ผม “เจตน์” ชื่อจริง เจตน์ บุญญดิเรก ชั้นปีที่ 1 สาขาเทคโนโลยีวิศวกรรมไฟฟ้า (PNT) วิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ (มจพ.) ผมเป็นเด็กช่างอารมณ์ดี มีจิตอาสา มองโลกในแง่ดี และมีทัศนคติที่ดีเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย การทำงาน และการเรียนให้มีความสุข เพราะผมเชื่อว่าการมีทัศนคติที่ดีๆ จะช่วยให้ผ่านปัญหา และอุปสรรคต่างๆ ไปได้ด้วยดี
มจพ.เสมือนเป็นแม่เหล็กกำเนิดไฟฟ้าขนาดใหญ่ มีขั้วดึงดูดที่เป็นแรงจูงใจหลัก และเป็นแรงผลักดันให้มีโอกาสได้ศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ โดยมีครอบครัวผมสนับสนุน และให้คำปรึกษาเป็นอย่างดีมาตลอด จะไม่บังคับ หรือกีดกันไม่ให้ผมเรียนตามสายที่ผมอยากเรียน แต่จะให้ตัดสินใจเองว่าอยากจะเรียนอะไร และคอยให้คำแนะนำ ชี้ถึงโอกาสในการต่อยอดว่าถ้าเรียนด้านนี้ จะต่อยอดขึ้นไปทำอะไรได้บ้างในอนาคต และผมก็สนใจด้าน “วิศวกรรมไฟฟ้า” และด้วยชื่อเสียง ของ มจพ.จากคำบอกเล่าของรุ่นพี่ อาจารย์ และทางบ้าน ทำให้ผมได้รู้จักกับมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ผมจึงปักหมุดเลือกที่จะเรียนอย่างไม่ลังเล
การใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยอย่างมีความสุข ไม่ยากอย่างที่คิด ผมมีวิธีที่จะช่วยทำให้เรียนได้ดี และแฮปปี้ได้ตลอด 4 ปี อันดับแรกสำหรับผมคงเป็นเรื่องของ “การปรับตัว” ไม่ว่าจะเป็นการปรับตัวทางด้านสังคม คือปรับตัวเข้าหาเพื่อนๆ การมีเพื่อนที่ดี ที่ช่วยสนับสนุนกันในเรื่องการเรียน หรือไม่ว่าจะเป็นเรื่องทั่วๆ ไป คอยให้คำปรึกษา ช่วยเหลือกัน และคอยเป็นกำลังใจให้กัน จะช่วยให้เรามีกำลังใจ เรียนได้อย่างมีความสุข และใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยได้อย่างราบรื่น จนประสบความสำเร็จได้ในที่สุด
รองลงมา ปรับตัวด้าน “การเรียน” เพราะการเรียนมหาวิทยาลัย นอกจากวิชาการจะยากขึ้นแล้ว ตัวเราต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้นด้วย ต้องรู้จักแบ่งเวลามากขึ้น มีวินัยในตัวเอง รู้จักวางแผนการเรียนควบคู่ไปกับการทำกิจกรรมในมหาวิทยาลัย เพื่อไม่ให้เกิดปัญหา ส่งผลกระทบต่อการเรียนได้
ข้อสุดท้ายคือ “มีทัศนคติ ที่ดี ช่วยให้เราใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยอย่างมีความสุขได้เช่นกัน
สิ่งที่ผมประทับใจในรั้วมหาวิทยาลัย คือการได้ร่วมทำกิจกรรมต่างๆ กับเพื่อนๆ และอาจารย์ ได้ร่วมกันสร้างความทรงจำที่ดีๆ ในรั้ว มจพ.แห่งนี้ สำหรับผมคิดว่าการใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย เหมือนกับการเขียนไดอารี่เล่มหนึ่ง แต่ละเรื่องราวมีทั้งเรื่องที่ดี และเรื่องที่เป็นบทเรียนสอนให้เราเติบโตขึ้น ในอนาคตถ้าเรากลับมาเปิดไดอารี่เล่มนี้ เราก็คงอยากให้ไดอารี่เล่มนี้ เป็นไดอารี่ที่มีแต่เรื่องราวที่มีความสุข
สุดท้ายนี้ การใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย อาจจะไม่ยาก และไม่ง่าย ต้องรู้จักการปรับตัวเพื่ออยู่ร่วมกับผู้อื่น มีความรับผิดชอบมากขึ้น และพร้อมรับกับปัญหา และอุปสรรคต่างๆ
สิ่งเหล่านี้ นอกจากจะส่งผลให้เรามีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตมากขึ้นแล้ว ยังส่งผลให้เรามีภูมิคุ้มกันที่ดี เป็นแรงผลักดันให้เราพัฒนาตัวเอง และออกจากรั้ว มจพ.ออกไปทำตามความฝัน และพัฒนาประเทศชาติต่อไปได้อย่างมีคุณภาพ
