคุณดลฤดีกับคุณโผงจึงถือได้ว่า ศาลพิพากษาให้หย่ากันด้วยเหตุหย่าตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1516 (1) แล้ว เมื่อคุณสมสวยเป็นเหตุแห่งการหย่า คุณดลฤดีจึงมีสิทธิเรียกค่าทดแทนจากคุณสมสวยได้นั้น
เห็นว่า ภริยามีสิทธิเรียกค่าทดแทนจากหญิงอื่นที่มีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับสามีได้โดยอาศัยบทบัญญัติแห่ง มาตรา 1523 วรรคหนึ่ง
ดังนั้น การที่คุณดลฤดีจะได้รับค่าทดแทนจากคุณสมสวยได้ จึงต้องเป็นกรณีที่ศาลพิพากษาให้คุณดลฤดีและคุณโผงหย่ากันด้วยเหตุที่คุณโผงอุปการะเลี้ยงดูหรือยกย่องคุณสมสวยฉันภริยา มีชู้ หรือร่วมประเวณีกับคุณสมสวยเป็นอาจิณ
เมื่อปรากฏว่าคุณดลฤดีกับคุณโผงหย่ากันโดยทำสัญญาประนีประนอมต่อศาล แม้ศาลมีคำพิพากษาตามยอม การทำสัญญาประนีประนอมกันนั้น หาใช่การที่คู่ความยอมรับตามคำฟ้องและคำให้การกันไม่ จึงไม่ใช่กรณีที่ศาลพิพากษาให้หย่ากันเพราะมีเหตุหย่าตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1516 (1) คุณดลฤดีจึงไม่มีสิทธิได้รับค่าทดแทนจากคุณสมสวยตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายดังกล่าวได้
แม้มาตรา 1523 วรรคสอง จะให้สิทธิภริยาเรียกค่าทดแทนจากหญิงอื่นที่แสดงตนโดยเปิดเผยว่าตนมีความสัมพันธ์กับสามีในทำนองชู้สาว โดยไม่ต้องฟ้องหย่าสามีโดยอาศัยเหตุหย่าตามมาตรา 1516 (1) ก็ตาม แต่ตามคำฟ้องของคุณดลฤดีหาได้บรรยายฟ้องโดยอ้างพฤติการณ์ว่า คุณสมสวยแสดงตนโดยเปิดเผยว่าคุณสมสวยมีความสัมพันธ์กับคุณนพดลสามีในทำนองชู้สาวไม่ จึงไม่ก่อให้เกิดประเด็นที่คุณดลฤดีจะนำสืบเกี่ยวกับข้อเท็จจริงดังกล่าว
ฎีกาของคุณดลฤดีฟังไม่ขึ้น พิพากษายืน
เป็นอันว่าคุณดลฤดีชวด อดได้ค่าเสียหายไป
(เทียบคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 8943/2557)
———————————————————–
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา 1516 เหตุฟ้องหย่ามีดังต่อไปนี้
(1) สามีหรือภริยาอุปการะเลี้ยงดูหรือยกย่องผู้อื่นฉันภริยาหรือสามี เป็นชู้หรือมีชู้ หรือร่วมประเวณีกับผู้อื่นเป็นอาจิณ อีกฝ่ายหนึ่งฟ้องหย่าได้
มาตรา 1523 เมื่อศาลพิพากษาให้หย่ากันเพราะเหตุตามมาตรา 1516 (1) ภริยาหรือสามีมีสิทธิได้รับค่าทดแทนจากสามีหรือภริยาและจากผู้ซึ่งได้รับการอุปการะเลี้ยงดูหรือยกย่อง หรือผู้ซึ่งเป็นเหตุแห่งการหย่านั้น
สามีจะเรียกค่าทดแทนจากผู้ซึ่งล่วงเกินภริยาไปในทำนองชู้สาวก็ได้ และภริยาจะเรียกค่าทดแทนจากหญิงอื่นที่แสดงตนโดยเปิดเผยเพื่อแสดงว่าตนมีความสัมพันธ์กับสามีในทำนองชู้สาวก็ได้
ถ้าสามีหรือภริยายินยอมหรือรู้เห็นเป็นใจให้อีกฝ่ายหนึ่งกระทำการตามมาตรา 1516 (1) หรือให้ผู้อื่นกระทำการตามวรรคสอง สามีหรือภริยานั้นจะเรียกค่าทดแทนไม่ได้
โอภาส เพ็งเจริญ [email protected]
