เมื่อต้นเดือนมิถุนายน รู้กันแต่เพียงว่าขณะที่ “ต้าร์” หรือ วันเฉลิม สัตย์ศักดิ์สิทธิ์ ยืนซื้อลูกชิ้นปิ้งอยู่หน้าคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งในกรุงพนมเปญ มีชายฉกรรจ์ 4-5 คน มาอุ้มตัวขึ้นรถ มี รปภ.เห็นแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้
ข่าวระบุอีกว่า ขณะถูกอุ้มนั้น “ต้าร์” กำลังโทรศัพท์และอุทานด้วยวลีที่กำลังฮิตในอเมริกาว่า “โอ้ย! หายใจ
ไม่ออก”
“ต้าร์” เป็นอดีตแอดมินเพจ “กูต้องได้ 100 ล้านจากทักษิณแน่ๆ” หนี คสช.ไปกบดานที่พนมเปญนานจนคนลืม
เรื่องราวของ “ต้าร์” เป็นข่าวอยู่ไม่นานก็เงียบไปราวกับว่าทั้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องและสื่อกระแสหลักพร้อมใจกัน “เลิกตาม” ปล่อยให้เป็นปริศนาดำมืด
“บอส-วรยุทธ อยู่วิทยา” เป็นผู้ต้องหาโด่งดังคดีขับรถชนตำรวจตายเมื่อหลายปีก่อน กลับมาเป็นข่าวดัง
อีกครั้งในวันที่อัยการ “สั่งไม่ฟ้อง” ทุกข้อหา
และ “ในพริบตา” ตำรวจก็ทำหนังสือ “เรียนคุณบอส” ว่า ถอนหมายจับให้หมดแล้วนะ ไม่ต้องใช้ชีวิตหลบๆ ซ่อนๆ อีกต่อไป
“กระแสบอส” พุ่งในโลกสื่อโซเชียลด้วยวลี “คุกมีไว้ขังคนจน” อันสะท้อนความร้อยเล่ห์เพทุบายใน “ระบบยุติธรรม” ที่คนไม่เท่ากัน
แต่เมื่อเทียบกับเรื่องของ “น้องชมพู่” แล้ว สื่อไม่ได้ให้ความสำคัญกับ “บอส” และ “ต้าร์” เท่าใดนัก
โทรทัศน์ทุกช่องทุ่มเทสรรพกำลังนำเสนอข่าว “น้องชมพู่” ตั้งแต่พบศพเมื่อ 14 พ.ค.2563 ที่ป่าเทือกเขา
ภูพานน้อย เขตอุทยานแห่งชาติภูผายล บริเวณที่เรียกว่า “ภูเหล็กไฟ” บ้านกกกอก ต.กกตูม อ.ดงหลวง จ.มุกดาหาร
การพิสูจน์ทางนิติวิทยาศาสตร์ 3 หน่วยงาน คาดว่าเสียชีวิตมาราว 4 วัน ไม่พบบาดแผลถูกทำร้ายร่างกาย ไม่มีหลักฐานการล่วงละเมิดทางเพศ อาจพลัดหลงป่า ขาดน้ำขาดอาหารจนเสียชีวิต
แต่ข่าวน้องชมพู่ยึดพื้นที่ “จอทีวี” แทบทุกช่องมาเกือบ 90 วันแล้ว
ราวกับการสืบสวนสอบสวนค้นหาความจริงในประเทศนี้ไม่มีปัญญาที่จะชี้ชัด
สื่อมวลชนดูจะมีเจตนาปั่นกระแสดราม่าให้คนติดเหมือนซีรีส์เกาหลี
ภาวะแบบนี้เป็นที่น่าพอใจสำหรับ “รัฐ” ในภาวะถดถอยเสื่อมต่ำ
ชักชวนผู้คนให้ “ดราม่า” กันไปวันๆ กับเรื่องราวของ “น้องชมพู่” ดีกว่า “ค้นหาความจริง” ในเรื่องของ “บอส” กับ “ต้าร์” ซึ่งมากไปด้วยประเด็นค้างคาใจ!?!!
