เหยี่ยวถลาลม 10เม.ย.2563 : ล็อกอย่างไรไม่ตาย
ยอดคนตายจาก “โควิด-19” ในประเทศทะลุ 30 ไปแล้วตั้งแต่ 2 วันก่อน ส่วนจำนวน “ผู้ป่วยยืนยันสะสม” ก็กลับมาเกิน 100 คนต่อวันเช่นเดิม
ควรจะเข้าใจตัวเลขที่เรียกว่า “ผู้ป่วยเข้าเกณฑ์เฝ้าระวังโรคโควิด-19 สะสม” ซึ่งต่างไปจาก “ผู้ป่วยยืนยันสะสม” ซึ่งรายงานแต่ละวัน
ขณะที่จำนวน “ผู้ป่วยยืนยันสะสม” กำลังวิ่งเข้าใกล้หลัก 3 พัน ในจำนวนนี้มีอาการน่าวิตกเกือบ 100 คนนั้น ยังมี “ผู้ป่วยเข้าเกณฑ์เฝ้าระวังโรคโควิด-19” ที่เสมือนเข้าคิวรอผลอยู่อีกเกือบ 30,000 คน
อย่าเพิ่งชะล่าใจในการ “ตั้งรับ”
ยังคงต้องรัดกุม รอบคอบ และถี่ถ้วนด้วยความเข้าใจ ไม่ใช่ตระหนกตกใจ
ที่ว่า “เข้าใจ” คืออะไร
หนึ่ง เข้าใจในปัจจัยที่เป็น “ความเสี่ยง” ของการติดเชื้อ ซึ่งกระทรวงสาธารณสุขสามารถสรุปอย่างกระชับเรียงตามลำดับคือ เกิดจากการสัมผัสใกล้ชิดผู้ป่วย, เกิดจากคนไทยที่มาจากต่างประเทศ และจากอาชีพเสี่ยง
สอง เข้าใจพื้นที่ที่เป็น “ความเสี่ยง” ในการติดเชื้อซึ่งสามารถศึกษาได้จากสถิติของผู้ติดเชื้อ
เรียงลำดับ “พื้นที่” ที่มีมากไปหาน้อย คือ กทม. ภูเก็ต นนทบุรี สมุทรปราการ ชลบุรี ยะลา ปัตตานี เชียงใหม่ สงขลา และปทุมธานี
ในแง่ภูมิภาค “กทม. และปริมณฑล” ใจกลางของความเจริญ มีผู้อยู่อาศัยหนาแน่น ย่อมมีตัวเลขผู้ติดเชื้อสูงเป็นธรรมดา “มาตรการ” บริหารจัดการจึงต้องแตกต่างกันไปตามสภาพแวดล้อมและเงื่อนไขของแต่ละที่
แน่นอนทีเดียวว่า การตรวจค้นหา การคัดกรองผู้ป่วยโควิด-19 ยังต้องกระทำต่อไปอย่างกว้างขวาง การควบคุมกิจกรรมบางลักษณะยังต้องเข้ม การใช้ชีวิตประจำวันยังต้องมีวินัยที่เคร่งครัดในการป้องกันตนเอง และปกป้องผู้อื่นเพื่อให้ปลอดภัยจากโรคระบาด
แต่ในอีกด้านหนึ่ง ภายหลังจากสิ้นสุดเมษายนนี้ ที่เรียกว่า “มาตรการ” ทั้งหลาย ต้องไม่มีคำว่า “เหวี่ยงแห” หรือเหมารวมอีกต่อไป
จะต้องขบคิด ใคร่ครวญด้วยการออกแบบมาตรการใหม่ๆ ให้เหมาะสมกับแต่ละที่ เหมาะกับแต่ละกิจการ
ไม่เช่นนั้นแล้ว เศรษฐกิจทั้งระบบจะพังยับ หลายกิจการจะล้ม คนตกงานมหาศาล หลายเมืองคล้ายตกอยู่ในสภาพตายหมู่ ความจนจะยิ่งลุกลาม ความเหลื่อมล้ำขยายวงกว้าง
ถึงจะถมลงไปอีกกี่ล้านๆ ประเทศก็คงจะโงหัวไม่ขึ้น
ตอนนั้นที่ตายด้วยโควิด-19 ก็ยังคงตาย ที่จนก็ตาย แล้วรัฐบาลจะรอดหรือ !?!!!
