9.00: INDEX สภาพ ทิศทาง ประเทศไทย จะเป็น 3 จังหวัดชายแดนใต้
การยืดและขยายเวลาประกาศและบังคับใช้สถานการณ์ฉุกเฉินไป อีกของรัฐบาล ท่ามกลางความพยายามคลายล็อกเพื่อรี-สตาร์ททำให้สถานการณ์ของประเทศ
ดำเนินไปภายใต้พิมพ์เดียวกับสถานการณ์ใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้มากยิ่งขึ้นเป็นลำดับ
จะแตกต่างก็เพียงแต่ว่าสถานการณ์ฉุกเฉินในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ เริ่มขึ้นตั้งแต่หลังสถานการณ์ปล้นปืนเมื่อเดือนมกราคม 2547
โดยไม่เคยมีการยุติและมีแต่ขยายออกไปยังบางส่วนของจัง หวัดสงขลา ขณะที่สถานการณ์ฉุกเฉินของประเทศเริ่มเมือ่เดือนมี นาคมโดยยังมองไม่เห็นจุดสิ้นสุดอย่างแท้จริง
ท่ามกลางความเดือดร้อน ตกงาน ขาดรายได้และหิวโหยของประชาชน
หากสดับตรับฟังการเคลื่อนไหวของฝ่าย “ความมั่นคง” ไม่ว่าจะอยู่ในกองทัพไทย ไม่ว่าจะอยู่ในสภาความมั่นคงแห่งชาติ ก็จะสัมผัสได้ในความเชื่อมั่นว่า
สถานการณ์ “ฉุกเฉิน” ผ่านมาตรการ “เข้ม” ต่อประชาชนเท่านั้นที่จะสามารถเอาชนะ “ไวรัส” ได้อย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด
เช่นเดียวกับความเชื่อมั่นของสถานการณ์ ”ฉุกเฉิน” และมาตร การ “เข้ม” มาตรการแล้วมาตรการเล่าที่ฝ่าย “ความมั่นคง” ใช้กับประชาชนในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้
คำถามอยู่ที่ว่าแล้วผลของการใช้สถานการณ์ “ฉุกเฉิน” นับแต่ เมื่อเดือนมกราคม 2547 เป็นอย่างไร ความสงบและสันติภาพได้บังเกิดขึ้นในทางเป็นจริงหรือไม่
คำตอบเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับความรู้สึกของประชาชนฉันใด คำตอบในเรื่องของไวรัสก็ขึ้นอยู่กับประชาชนฉันนั้น
ปริมาณการไปออหน้ากระทรวงการคลังคือคำตอบหนึ่ง
ความเด่นชัดเป็นอย่างมากภายหลังสถานการณ์ “ฉุกเฉิน” เมื่อ เดือนมีนาคมเป็นต้นมา คือ การค่อย ๆ สลายและหายไปอย่างสิ้น เชิงของบทบาทฝ่ายนิติบัญญัติ
เป็นการหายไปเนื่องแต่สถานการณ์ไวรัส เป็นการหายไปเนื่องแต่สถานการณ์ “ฉุกเฉิน”
ที่ให้อำนาจ “ฝ่ายบริหาร” ผ่านรัฐบาลอย่างเด็ดขาด
ขณะเดียวกัน เป็นการหายไปเพราะมาตรการ “เข้ม” ของฝ่ายบริวารผ่านรัฐบาล และความพยายามในการลดทอนบทบาทและความหมาย
รวมถึงการทำตนเองของฝ่าย “รัฐสภา” ที่ลดทอนบทบาทของอำนาจ “นิติบัญญัติ” ไปด้วย
นี่คือสภาพที่ “ประเทศ” กำลังเป็นดั่ง 3 จังหวัดชายแดนใต้
