คุณโสภีเป็นคุณครูสาวสวยเป็นที่ต้องตาต้องใจแก่ชายหนุ่มจำนวนไม่น้อย รวมทั้งคุณจำนูญด้วย
คุณจำนูญเทียวมาเทียวไป ติดพันคุณโสภีถึงขนาดเคยออกปากทาบทามกับคุณบัวศรีผู้แม่ของคุณโสภีต่อหน้าญาติอีกคนของครอบครัวนี้
ด้วยแสดงออกว่ามีฐานะดี หน้าตาจัดว่าไม่เลวนัก คุณโสภีเองก็พึงใจในตัวคุณจำนูญอยู่เหมือนกัน
คุณจำนูญออกปากบอกรักหลายหน จนคืนหนึ่งจึงย้ำน้ำคำรักด้วยออกเช็ค 300,000 บาท ลงวันที่ 14 ธันวาคม 2529 มอบแก่คุณโสภีเพื่อตอบแทนที่คุณโสภีจะยินยอมสมรสด้วย เลยเป็นอันสำเร็จเสร็จกิจ
วันที่ 19 ธันวาคม 2529 คุณโสภีนำเช็คนั้นไปเรียกเก็บเงินจากธนาคารตามเช็ค ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินด้วยเหตุผลว่า มีคำสั่งให้ระงับการจ่าย ลายมือชื่อผู้สั่งจ่ายไม่เหมือนตัวอย่างที่ให้ไว้
คุณโสภีนำความไปฟ้องคดี ขอให้ศาลลงโทษคุณจำนูญ ว่ามีความผิดตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ.2497
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
คุณโสภีอุทธรณ์คดี
ศาลชั้นอุทธรณ์พิพากษากลับ ว่าคุณจำนูญมีความผิดตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คให้จำคุก 6 เดือน
คุณจำนูญฎีกาว่า การที่คุณโสภีรับเช็คพิพาทจากคุณจำนูญไว้นั้นเป็นการรับสินจ้างตอบแทนในการที่คุณโสภีให้คุณจำนูญร่วมประเวณี การกระทำของคุณโสภีเป็นการขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน เป็นโมฆะ เช็คนั้นจึงไม่มีมูลหนี้ คุณโสภีไม่ใช่ผู้เสียหายไม่มีอำนาจฟ้อง
ศาลฎีกาวินิจฉัยในคดีนี้ว่า คุณโสภีมีอาชีพรับราชการครู ไม่ปรากฏข้อเท็จจริงว่าคุณโสภีมีความประพฤติเสื่อมเสียในทางเพศกับชายอื่นทั่วไป ฟังไม่ได้ว่าคุณจำนูญออกเช็คพิพาทให้แก่คุณโสภีเพื่อเป็นสินจ้างตอบแทนในการที่คุณโสภียอมให้คุณจำนูญร่วมประเวณีด้วยดังที่คุณจำนูญอ้าง
สาเหตุที่คุณจำนูญออกเช็คพิพาทให้แก่คุณโสภีนั้น ได้ความจากคำเบิกความของคุณโสภีเองว่า คุณจำนูญรักใคร่ชอบพอกับคุณโสภี ในคืนที่ออกเช็คให้นั้น คุณจำนูญบอกว่ารักคุณโสภี จะไม่หลอกลวงและจะไปสู่ขอกับผู้ใหญ่ของคุณโสภีในเร็ววัน เพื่อเป็นหลักประกันว่าคุณจำนูญรักคุณโสภีจริงจึงออกเช็คให้ไว้ และเมื่อมอบให้แล้ว คุณจำนูญยังได้บอกอีกด้วยว่า เงินจำนวนนี้เป็นเงินส่วนตัวที่เก็บสะสมไว้ หากไม่รักจริงจะไม่ยอมให้หรอก ที่ให้เช็คนี้ก็ด้วยความรักและเสน่หา ต้องการให้คุณโสภีเป็นภริยา
ยังได้ความจากคุณบัวศรีมารดาของคุณโสภีและคุณดา พยานคุณโสภีอีกคนว่า คุณจำนูญเคยไปพูดจาทาบทามสู่ขอคุณโสภีกับคุณบัวศรี
ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า คุณจำนูญออกเช็คนั้น มอบให้แก่คุณโสภีเพื่อยืนยันว่าคุณจำนูญรักใคร่และจะสมรสกับคุณโสภี จึงเป็นการให้เงินตามเช็คโดยมีมูลหนี้บังคับกันได้ การออกเช็คนี้ไม่เป็นการขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน จึงเป็นเช็คที่ออกโดยชอบ คุณจำนูญซึ่งเป็นผู้สั่งจ่ายย่อมมีหน้าที่ต้องจ่ายเงินตามเช็ค
เมื่อเช็คพิพาทถึงกำหนด แต่ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินเนื่องจากคุณจำนูญมีคำสั่งให้ระงับการจ่ายและลายมือชื่อในเช็คพิพาทไม่เหมือนตัวอย่างที่ให้ไว้ คุณโสภีจึงเป็นผู้เสียหาย มีอำนาจฟ้อง
พิพากษายืน
คุณจำนูญจึงจำต้องรับโทษ จำคุก 6 เดือน!!
(เทียบคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3814/2533)
+++++++++++++++++++++
พ.ร.บ.ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ.2497
มาตรา 3 ผู้ใด
(1) ออกเช็คโดยเจตนาที่จะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คนั้น
(2) ออกเช็คโดยในขณะที่ออกไม่มีเงินอยู่ในบัญชีอันจะพึงให้ใช้เงินได้
(3) ออกเช็คให้ใช้เงินมีจำนวนสูงกว่าจำนวนเงินที่มีอยู่ในบัญชีอันจะพึงให้ใช้เงินได้ในขณะที่ออกเช็คนั้น
(4 ) ถอนเงินทั้งหมดหรือแต่บางส่วนออกจากบัญชีอันจะพึงให้ใช้เงินตามเช็คจนจำนวนเงินเหลือไม่เพียงพอที่จะใช้เงินตามเช็คนั้น หรือ
(5) ห้ามธนาคารมิให้ใช้เงินตามเช็คนั้นโดยเจตนาทุจริต
ถ้าธนาคารปฏิเสธไม่จ่ายเงินตามเช็คนั้น มีความผิดต้องระวางโทษปรับไม่เกินสองเท่าของจำนวนเงินที่ระบุในเช็ค แต่ต้องไม่น้อยกว่าหนึ่งหมื่นบาท หรือจำคุกไม่เกินหนึ่งปีหรือทั้งปรับทั้งจำ
(พ.ร.บ.ฉบับนี้ยกเลิกแล้ว คงมี พ.ร.บ.ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ.2534 ใช้บังคับแทน)
โอภาส เพ็งเจริญ [email protected]
