เคยมีกรณีตัวอย่างที่คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญถึงกับต้องพลิก “พจนานุกรม” อ้างอิงประดุจตำรา
แต่มาบัดนี้ “กกต.” เสียงข้างมากมิพักต้องพึ่งตำรา
ไม่ต้องค้นคว้าหาความหมายจาก “พจนานุกรม” อ้างอิงอีก
“กกต.เสียงข้างมาก” องอาจกล้าหาญสามารถฟันธงว่า “เงิน” ที่ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ หัวหน้าพรรคอนาคตใหม่ให้พรรคอนาคตใหม่ “ยืม” จำนวนกว่า 191 ล้านบาทนั้น เป็นการกระทำฝ่าฝืน มาตรา 72 แห่ง พ.ร.บ.ประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยพรรคการเมือง พ.ศ.2560
กกต.เสียงข้างมากจึงมีมติยื่นคำร้องให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย “ยุบพรรคอนาคตใหม่” !
ปิยบุตร แสงกนกกุล เลขาธิการพรรคอนาคตใหม่จึงถาม “ประเทศไทยจะเอากันแบบนี้หรือ”
มาตรา 72 ที่ว่านั้นคืออะไร
“ห้ามไม่ให้พรรคการเมือง ผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง รับบริจาคเงิน ทรัพย์สิน หรือผลประโยชน์อื่นใด โดยรู้หรือควรจะรู้ว่า ได้มาโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย หรือมีเหตุอันควรสงสัยว่ามีแหล่งที่มาไม่ชอบด้วยกฎหมาย”
กล่าวอย่างไม่อ้อมค้อม “กกต.เสียงข้างมาก” กำลังตีความว่า เงินธนาธร 191 ล้านบาทที่ให้พรรคอนาคตใหม่ “ยืม” นั้นเป็น “เงินสกปรก” !
ดูเหมือนจะยิ่งชวนให้สับสนกันไปใหญ่เมื่อ “เงินยืม” จากนายธนาธร ถูกประเมินค่าให้เสมอ “เงินบริจาค”
ทั่วโลกเข้าใจตรงกันว่า “เงินบริจาค” ให้ไปแล้วจะไม่ได้กลับคืน
ส่วน “เงินยืม” นั้นให้ไปแล้ว “ต้องคืน”
ที่ใดในโลกที่ว่า เงินกู้ยืม = เงินบริจาค ?
บัญชีทั่วโลกลงรายการตรงกันว่า “เงินกู้” เป็น “หนี้สิน”
ไม่มีที่ใดในโลกที่เห็นว่า “เงินกู้” เป็น “รายได้”
“เงินธนาธร” มีคุณสมบัติพิสดารอันใด
ที่จริงแล้วเจตนารมณ์ มาตรา 72 ไม่ซับซ้อน
นั่นคือ มุ่งสกัดกั้น “เงินสกปรก” หรือทรัพย์สินอื่นใดที่ได้มาโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย หรือมีแหล่งที่มาไม่ชอบด้วยกฎหมาย
กฎหมายมีเจตจำนงค์ที่ดี
ที่มีกฎหมาย ที่มีหน่วยงาน มีองค์กรที่เป็นกลาง มีองค์กรในกระบวนการยุติธรรมนั้นก็เพื่อให้ทำหน้าที่ “อำนวยความยุติธรรม”
การใช้อำนาจก็มุ่งผดุงธรรม
ใคร่ครวญทบทวนกันให้ดีๆ ว่าทุกวันนี้ “อำนาจ” ที่มีอยู่ในมือใช้ไปเพื่อวัตถุประสงค์อันใด
จึงล่อแหลมและน่ากลัวตามที่ “สมชัย ศรีสุทธิยากร” อดีต กกต.ว่า “ความหนาวจะมาเยือน กกต.เสียงข้างมาก หากมีการร้องกลับว่า วินิจฉัยโดยมิชอบ” !?!!
